KARŞILIKSIZ AŞK(Düzenlenecek)

2yıl

Mahkemeye katılıp kendi yerimizi aldık avukatımla....
Hakim bir kaç soru sordu...
Nazlı boşanmak istediyini iddia ederken ben emin olmadığımı söyledim...
Sonuşta davanı açan bendim...
Benim hayır söyleyişimle hakim davanın düştüyünü söyledi...
Nazlı bana yaklaşıp şaşkınca sordu...
Neden böyle yapdın Sedat?...
Çünki anladım ki ben de sana boş deyilim...
Anlamadım...
Seviyorum seni Nazlı...
Sensiz yapamam....
Senin beni nasıl sevdiyini şimdi anladım...
Aff et sana şans tanımadığım için..
Tanımak istemediğim için...
Nazlı sevinç göz yaşlarıyla boğulurken o güzel gülüşünü sundu bana...
Hayallerindeki gibi bir evlilik teklifi olmasada..
Karşısında diz çöküp çiçekleri ona uzatdım...
Nazlı hayır bu gerçek olamaz ağzını kapayıp sevinç göz yaşları daha çok şitdetlenince...
Baka bileceyi en sevimli bakışlarla baktı gözlerime... mennunluğunu belli etmemeyi beceremiyordu..
Bu gördüyün çiçekleri senin sevdiyini biliyorum...
Ve evliliyimiz boyunca sana veremediyim kadar çiçek aldım..
Tam iki yıl oldu Nazlı 720adet çiçek aldım sana...
Bu beni aff etdirirmi bilmem ama içimden geldi yapdım...
Seni tanımama izin verirmisin?..

Avukatın sorusuyla kendime gelmeye çalıştım...
Geçelim burası Sedat bey....
Mahkeme odasını göstererek...
Kafamla onaylayıp
Elimdeki çiçekleri çöplüye bıraktım..
Kapıyı açıp yerimizi aldık..
Bir az önceki yaşanacaklar şu aklımdan geçenler ola bilirdi...
Ama Ta o cümleyi duyana kadar...
Ne kadar seviyorum biliyormusun sedat?...
Senin bebeyini doğuracak kadar çok seviyorum...
Sen ister boşan ister boşanma sedat...
Bu senin çocuğunu doğurmayacağm anlamına gelmez...
Senin çocuğunu doğuracak kadar seviyorum seni ....
Aslının söyledikleri kulağımda tekrarlanırken...
Bunu ona yapmaya hakkım olmadığını düşündüm...
Böylelikle Aslıya hakaret etmiş olurdum..
Bunu ona yapamazdım..
Hele benim çocuğuma hamileyken...
Babamın bana söylediyi bir nasihat vardı onu hiç unutmadım...
Bir erkek çocuğunun annesine her şeyi borçludur...
Onu sahiblenmek koruyup kolamak ta çocuğun babasına yakışır..
Aksi taktirde erkeklikten sayılamaz...
Ben Aslıya sahib çıkmalıydım...
Belli bu hayatda çok hatalar yapdım..
Bu hatayı Aslı kendi başına yapmadı...
Ne de olsa onun kadar ben de suçluydum...
Bunu doğacak çocuğuma da yapamazdım...
Bulduğum aşkı yeniden bulduğum yere gömecekdim...
Gömmek zorundaydım...
Nazlı benim için ben de Nazlı için hep hayal olarak kalacakdık.
Onu sevdiyimi söyleyemem...
Bu zaman Nazlı daha çok kahr olacaktı..
Benden nefret etmesi için elimden gelenin fazlasını yapacakdım...
Hatta şimdi burda...

Nazlıdan...
Mahkeme odasına girir girmez düşüncelerinden bir türlü kurtulamıyordu...
Ne düşünüyordu aceba?...
Vazmı geçmek istiyordu yoksa?...
Gözlerindeki yorgunluğu...
Fikirlerinin karıştığını his ede biliyordum...
Içeri adım atdığından beri hiç bana taraf bakmadı...
Ama benim bakışlarım hep onun üzerindeydi...
Ara bir avukatın sorularını cevablayıp tekrar dalıp gidiyordu..
Kalbim sıkışıyordu...
Bu gün bizim ilk evlendiyimiz tarihle aynı...
Saat 13-44 de atılmıştı imzalar....
O zamandan bu zamana 2yıl geçmişti rüzgar gibi..
Saate bakdığımda 12-34dü geçiyordu...
Bu evlilik ya bitecekdi..
Ya da yeniden 2yılından sonrasına davam edecekdi...
Imkansızdı belki ama hiç bir şeyi bilemeyiz ki?..
Belki boşanmakdan vaz geçecekdi Sedat....

Sedatdan...
Nazlının gözlerine bakamıyordum...
Ama bir kes ona bakdığımda gerçekden kötü görünüyordu...
Uyumadığı gözlerinden belliydi..
Tek cismi deyil yüreyide yorulmuştu belliydi..
Gözlerime umut dolu bakarken hala bir mucize beklediyi anlaşılıyordu..
Aceba bir gün beni sevmekden vaz geçermi?...
Hayat onu bana sunmuşken elimle ittiyim kızı şimdi hayat benden çalıyordu...
Inanamıyorum o beni unutur bir gün diye ödüm kopuyordu...
Ama unutması gerekdi....
Onun iyiliyi için...
Zaten onun sevgisini hiç bir zaman hak etmedim...