Shh... I'm Here [One-Shot BS]

Shh... I'm Here [Final Part]

Hannah's POV

OMG! Bukas na pala ang kasal ko. Ang saya ko talaga. Kasi, kahit ang dami naming pinagdaanan. Eto pa rin kami masayang nagsasama. Even though nakakatanggap pa rin ako ng mga masasamang tawag. Pero ni isa sa mga bad calls na yun ay hindi ko pinansin. Why do I?

Pati ba naman yun proproblemahin ko? No. Kailangan kong maging masaya dahil bukas na ang kasal ko at ayokong mastress dahil lang sa tawag na yun. Not even today.

"Hmm... excited na ba si Nana ko para bukas?" Napatingin ako sa nagbukas ng pinto. Si Sehun. Napuno ng tuwa ang loob ko.

"Oo naman syempre! Mahal kaya kita." Sabi ko sa kanya. Ngumiti sya.

"Alam ko. Mahal din kita. Sige na. Matulog ka na. Ayokong ikasal sa babaeng may eyebags bukas." Sabi nya. Bumusangot naman ako.

"Ayokong ding magpakasal sa lalaking ayaw sa babaeng may eyebags." Nakanguso kong sagot sa kanya. Tumawa sya.

"You know. I'm just joking." Sabi nya sa akin. "Kahit may eyebags ka. Mahal na mahal kita. At wala akong dahilan para ayawan kang pakasalan." Sabi nya sa akin at humalik sa noo ko. Napangiti ako. How much I love this man. He is my world. He gave me everything that I never expected to come.

"Mahal na mahal din kita Sese." Sabi ko. Humiga na lang ako. Kunware matutulog. Tinatamad pa akong matulog eh. Narinig ko ang pagsara ng pinto. Napangiti ako. Nagulat ako ng magvibrate ang cellphone ko. Pero mas nagulat ako ng makita ng text message na nabasa ko.

'Hi there. Alam kong bukas na ang kasal mo. Don't worry. Dadating ako. Hmm... let me say... papatayin ko yang anak mo tapos papatayin ko si Sehun. Lastly, ikaw. Kung gusto mo akong makita. Magkita tayo sa park. 10 AM sharp.'

10 AM?! Eh... 3 PM ang kasal ko. Aayusan pa ako. Pero kailangan ko syang harapin. Para naman tumigil na sya. Ayokong mamuhay ng may takot sa dibdib. Ayokong ikasal ng may kabang nararamdaman. Ayoko...

***

Nakasuot ako ng simpleng damit. Pantalon at blouse. Kailangan kong harapin kung sino yung babaeng yun. Gusto kong mapanatag ang loob ko. Ayokong matakot. Sumakay na ako sa kotse na ako lang mag-isa. Nagdrive na ako papunta sa park. May nakita akong babaeng may kahalikang lalaki. Err... sa public daw ba?! Ng tumigil sila nilingon ako nung babae. Napaatras ako ng makita ko yung babae. S-Si... SCP!

"Kumusta?" Pero mas nagulat ako ng makitang ang lalaking kahalikan nya ay si... KAI! "Kumusta ang pinakamamahal kong Hannah?" She's kinda look-a-like ni... KRYSTAL?! "Ako toh! Naaalala mo pa ba? I'm President YOONA Im." Sabi nya sa akin. Pakiramdam ko anytime tutumba na ako.

"ANO BANG KAILANGAN MO?!" Sigaw ko sa kanya. Lumapit sya sa akin. Napaatras ako.

"Easy... I won't do anything you don't like. Gusto ko lang malaman mo na, gusto kong makuha si Sehun." Sabi nya sa akin. Si Sehun?! Pero bakit?! "Bakit?! Of course! I love him! Kailngan pa bang itanong yan?! Wag ka ngang tanga! Since college mahal ko na sya! Sya ang nakauna sa akin! Sabi kong panagutan nya ako pero sinabi nyang ayaw nya! That time buntis ako sa kanya. Pero alam mo ang sinabi nya?! 'Fck you Yoona! Ayoko sayo! Iabort mo ang dinadala mo!' That was painful, uh. No! VERY PAINFUL! Imagine! Sabihan ka ba naman ng lalaking mahal mo na ipaabort ang anak nyo! Which is his own father?! Time pass by. Nagulat na lang ako ng malaman kong nabuntis ka ni Sehun. I was mad that time kasi, ni hindi man lang nya sinabing ipaabort mo ang dinadala mo. I envied you that time. Hanggang sa kinain ako ng inggit ko kaya kita binully. At yun din ang nagtulak sa akin para patayin ang anak nyo. Ng mamatay ang anak nyo. I thought I will be happy. Pero hindi pa pala. Nagkasakit ako. At yung ang naging dahil para ipalaglag ko yung anak ko. So... to make the long story short. Inagaw mo ang lahat sa akin." Nagulat ako sa sinabi nya.