Nie myśl, że mi uciekniesz.

Kim ty jesteś? :o

Kiedy usłyszałam że ktoś do mnie idzie, bardzo się przeraziłam. Oczy wypełniły mi się łzami. Chciałam żeby to wszytsko sie skończyło. Myślałam że to tylko zły sen, że dalej jestem pijana i mam tylko zwidy. Jednak myliłam się. Ktoś zaczął otwierać drzwi do pokoju w którym się znajdowałam...

Do pokoju wszedł wysoki mężczyzna, na oko miał z 22 lata. Miał blond włosy i niebieskie oczy. Cudowny uśmiech. Ideał chłopaka każdej dziewczyny. Mimo tego że mnie porwał i uwięził, zakochałam sie w nim...czułam obrzydzenie do siebie, jak mogłam sie zakochać w takim oblechu ugh.

Podszedł do mnie.

-Nic ci nie jest skarbie?

Nie odpowiedziałam i jeszcze bardziej oczy zalały mi się łzami.

-Nic ci nie jest?-powiedział ze złością

Odpowiedziałam mu, bo zaczęłam sie go bać

-Wszystko dobrze

-Skoro czujesz sie dobrze to chodź za mną suko

Wstałam ale nie ruszyłam sie z miejsca.

-Chodź kurwa bo zaraz źle sie to dla ciebie skończy

-Wypuść mnie prosze, chce do domu

Podszedł do mnie, i klęknął przy mnie

-To jest twój nowy dom, i nigdy wiecej nie pytaj czy Cię stąd wypuszcze kochanie. A teraz chodź ze mną :)

Uśmiechnął się lekko, tym fałszywym uśmiechem przekonał mnie do pójścia z nim...
Wyszliśmy z pokoju. Zaprowadził mnie do swojej sypialni.

Co on chce ze mną zrobić? Nie chce stracić dziewictwa w takim wieku, i to nie jeszcze z takim typem-pomyślałam

Rozkazał mi usiąść na łóżku. Powoli podeszłam i usiadłam. Nie chciałam sie sprzeciwiać bo wyglądał na zdenerowanego. Podszedł do mnie i usiadł obok mnie kładząć swoją rękę na moją nogę. Odskoczyłam lekko, a on popatrzał w moje oczy.

-Nie bój się, nie chce ci nic zrobić, chciałem tylko ci opowiedzieć o sobie i o tym...czemu cię porwałem.

Przytaknęłam głową

-Mam na imie Rafał, mam 25 lat i...nie chciałem Cię porwać bo jestem pedofilem, zboczeńcem¿ Tylko po prostu bardzo przypominasz moją córkę...

-CO?