Way To Your Heart (Published Under PHR, 2010)

Chapter Nine

NAKITA ni Saree ang daddy niya na abala sa pagpipinta sa pader sa roof deck. She looked at him silently and then slowly walked closer. Nagkaroon din ito ng oras na tapusin ang painting. Kagagaling lang niya sa final rehearsal para sa recital niya at ilang araw na rin siyang parang laging hinang-hina. At habang pauwi kanina ay naisip niya ang kanyang daddy. Naisip ni Saree na baka maaari niya itong makausap. She really needed someone to talk to.

Naramdaman marahil ng kanyang mama ang paglapit niya kaya lumingon ito sa kanya. Agad itong ngumiti. "Maaga ka yata ngayon," puna nito habang patuloy ang paghagod sa brush.

Pinagmasdan ni Saree ang pader nang makalapit dito. Abstract iyon kaya hindi niya masyadong maintindihan. Pero ramdam niyang tungkol iyon sa pagmamahal.

Lumingon siya sa daddy niya. "Puwede bang sumali?"

Tumigil ito sandali at tiningnan siya. "Sige, may isa pang brush diyan."

Kinuha niya ang isa pang brush sa paanan niya at isinawsaw iyon sa kulay-dilaw at inihagod sa pader. Napangiti siyang bigla. Parang nabawasan ang bigat ng nararamdaman niya. Nasisiyahan niyang itinuloy iyon. Parang kasamang napapahiran ng pintura ang kanyang galit.

"Alam mo bang ito ang ginagawa ko tuwing nami-miss ko ang mommy mo?" sabi nito.

Napahinto si Saree sa ginagawa, nanatili sa ere ang kamay at napatungo. Sukat sa narinig ay mabilis na nangilid ang kanyang mga luha at tuluyang umiyak.

Ibinaba ng daddy niya ang hawak na brush, saka lumapit sa kanya. Kinuha nito ang kanyang brush at ipinatong sa lamesita. Niyakap siya nito.

"Sige lang, anak. Gagaan ang pakiramdam mo kung iiyak ka," alo nito habang hinahagod ang likod niya.

Tinugon ni Saree ang yakap ng kanyang ama. Doon niya ibinubuhos ang lahat ng sama ng loob na inipon niya nang ilang taon. Ang bawat hapdi na dulot ng pamamaalam ni Travis at ang pagpapaasa nito sa kanya.

"Dad..." sambit niya habang patuloy ang walang tigil na iyak. She buried her face in his chest. Mahigpit din ang yakap niya.

Lumipas ang ilang minuto na nanatili siyang yakap nito, hinihintay na humupa ang kanyang damdamin. He then grabbed her arm and faced her. Nakangiti itong tumingin sa kanya.

"I really missed you. Matagal ko nang hinihintay ang pagkakataong ito. Kung hindi ka pa nasasaktan ngayon ay hindi mo ako lalapitan. Gusto kong magtampo sa 'yo," sabi nito.

"Dad, I'm sorry kung sinisi kita sa mga nangyari. Hindi ko alam kung paano—"

"Wala nang dapat ipaliwanag. Alam kong hindi madali ang pinagdadaanan mo ngayon, ninyo ni Travis."

Kumalas siya rito at pinahid ang mga luha. Nagtataka siyang tumingin dito. "P-paano ninyo nalaman ang tungkol sa..."

"Halika." Hinawakan nito ang kanyang braso at inakay siya patungo sa wooden bench. Sabay silang umupo roon. "Humahanga ako sa binatang iyon," panimula ng kanyang ama. "Minsan ay pinuntahan niya ako sa branch. Hindi ko siya personal na kilala. Ang kanyang ama ang madalas kong nakakausap. Hiningi niya ang permiso ko kung maaari ka raw niyang yayaing lumabas. Matagal kaming nagkausap at nasabi niya sa akin ang tungkol sa nararamdaman niya para sa 'yo."

Hindi natinag si Saree sa pagkakaupo. Ano ang dahilan ni Travis upang sabihin dito ang tungkol doon?

"Anak, inamin niya sa akin na aalis siya patungo sa Amerika dahil siya ang nakatakdang humawak sa mga negosyo ng pamilya ng mommy niya. At nahihirapan siyang magdesisyon kung itutuloy pa niya iyon dahil sa 'yo. Hindi niya kayang iwanan ka. Nakita niya ang paghihirap ng damdamin mo sa nangyari sa mommy mo. But he saved you. Siya at ang damdamin niya para sa 'yo ang dahilan kaya bumalik ka sa dating ikaw. Ginising ka niya sa mahaba mong pagtulog."