Shh... I'm Here [One-Shot BS]

Shh... I'm Here [Part 5]

Hannah's POV

Parang nabingi ako sa sinabi nya. 5 years na. 5 years hindi nagbago ang nararamdaman nya para sa akin. Napangiti ako.

" M-Mahal din kita Sehun... " - Sabi ko sa kanya. Umalis sya sa yakap at saka ako dahan-dahang hinalikan. Parang ang saya sa pakiramdam na nandito si Sehun sa tabi ko. At naglalampungan kaming dalawa.

Naramdaman kong lumibot ang kamay nya sa katawan ko. Napakagat labi pa ako sa kanya dahil sa ginawa nya. Pakiramdam ko bawat paggalaw ng kMay nya parang milyon-milyong boltahe ng kuryente ang dumadaloy sa akin.

" Easy... " - Sabi nya sa akin.

" Ngayon lang ulit. " - Sabi ko. I am referring to this. This thing. This s**. Ngayon lang ulit kasi nga, 5 years syang wala at gusto ko sya lang ang lalaking gagalaw sa akin dahil sya ang mahal ko.

" Ako din naman eh! " - Sabi nya sa akin. I felt his handis gently squeezing my mountain. Matagal kong ginusto toh. Itong feeling.

" I thought you are dead. " - Sabi nya nang humiwalay sya sa halik. He look right into my eyes.

" Nung time na aalis na ako. Ay nagkaroon ng makapal na dumi sa braso ko. Bumaba ako ng eroplano. After how many minutes... biglang sumabog ang eroplanong yun. Pumunta na lang ako dito sa Ilo-Ilo. Dito ko narealize na... m-mahal na pala kita. " - Sabi ko at saka umiwas ng tingin. I don't want to look at his eyes. Pakiramdam ko nantutukso yun.

" Thank God you're alive. " - Sabi nya at saka ako niyakap. I also hugged him tight. Napangiti na lang ako. Let's say na hindi kami nagkatuluyan nung mga panahong yun. Eh ano naman di ba?

" Yeah. Teka, bakit nga pala ang dami mong sugat? " - Sabi ko sa kanya. Umiling lang sya. We both let go of each others arms.

" Naaksidente kami. I am now a successful photographer and painter. Ahmm... some kind of erotic. Me and my friends went here to find a perfect model for our exhibit. Pero kasamaang palad. Nalaglag kami sa bangin. Buti na lang at dito ako sa bayan nyo napapadpad. Ang saya ko at nakita kita ulit. " - Sabi nya sa akin.

" Buti nakaligtas ka. " - I said.

" T-Teka, bakit Nana ang tawag nila sayo? " - Sabi nya sa akin. Napangiti ako ng matamis.

" Because you told me that nickname 5 years ago. Gusto ko kasing ako lang ang Nana. Let's say may mga kapangalan ako pero hindi naman ikaw ang nagpangalan sa kanila di ba? Ako lang naman ang mahal mo di ba? " - Sabi ko sa kanya. Sana naman... sana... hindi na sya nagmahal ng iba.

" Ikaw lang ang minahal ko. Ikaw lang Hannah. " - Sabi nya sa akin. Teka... yung puso ko parang pumapalakpak sa sinabi nya. Hindi ko tuloy napigilanng ngumiti.

" Eh, Sehun... " - Sabi ko sa kanya. Hindi ko alam kung paano ko itatanong kung bakit ganun?! Bakit nga ba mahal nya pa rin ako after 5 years?! I thought 5 years is enough to forget me and his feelings for me.

" What? " - Sabi nya sa akin. I don't know what to say. Parang speechless ako. Aish. Ikaw ba naman kasi di ba?! Aish! What to do?!

" P-Paano mo naman nasabing mahal mo pa rin ako? K-Kung 5 years na ang nakalipas? " - Sabi ko sa kanya. He kissed me in my forhead. I felt that I am secured and respected.

" Because... I love you. Is there any possible reason why I love you? I love you because I feel that my feelings for you before was still the same. I love you and that thought will never been change. " - Sabi nya sa akin and hugged me. Napangiti ako sa sinabi nya.

" Sehun... mahal na mahal kita. I feel guilty everytime I think of that day. That day I lost our child that would probably a big guy or big girl now. I'm guilty. " - Sabi ko sa kanya. I felt his hands that tapping my back. Saying that calm down.