=4=

693 79 2
                                    

ჰიონვონის pov:
ქამარი, რომ მომხსნენ შვება ვიგრძენი, მაგრამ შემეშინდა. ლისა და დანარჩრნები ჩამეხუტნენ, შემდეგ კი ჭამა მაიძულეს და ეს ბორკილი ფეხიდან მომხსნეს.

-სად მიგყავთ? -გავიგე ცივი ხმა და შიშისგან დამბურძგლა.

-იქ სადაც შენ ვერ ატკენ ვიღაც უაზრო და დებილი გოგოს გამო, რომელიც გატყუებდა. -უთხრა ლისამ.

-ლისა! - დაუღრიალა შუგამ, მაგრამ ლისას რეაქცია არ ქონდა და საუბარი განაგრძო.

-რა ტყუილია?! სხვებს სჯი მის გამო! დაფიქრდი რას ჩადიხარ და არ დაგავიწყდეს დები შენც გყავს. -უთხრა ლისამ. შუგა გაუნძრევლად იდგა ერთ ადგილზე თითქოს იქ მიაწებესო ჩვენ კი ოთახი დავტოვეთ.

შუგას pov:
ლისა აქამდე რასაც ითმენდა ყველაფერი მითხრა. მან სიმართლე თქვა, მაგრამ მე არ შემიძლია ეს ამბავი უბრალოდ დავივიწყო. " არ დაგავიწყდეს დები შენც გყავს." ვფიქრობდა ლისას სიტყვებზე, მაგრამ მალევე მოვიშორე თავიდან და ბიჭებთან წავედი.

ჰიონვონის pov:
გოგონებმა ძალით გამიყვანეს გარეთ.

-ლისა გამოდი რა დროზე რას დაგკუხდი. -გავიგე ჯენის ხმა.

-არმოვდივარ მე. -უთხრა და სახლში შებრუნდა.

-აიშ... ეს გოგო გადამრევს! ჰიო მალე შეგვეჩვევი და ნუ გეშინია შუგა ვერაფერს დაგიშავებს. -მითხრა ჯისომ.

-ხო და მადლობა. -ვუთხარი მათ.

-ანუ ამიერიდან 5ნი ვართ! -დაიყვირა როსემ.

-აჰამ. -ვუთხარით მე და ჯისომ ერთად.

-მოვალ მალე ეტყობა ლისა არ მოსდევს ჯენის გარეთ. -თქვა როსემ და სახლში შევიდა.

-ლისა სულ ასეა და გარეთ არ გამოდის? -ვკითხე ჯისოს.

-ბავშვობიდან ასეა... არ უყვარს გარეთ გასვლა და სუ ძალით გამოგვყავს. -მითხრა და ხელი ჩაიქნია.

-გასაგებია. -ვუთხარი და მალევე გავიგე ლისას წუწუნის ხმა.

-კარგით რა! დამიბრუნეთ ჩემი ნივთები. - მივიხედე და რას ვხედავ როსეს 2 დათვი უჭირავს ხელში ჯენი კი უკან მიყვება.

-როსე უთხარი დამიბრუნონ სახლში მინდა შესვლა. -უთხრა ლისამ როსეს.

-არა არგამოვა ეგრე და წავედით ეხლა. -თქვა და ბილიკს გავუყევით.

-Wow... - ეს ადგილი საოცრებაა. გარშემო სულ გამწვანებული ხეებია, მრავალი ფერის ყვავილები და წყარო ჩამოდის.

-მოგწონს ხო? -მკითხა ლისამ და გაიღიმა. ეს ადგილი ნამდვილად აწყნარებს მას.

-კი და ვინ გააკეთა? -ვიკითხე ინტერესით და კარგად გაპრიალებულ ხის სახელურს ხელი გადავუსვი.

-ჩვენ ოთხმა. -თქვა ჯენიმ და ლისასთან ერთად წინ გაიქცა.

-სად მირბიან?

-მალე ნახავ. -მითხრეს და ჩვენც სირბილით გავუდექით გზას.

ლისას pov:
ზოგადად არ მიყვარს გარეთ გასვლა, მაგრამ როცა საქმე ჩემ ორ დადუჩას ეხება მზად ვარ გარეთ გავიდე. ხის სახლს მივყახლოვდით თუ არა მე და ჯენი სირბილით წავედით.

-ძლივს. -ვთქვი და ფეხსაცმელი გავიხადე. ალბად გაგიკვირდებათ რატომ ვიხდით ფეხსაცმელს. ეს იმიტომაა, რომ ეს სახლი პატარა ვილასავითაა, რომელიც 5 პატარა საძინებლის, საშუალო ზომის მისაღების, 1 აბაზანისა და 1 სამზარეულოსგან შედგება. აქ იატაკი ისეთი პრიალაა, რომ მისი გაფუჭება გვენანება.

-მომნატრებია აქაურობა. -თქვა ჯენიმ და ცენტრში არსებული დიდი წითელი სანთელი აანთო, რადგან უკვე საღამოა და აქ ელექტროენერგია ჯერარ შემოგვიყვანია.

-ხო მეც მომნატრებია... ისე რას ფიქრობ ეს ადგილი ჰიოს დაიცავს?

-კი დაიცავს.

 ჯოჯოხეთიდან უარეს ჯოჯოხეთში(დასრულებული)Where stories live. Discover now