See you again. (Finn Wolfhard)

1.

'Wel gefeliciteerd, wel gefeliciteerd...' Ik lig in bed en schrik wakker van mijn ouders, die naast mijn bed staan te zingen. Oh ja, ik ben jarig! Mijn vriendin Kirsten is ook al wakker, maar Jody ligt nog te slapen. Ik snap nooit hoe Jody altijd door alles heen kan slapen. Ik lig al wakker als ik de kraan van de badkamer hoor druppen.
Ik zie dat mijn moeder maar een klein ingepakt cadeautje in haar handen heeft, een papiertje met cadeaupapier... Ik had voor mijn verjaardag een microfoon met standaard en speakers gevraagd. Zo te zien zit dat niet verstopt onder het cadeaupapier. Mijn ouders staan nog steeds te zingen, daarom zit ik een beetje naar de poster van Finn te staren die boven mijn bed hangt. Ik heb niets tegen verjaardagen hoor, alleen wel tegen dat gezang 's ochtends bij je bed. 'Gefeliciteerd schatje!' Roepen mijn ouders terwijl ze me allemaal zoenen geven op mijn gezicht. Jeej, ze zijn klaar. 'Dankjewel.' Jody is inmiddels ook wakker geworden, want ze ligt stralend naar mij te kijken. Mijn vader gaat op de rand van mijn bed zitten. 'Je moeder en ik vinden dat nu je vijftien bent, oud genoeg bent om verhoging van je kleedgeld te krijgen, dus dat is al het eerste cadeau.' 'Wow, dat is zooooo chill.' Zegt Kirsten vol blijdschap. 'Omg dankjewel, dat is echt super fijn!' Roep ik uit. 'En hier is het andere en denk ik het leukste cadeau.' Mijn moeder geeft me het cadeautje.
Als ik het uitpak weet ik niet wat me overkomt. 'Wat is het!?' Vragen Kirsten en Jody. 'Vliegtickets naar... Amerika?'
'Je gaat samen met Kirsten en Jody naar Amerika voor een optreden van Calpurnia!' Roept mijn vader. 'Nee dat meen je niet!' Schreeuw ik bijna. 'Jawel dat menen we echt.' Lacht mijn moeder. 'Maar gaan we dan alleen?' Vraagt Jody. Oh, daar had ik inderdaad nog niet over na gedacht. Als we alleen moeten gaan weet ik niet zeker of ik dat wil. Ik heb nog nooit gevlogen en dan ook nog eens zonder ouders... Mijn vader lacht. 'Nee joh, tuurlijk niet. Marion gaat met jullie mee, ik denk niet dat jullie namelijk alleen in het vliegtuig willen zitten. Toch?' Gelukkig mijn moeder gaat mee. 'Ja dat is wel fijn.' Zegt Jody.
Als we aan tafel zitten om verder te praten, komt mijn moeder de kamer binnen met een grote schaal vol lekkere broodjes gezond voor het ontbijt. 'Wauw super lekker, Marion.' Zegt Kirsten. Kirsten en Jody zijn al jaren lang mijn besties. Jody ken ik al sinds ik kan lopen, zover ik weet. Kirsten is naar Amsterdam verhuisd toen ik groep vijf zat. We hadden veel dingen gemeen, waardoor we vriendinnen geworden zijn. Het leukste ding dat we met z'n drieën gemeen hebben is denk ik wel onze crush op Finn Wolfhard. Hij speelt in Stranger Things, een serie op Netflix waar ik en mijn besties een beetje verslaafd aan zijn. En Finn is echt super knap. Hij heeft van dat mooie krullende haar en ogen om van te smelten. Die sproeten maken het helemaal af, echt super cute. <3  Finn is ook nog super muzikaal, want hij speelt in zijn band Calpurnia. De muziek is niet helemaal mijn ding, maar Finn horen zingen is echt geweldig. Mijn zolderkamer hangt helemaal vol met posters en tekeningen van Finn. Die tekeningen heb ik zelf gemaakt en ik kan het best goed moet ik eerlijk toegeven. Mijn ouders zeggen de hele tijd dat ik er nu iets mee moet gaan verdienen nu ik vijftien ben. By the way, ik wilde Finn altijd al een keer in het echt zien. Het liefst meeten maar nu komt ook al echt een droom van mij uit.
Na het ontbijt ging ik met Kirsten en Jody naar het pretpark Walibi, waar we heel veel lol hebben gehad. Ik heb van Kirsten een bon voor een high tea voor mijn verjaardag gekregen en van Jody een zilveren sieradenset. Nu zit ik in mijn Stranger Things onesie (ja ik weet het, ik ben echt een gestoorde fan...) en met mijn natte blonde haren, op mijn bed Stranger Things voor de derde keer terug te kijken. Ik wil het niet te vaak opnieuw kijken, want dan denk ik dat ik het saai ga vinden. En dat mag NOOIT gebeuren natuurlijk. 'Ariana, de Cosmogirl is binnen! Ik leg het op de trap, oke?' Schreeuwt mijn moeder naar boven. Zo laat nog? Maar ja, de Cosmogirl is altijd goed. 'Oke is goed!' Roep ik terug. Ik haal het tijdschrift op en ga ermee lekker chill op mijn bed zitten met een lekkere Latté Macchiato. Nu valt me pas op dat Finn Wolfhard op de cover staat, zoals altijd weer super knap. Wow dat is toevallig. 'Maar dat kan toch helemaal niet?' Vraag ik hardop aan mezelf. Normaal staat er altijd een Nederlands model op de cover.
Finn Wolfhard over zijn favorites en zijn band Calpurnia
staat er naast zijn foto. Ik blader meteen door naar de bladzijde met het interview. Omg al die foto's. Zo cute. Ik kan nog steeds niet geloven dat ik HEM ga zien. In het echt. Als ik het hele interview heb gelezen blader ik door naar de volgende bladzijde. Als ik lees wat er staat, kan ik bijna niet geloven.
Vliegtickets niet inbegrepen. >
WIN: meet & greet met Finn Wolfhard en zijn band Calpurnia...

Dit was dan het eerste hoofdstuk, ik hoop dat jullie het tot nu toe een beetje leuk vinden. Ik vind het in ieder geval heel leuk om te schrijven. In de rest van het verhaal komen vaak gesprekken in het Engels. Ik kan zelf niet 1000% vlekkeloos Engels praten, dus daar moet je niet TE veel van verwachten. (Dat betekend niet dat het heel stom gaat worden nu... :)) Ik doe erg mijn best om er een leuk verhaal van te maken, dus het kan eventjes duren tot het tweede deel komt. Ik wil een hoofdstuk ook gemiddeld 900 tot 1000 woorden lang maken.
XX