(Dit is het eerste boek uit mijn 1e Warrior Cats fanfictie serie: het Vuur Komt)
Rommel is een jonge kater die vrolijk met zijn mensen in de stad woont. Maar dan roept een vuurkat van de sterren hem op een reis naar zijn bestemming. Rommel vind een...
Rommel keek verbaasd. Hij were uitgekozen voor een gevecht? Maar hij had nog nooit training gehad! Sneeuwster draaide zich naar Rommel toe. "Maak je geen zorgen, dit zal waarschijnlijk een klein gevecht zijn, zorg dat je in het midden van de patrouille blijft zodat je zo min mogelijk hoeft te vechten." Rommel zwiepte zijn staart nerveus heen en weer. "Maar waarom heb je mij dan uitgekozen?" Sneeuwster glimlachte. "Voordat je echt besluit of je wilt blijven, moet je weten hoe het is om een wilde kat te zijn.." Ze keerde zich weer tot de clan en zei: "Ik leid deze patrouille, Goudpels blijft achter in het kamp. En zorg ervoor dat dit geen bloedvergieting wordt, we willen de Waterclan alleen van ons territorium afjagen. Is iedereen klaar!?" Alle katten antwoordden met een gevechtskreet. "Yaaaaaahhh!" Rommel stond er stilletjes tussen. Sneeuwster zwaaide met haar staart en de Vuurclan-katten volgden haar het kamp uit.
Rommel was opgewonden. Zijn eerste gevecht! Hij sprong heen en weer en botste toen perongeluk op Nachtpoot. Ze draaide zich woest om en snauwde: "Nu moet jij eens even luisteren!" Rommel deinsde achteruit. "Ik weet dat jij hier bent gekomen met de gedachte om zomaar ineens van slappe poesiepoes naar een grootse geweldige krijger te gaan. En ik weet dat je denkt dat krijger zijn alleen maar gaat om vechten, je territorium verdedigen en machtige leider van je clan kunnen worden. Maar jij zal nooit een echte krijger kunnen worden!" Rommel schrok nog meer en maakte zich klein. "En nog een ding! Jij zal nooit, maar dan ook nooit, een betere krijger worden dan mij!! Ook al word je getraind door alle Sterrenclan-katten, een huisdier kan mij nooit verslaan!" gromde ze voordat ze zich omdraaide en vooruit sprong.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Ze zijn weg!" Sneeuwster stond op een heuvel en de Waterclan-katten waren nergens te zien. De groep katten keek uit over het veld, maar nergens was ook maar één krijger te zien. Sneeuwster draaide zich om. "De Waterclan is niet dom. Ze zijn of teruggegaan naar hun eigen kamp, óf ze hebben zich hier ergens verstopt... We moeten zeker zijn dat dat laatste niet het geval is voordat we..."
"Waterclan, ten aanval! Sneeuwster werd onderbroken door een gevechtskreet en opeens stortten acht Waterclan-katten zich op de patrouille. Drie krijgers sprongen op Sneeuwster, maar de slanke poes glipte er snel tussendoor. Tijgerstreep sprong snel naar Sneeuwster om haar te helpen, en sloeg een grijs-gevlekte poes weg. Rommel keek bang om zich heen. Vlekstaart nam het op tegen een crèmekleurige poes, Zandstreep klauwde naar een zwart-witte kater, IJsklauw snauwde naar een grijze cyperse kater, en Nachtpoot stond bovenop een zilverkleurig cypers poesje. Rommel hoorde opeens een kreet achter zich, maar voordat hij zich kom omdraaien werd hij op de grond gesmeten door de donkerbruine cyperse kater die Sneeuwster net had aangevallen. "Verdedig jezelf eens, leerling! Of moet ik zeggen, kit?" gromde de kater grinnikend. Maar toen zag Rommel een zilveren flits de kater van hem af werpen. Het was Sneeuwster, ze sprong bovenop de waterclan-krijger en snauwde: "Blijf van ons territorium! Als we jullie nog een keer hier ontdekken, zullen we persoonlijk jullie pelzen van je lichaam afrukken!" Sneeuwster stapte naar achteren en liet de laatste krijger vluchten. De katten slaakten vrolijk een overwinningskreet vanaf bovenop de heuvel terwijl ze de Waterclan-katten weg zagen vluchten.
Rommel ging zitten. Hij voelde een snee in zijn zij van het 'gevecht' met de bruine krijger. Rommel schudde zijn kop en likte de wond schoon, voordat hij Sneeuwster hoorde praten. Ze controleerde eerst of iedereen oké was. "Krijgers en leerlingen van Vuurclan! Jullie hebben goed gevochten, daar ben ik dankbaar voor. We hebben de Waterclan van ons gebied afgejaagd, nu kunnen we teruggaan naar ons kamp.
Op de terugweg naar het kamp trippelde Rommel naar Nachtpoot toe. "Zag je dat? We hebben gewonnen!!" Nachtpoot verstrakte en keerde zich naar hem toe. "Dat betekend nog niet dat wij vrienden zijn, poesiepoes! Je hebt amper gevochten, Sneeuwster moest je persoonlijk komen redden!" Ze trippelde geïrriteerd weg. Toen kwamen de katten aan in het kamp. Sneeuwster sprong op de grote boomstam en sprak tegen haar clangenoten. "Alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen, verzamel onder de Hogeboom!" Ze keek Rommel aan en knikte. "Rommel, je mag nu naar voren komen." Ze sprak weer tot de Vuurclan. "Deze jonge kater heeft bewezen dat hij klaar is om een leerling van Vuurclan te worden." Sneeuwster dacht even na over wat zijn naam zou kunnen worden. Toen zag ze dat Rommels bruine vlekken vurig rood oplichtten in het licht van de opkomende zon. Ze dacht aan zijn verhaal over de Vuurkat. "Vuur..." Ze keek Rommel weer aan. "Tot deze jonge kat zijn krijgersnaam zal ontvangen, zal hij bekend staan als Vuurpoot!"
