ჯოჯოხეთიდან უარეს ჯოჯოხეთში(დასრულებული)

=5=

შუგას pov:
გოგონები წავიდნენ და სახლში ბიჭებთან ერთად დავრჩი.

-შუგა აბა რას ერჩი იმ გოგოს? -მითხრა ქუქიმ.

-მე ყველას ვერჩი. ეს ხომ ახალი არაა?! ხოდა ეხლა მაცადეთ.

-გაცდით. ისე შენი და რას შვება? -მკითხა ქუქმა.

-შენი საქმე არაა ეხლა კიდე რა უნდა მეთქვა! თქვენი დახმარება მჭირდება.

-რაში?

-რაში და გოგონები სახლიდან უნდა გაიტყუოთ.

-რატო უნდა დაგეხმარო?-მითხრა ქუქმა.

-რატო და ჩემ დასთან საქმეს ჩაგიწყობ.-ვუთხარი და თვალი ჩავუკარი.

-ანუ ღირს. აბა რა გვევალება?

-რა და ის გოგო უნდა დამიტოვოთ აქ და დანარჩენები წაიყვანეთ.

-კარგი.

2დღის შემდეგ...

ლისას pov:
ბიჭებმა სადღაც წაგვიყვანეს უფროსწორად წაგვათრიეს!

-ვონს რამე დაემართება და ვერ გადამირჩებით. -ვუყვირე ჯანქუქს.

-ნეტა რის თავი გაქვს. -მითხრა და ოთახი დატოვა, შემდეგ კი საიმედოდ ჩაკეტა გასაღებით.

როსეს pov:
რაღაც ოთახში ვარ გამოკეტილი და ვერ გავდივარ თავზე კი ჰობი ნადგას.

-იდიოტო! გამიშვი აქედან.

-ეგეთი ადვილი, რომ იყოს რაღა გიჭირს. -მითხრა და თვალი ჩამიკრა.

-ვერ გიტან!

-სინამდვილეში გიყვარვარ ხოდა ეხლა მორჩი და წავედი საქმე მაქვს. აქედან ვერ გახვალ და ტყუილად არ ეცადო. -მითხრა და ოთახი დატოვა.

-იდიოტო! -დავიყვირე და ჩემ მიერ ნასროლი ბალიში კარებს მოხვდა.

ჯისოს pov:
თეჰიონთან ერთად ვზივარ მარტო და ველოდები როდის გააღებს კარს.

-თეეე... გამიღე კარი აქ რამდენხანს უნდა გყავდე ჩაკეტილი? -ვკითხე და გავებუსხე.

-ბოდიში, მაგრამ ეს ჩემზე არაა დამოკიდებული და მოდი ეხლა ჭამე. -მითხრა და საჭმლის ლანგარი ახლოს მომიწია.

-გადი და დამანებე თავი. -ვუთხარი და უხმოდ გავიდა.

ჯენის pov:
2 დღეა რაღაც ოთახში ვარ ჩაკეტილი. გოგოებიც აქ არიან, მაგრამ სხვადასხვა ოთახებში ვართ ჩაკეტილები.

-ნამჯუნ შეგიძლია მორჩე აქ ყოფნას ან ოთახიდან გამიშვა? -ვუღრიალე ნამჯუნს, რომელიც საწოლზე იწვა და მაკვირდებოდა.

-არცერთი არ შემიძლია. -მითხრა ისე, რომ თვალი არ მოუშორებია ჩემთვის.

-აიშ! გაეთრიე აქედან! -ვუყვურე და რაც ხელში მომხვდა ის გავუქანე თავში.

-ამცდა. -მითხრა მხიარულად და ოთახი დატოვა.

ჰიოვონის pov:
-იდიოტო! ცხოველო! გამომიშვი აქედან. -ვყვიროდი და რკინის კარს ყველაფერს ვესროდი. 2 დღეა რაღაც ნესტიან ოთახში ვარ გამოკეტილი. აქ ფანჯარა საერთოდ არაა და საშინელი უჰაერობაა. საშინლად მშია და მწყურია.

-ნუ ყვირიხარ. -შემომიღრინა ახლად მოსულმა შუგამ.

-მინდა და გიყვირებ! გამიშვი აქედან.

-რატომ უნდა გაგიშვა? -მკითხა ცინიკური სახით.

-იმიტომ, რომ მე შენი საკუთრება არ ვარ. ჩემი ოჯახი გიპოვის და პასუხს გაგებინებს.-ვუთხარი, მაგრამ საკუთხარი სიტყვების თვითონაც არ მჯეროდა.

-ნუ მაცინებ! შენი ოჯახი არც კი გეძებს. ასე არაა კიმ ჰიო ვონ?

-ჩემი სახელი საიდან გაიგე?-ვკითხე შეშინებულმა აბა რა იქნება მე არ მითქვამს და...

-იმაზე ადვილია ვიდრე შენ წარმოგიდგენია. დღეს შენებთან ვიყავი და არაფერს არ ამბობენ. -თქვა და ვითომც არაფერი ძირს დაგდებულ მატრასზე დაწვა.

-მაგარია კი ვიცოდი, რომ არ ვაინტერესებდი, მაგრამ საერთოდ ადამიანად რო არ მთვლიდნენ ეგ არ ვიცოდი. -ჩავიბურტყუნე და უეცრად დიდი ინერციით იუნგის ზედ დავეცი, რადგან ხელზე დამქაჩა.