ჯოჯოხეთიდან უარეს ჯოჯოხეთში(დასრულებული)

=1=

  ვონის pov:
  "გამარჯობა დღიურო, მე კიმ ჰიო ვონი ვარ. თუმცა ჩემს ოჯახში მოსამსახურეზე უარესად მეპყრობიან. დღეს ამ ოჯახს თავს დავაღწევ და ბედნიერი ვიქნები". - დღიურში ბოლოჯერ დავწერე ჩემი განცდები, დავხურე და ჩემს წინ ანთებულ კოცონში ჩავაგდე. ვუყურებდი როგორ იწვოდა დღიური, ნეტავ შეიძლებოდეს და ცუდი მოგონებების მასთან ერთად დაწვა შემეძლოს... კოცონი ჩავაქრე და შევამოწმე ყველას ეძინა თუ არა. როდესაც დავრწმუნდი, რომ შემეძლო წავსულიყავი უკვე წინასწარ გამზადებული ჩანთა ავიღე და იმ გზას გავუყევი სადაც ბედი წამიყვანდა.

3  საათის შემდეგ...
   დავიღალე, მაგრამ აქედან უნდა გავაღწიო. ნუ თავი ტყეში ამოვყავი და უკვე 2 საათია აქედან გაღწევას ვცდილობ. მომშივდა კიდეც, თუმცა 1 პრობლემაა: საჭმლის წამოღება ვერ შევძელი.
    დიდხნიანი სიარულის შემდეგ ერთი ხის ქვეშ დავჯექი, ნუ შიმშილს ძილის სურვილიც დაემატა და მა რა იქნებოდა სხვა... მალევე ჩამეძინა.

   იუნგის pov:
   -ჯიმინ დავიღალე! უკვე რამდენი ხანია ასე დავდივართ ტყეში! თან სერიოზული ნადავლიც არ გვყავს, ამ 3  ჩიტის გამო დავდივართ! მ ე ძ ი ნ ე ბ ა! - დავიწყე წუწუნი. აბა რა იქნება იმის მაგივრად, რომ ეხლა მშვიდად მეძინოს ჩემს საწოლში ტყეში დავდივართ და რაღაც 3 ჩიტის გამო😑.

-გეყოს ბუზღუნი. ვიცი რომ  დღეს დიდ სარგებელს ნახავ!... -მითხრა აღტაცებით და დაიწყო ლექციების კითხვა, იმის შესახებ თუ რატომ სჯობდა ნადირობა ძილს. ტყუილად ლაპარაკობს ამდენს.

-ჰეი... მისმენ? - მკითხა მას შემდეგ, რაც მიხვდა რომ არ ვუსმენდი.

- კი! - ვუპასუხე. ნუ კი მოვატყუე, მაგრამ რას ვიზავთ.

-აიშ... გამოადგი ფეხი! -ხელი ჩამავლო და ისეთი სისწრაფით წამიყვანა, კინაღამ ფეხები უკან დამრჩა😑.

ჯიმინის pov:
ხელი ჩავჭიდე და მთელი სისწრაფით  მივდიოდი, თუმცა უცებ გავჩერდი.

  იუნგის pov:
  ჯიმინი უცებ გაჩერდა. რა ნახა ნეტა?

  -აი ჯეკპოტი! ნახე რა. ხო ვთქვი დღეს განსაკუთრებული დღეათქო😎 - მითხრა აღტაცებულმა და 1 ხისკენ მანიშნა, სადაც ხის ძირში იწვა 1 გოგონა, მოკლე თმით და თავი ჩანთაზე ედო.

-მერე რაა? ეს არის ჯეკპოტი? :/ - ვუთხარი გაკვირვებულმა, რამაც მისი გაღიზიანება გამოიწვია.

  -კი, ეხლა მე წამოვიყვან და მერე ნახე რა ვიგულისხმე! - მითხრა და იმ გოგოსთან მივიდა. ხელში აიყვანა, ჩანთან აიღო და მხარზე გადაიკიდა...

  ჯიმინის pov:
ის გოგო ჩემი ხელით მივიყვანე სახლში, ნუ შუგასთვის(იუნგისთვის) ზედგამოჭრილია😉. შუგას ოთახში შევიყვანე და იქ დავაწვინე.

-ეხლა რაც გინდა ის გიქნია მისთვის! - ვუთხარი და წამოვედი.

შუგას(იუნგის) pov:
  ჯიმინმა ის უცხო გოგონა ჩემს ოთახში დააწვინა, ჩანთაც იქვე დადო და მე მომიბრუნდა:

  - ეხლა რაც გინდა ის გიქნია მისთვის! - მითხრა და წავიდა...
  მალევე გაეღვიძა იმ გოგოს და ეგრევე შეშინებულმა დაიწყო თვალების ცეცება, მაგრამ როგორც კი ჩემს მკაცრ მზერას წააწყდა კიდევ უფრო დიდი შიში ამოვიკითხე მის თვალებში.

  ვონის pov:
   გავიღვიძე თუ არა ვიგრძენი რომ მიწეზა არ ვიწექი, თუმცა აქ საიდან ავღმოჩნდი? ბოლოს მხოლოს ის მახსოვს, რომ ხის ძირში დავწექი და დამეძინა... შეშინებული თვალების აქეთ-იქით ცეცება დავიწყე და მაშინ უფრო შემეშინდა, როცა ვიღაც უცხო ბიჭის მკაცრ მზერას წავაწყდი.

-კიდევ დიდხანს აპირებ ასე უსარგებლოდ ყოფნას? - გაისმა საშინლად ცივი ხმა, რომლის გაგონებისთანავე თითქოს ცივი წყალი გადაგასხესო. უცებ საშინლად  შეშინებული და დაბნეული საწოლიდან დენდარწყმულივით ავდექი.

  დამდამ... 1თავის დასასრული :) ❤ SalomeGorgadze3 მოაგენი ^_^ ❤იმედია მოგეწონება❤ ნუ სხვებსაც თუ მოგეწონათ vote♡