See you again. (Finn Wolfhard)

7.

We lopen door de hal naar de lift voor het ontbijt beneden. Kirsten en Jody waren al beneden, want die hadden teveel trek. 'Mam.' 'Ja?' 'Ik moet je iets vertellen.' Ik frummel aan de flares van mijn lichtroze shirtje. Ik heb geen idee hoe mijn moeder gaat reageren op Finns liefde voor mij. 'Ik ehm... Finn is ehm... Finn is verliefd op mij.' Mijn moeder stopt met lopen en kijkt mij verbaasd aan. 'Dat meen je niet, hoe weet je dat dan?' 'Hij vertelde het mij na de meeting toen we alleen waren. Hij keek me ook de hele tijd aan, daarom dus.' 'Oh.' Mijn moeder zit druk te denken in haar hoofd, dat zie ik aan haar gezicht. Ze kijkt dan altijd alsof ze iets zoekt maar niet kan vinden. 'Er is iets.' 'Ehm... oke ja,' geeft mijn moeder toe. 'Ben je ook verliefd op Finn dan?' 'Ja... ja... eigenlijk wel. Ik ehm... ik ga trouwens vandaag met hem afspreken.' 'Oke... leuk. Weet je zeker dat je vandaag met hem af wilt spreken?' Mijn moeder kijkt bezorgd, het begint een beetje ongemakkelijk te worden. Ik praat niet zo vaak... nou ja, bijna nooit met mijn moeder over verliefdheid en relaties enzo... 'Ja, hoezo?' 'Nou, ik denk dat er ook veel meisjes zijn die aandacht van hem willen op straat. Snap je? En vinden Kirsten en Jody wel leuk dat je steeds met hem bent..?' Volgens mij begint mam lichtelijk geïrriteerd te raken aan mij, want ze begint luider te praten. 'Fans bedoel je...' 'Ja...' Ze zucht en wil doorlopen naar de lift. Mam vindt nooit goed wat ik vind en wat ik doe. 'FINN IS NIET ZO! HIJ IS DE LEUKSTE JONGEN DIE IK OOIT HEB ONTMOET!' Ik schreeuw door de gang, huilend. Mam schrikt zo te zien van mijn reactie, want ze draait verbaasd om. Ik loop huilend met stevige pas terug naar onze kamer en donder de deur met een klap dicht. Ik glij op de grond, zittend tegen de deur aan. 'Ariana! Met zo'n toon spreek je niet tegen me!' Ik hoor voetstappen op de gang richting de deur komen. Ik doe het snel op slot. Zacht gesnik aan de andere kant van de deur en langzaam wegstervende voetstappen. Ik heb een idee...

Ik pak mijn grijs-wit gestippelde Eastpak rugzak en stop snel mijn belangrijkste spullen erin. Ik moet snel zijn, want mam, Kirsten en Jody kunnen elk moment klaar zijn met het ontbijt beneden. Ik doe mijn korte jeans aan, mijn witte hoge Nikes en simpele, olijfgroene crop-top met knoop aan. Mijn haar zit half in een warrige knot omhoog en ik doe mijn zonnebril op. Ik doe mijn rugzak op mijn rug en snel ervandoor met vijftig euro uit mijn moeders portemonnee dat ik stiekem heb gepakt. Shit, mijn maag rommelt. Ik heb natuurlijk nog niet ontbeten. Nou, dan haal ik wel wat bij de Starbucks, want ik kan nu echt niet naar het buffet gaan. Ik haal de deur van het slot en twijfel nog 1 seconde of ik dit wel moet doen of niet... ik sta binnen een paar minuten toch buiten. Ik sta weer lekker in de zon en zoek even naar een bankje iets verder van het hotel, zodat mam mij niet gelijk ziet zitten als ze mij zoekt. Ik pak mijn mobiel erbij en doe mijn oortjes in. 'Oke... let's do this.' Ik ga naar berichten en dan naar Finn...
Ik
I have a problem, do u have time right now?

Ik zit een kwartier te wachten tot Finn eindelijk online is.
Finnie
O that doesn't sound good. Of course I have time. Where r u?

Ik
Good, I'm near ⭐️🥤🥤.

Finnie
O haha Starbucks. I'm coming.

Ik
Ok, see you.

Als ik maar een paar minuutjes later in de straat een lange jongen met krullend haar, op een skateboard aan zie komen, besef ik hoe blij ik ben dat hij hier is. Ik voel me gewoon... kut. Ik moet een beetje huilen van blijdschap en ik zie Finn in de verte een beetje geschrokken naar me kijken. 'What happend!?' Vraagt Finn als hij even later van zijn skateboard afspringt en me een knuffel geeft. 'I'm so happy to see you.' Fluister ik zuchtend. 'Me too.' Ik moet nog harder huilen. 'Your mascara is on your whole face.' Oh ja, ik had mascara op. Wat zullen mensen wel niet van me gedacht hebben toen ze net langsliepen. Ik lijk met die rugzak net op een depressieve backpacker ofzo. Ik probeer de mascara van mijn gezicht af te vegen. 'Wait, let me.' Finn pakt mijn gezicht zachtjes vast en veegt de mascara van mijn wangen. Het is net alsof hij me zachtjes streelt. Finn lacht lief naar me en geeft me dan voorzichtig een kus op mijn lippen. Hij wordt weer helemaal rood. 'Come, you can come with me.' Ik loop met Finn mee naar zijn hotel, met zijn skateboard in zijn armen, hand in hand. Ik vertel onderweg het hele verhaal van mijn moeder. En dat ik bij hem wil zijn.
Het hotel waar Finn verblijft is ongeveer drie straten van mijn hotel vandaan. Het is een heel luxe hotel waar hij verblijft met de andere leden van Calpurnia. Hij blijft hier twee weken, dus zolang ik hier in LA ben zei Finn dat ik voorlopig bij hem mag blijven. 'Maybe you know Noah?' Vraagt Finn als hij de grote, glazen deur voor me openhoudt. 'Yes.' 'He's coming today, for fun. Do you mind if he's coming?' 'No of course not. I think he's very nice.' 'Ok, fine. Yes, he is really funny.' Finn lacht een beetje verlegen. Bedoelt hij eigenlijk dat ik dan weg moet? Daar had ik even niet op gerekend. Het klinkt nu zeker heel suf als ik ga vragen of ik dan weg moet... 'Ehm, Finn...' 'Yes?' 'Do you mean that I have to leave... then?' Finn slaat een arm om me heen en drukt op het knopje van de lift. 'Of course not, you can stay here when you want.' Hij is zo lief. Als we in de hal bij zijn kamer zijn, horen we gedempt muziek uit een andere kamer komen. Finn moet lachen en zegt: 'Oh that's Jack from the band, playing on his guitar in his room.' Finn sluipt stilletjes naar de deur van Jacks kamer en doet de deur in één ruk hard open. 'HELLO!' schreeuwt hij, om te zorgen dat Jack daarvan schrikt. Jack schrok zo erg, dat hij zijn gitaar bijna liet vallen. Finn en ik moeten heel hard lachen om zijn gezicht. 'FINN! What the hell were you doing!?' 'You had to see your face!' Finn komt echt niet meer bij. Als Finn klaar is met lachen vraagt Jack: 'Oh you are that girl from the meeting a few days ago, aren't you?' 'Ye...' 'Yes she is, now she's just a... ehm friend.' Voordat ik kan antwoorden geeft Finn al antwoord. Hij duwt me ongezien een beetje naar de deur, hij wilt niet zeggen dat hij verliefd op me is denk ik. 'Oh ok.' 'Ehm we have to go... so... bye.' Finn loopt nu de gang met mij op en doet de deur dicht. 'I'm sorry. I don't want a lot people to know that you're my ehm... crush...?' Ik moet lachen, Finn pakt mijn hand en leidt me naar de deur van zijn kamer.