Ghost rockers friendshipgoals

22) plopsa... deel 2

Jimmy's POV:
Ik moest even naar het toilet en toen ik weer buitenkwam zag ik Charlie kussen met Robin. Waarom deed ze dit? Zou ze Robin nog leuk vinden? Leuker dan mij? Zou ze mij nu weer laten vallen voor hem? Zoveel vragen spookten door mijn hoofd. Ik wou haar niet weer verliezen aan hem, niet opnieuw. Ik liep weg. Weg van charlie, weg van Robin, weg van men vrienden. Ik voelden de tranen opkomen en ik was nog maar net weg of ze vonden allemaal de weg naar buiten. Ik hield van haar. Zij was degene die me weer gelukkig maakte. Degene die me hielp om meer zelfvertrouwen te krijgen. Het meisje dat er voor zorgde dat ik me terug geliefd voelde. Het meisje waarbij ik altijd terecht kon en altijd mezelf bij kon zijn. Waarom doet ze dit dan? Beteken ik dan zo weinig voor haar? Was dit allemaal niet echt? Zag ik het verkeerd? Had ik me gewoon weer van alles laten wijsmaken? Had ik me zo vergist in haar? Ik dacht dat ze echt van me hield, en dat was toch ook wat ze altijd tegen me zei. Waarom zou ze daar over liegen? Ik wist niet meer wat ik moest doen dus ik zette me neer op een bankje. Ik had zolang voor haar gevochten dacht ik. Al van moment één dat ik haar zag voelde ik dat ze speciaal was. We werden beste maatjes en ik... ja ik werd verliefd. Maar ik durfde het haar natuurlijk niet te zeggen. En toen kwam Robin, ze hield van hem. Ik legde me er na een tijdje bij neer. Toen vertrok Robin, hij liet haar vallen. Ze was er kapot van. Maar ik probeerde er zo goed mogelijk voor haar te zijn. Ookal had zij mij ook wat laten vallen. Ik won haar terug voor me. Beide gaven we onze gevoelens toe. Ik dacht echt dat ze het meende met me. En nu dit. Ze kust voor mijn ogen met Robin. De jongen waaraan ik haar eerst verloor. De jongen waarvoor ik het meeste schrik had om haar weer aan te verliezen. Het deed me echt pijn. Ik zat daar, alleen. Wat had ik toch fout gedaan? Waaraan had ik dit verdient? Misschien liep ik wel te hard van stapel? Toen met Jules was ik toch ook verkeerd? Nee Jimmy laat je niet doen dacht ik. Ik wist het gewoon allemaal niet meer. Ik besloot maar gewoon te blijven zitten.

Charlie's POV:
Wat was er zonet gebeurt? Robin kuste mij. Ik wou dit echt niet. Maar Jimmy zag het. Ik wilde hem niet kwetsen. Ik wilde hem niet kwijt. Ik begon te wenen. Robin legde zijn arm over mijn schouder. Ik had steun nodig maar niet de zijne. "Moest dit nu echt? Je zegt dat je van me houd maar hebt wel alles verpest! Hoe ga ik dit ooit aan Jimmy kunnen uitleggen?!" riep ik boos tegen hem. "Leg het hem dan niet uit, en ga verder met mij." Zei hij arrogant. "Ik hou van Jimmy! Begrijp het dan. Ik wil jou niet meer!" Zei ik boos. Ik wou weglopen maar hij hield mijn arm vast. Ik wou me lostrekken maar hij trok me naar zich toe. "Sorry Charlie... ik zie je gewoon ontzettend graag. Ik wil je niet kwijt." Zei hij opeens heel lief. Ik verschoot. "Het is anders jou schuld dat het gedaan is. Jij liet me vallen. En Jimmy was er voor me. Dat was het moment waarop ik besefte dat hij er eigenlijk altijd voor me was. Zelf toen ik hem liet vallen voor jou." Zei ik en wist nu zeker dat ik jimmy erg gekwetst had.
"Maar ik ben er ook altijd voor jou." Zei hij. "Ah ja en waarom heb je me dan opeens laten vallen?" Vroeg ik en werd een beetje gefrustreerd. Ik kreeg geen antwoord. "Ah zo ja dat is heel duidelijk." Zei ik sarcastisch. Ik wist dat ik hem nu ook aan het kwetsen was, en dat verdiende hij maar ik nam toch zijn hand. Hij verschoot dat voelde ik. "Kijk Robin, ik zie jimmy echt ontzettend graag en ik wil en kan niet zonder hem. Hij is degene die me gelukkig maakt. Waar ik mijn leven mee wil doorbrengen. De jongen waar ik me goed bij voel. Alstublieft accepteer dat?" Vroeg ik lief. "Oke dan." Zei hij bot en ging weg. Hier stond ik dan alleen. Wat moest ik doen? Ik moest hem vinden en het hem allemaal uitleggen. Al weet ik alleen niet of dit iets van nut zou hebben. Waarom deed Robin dit toch? Ik voelde me zo ontzettend slecht. Zou hij eigenlijk wel gezien hebben dat ik hem wegduwde? Of was hij toen al weg? Waarschijnlijk zag hij het niet. Ik moet dit zo snel mogelijk goedmaken maar waar zou ik hem kunnen vinden. Ik dacht na maar kon me niks bedenken. Ik besloot gewoon rond te gaan en dan zou ik hem wel vinden. Ik begon. Ik liep wel een half uur door het park. Net toen ik het wou gaan opgeven zag ik een krullenbol zitten. Dit was Jimmy. Hij zat helemaal alleen op een bankje wat afgezonderd van de rest. Toen ik dichterbij ging zag ik dat hij aan het huilen was. Dit was mijn schuld en dat wist ik. Maar dit wou ik niet. Echt niet. Het enige dat ik wil is hem terug gelukkig zien en als hij dat ziet zonder mij dan zal ik dat accepteren...
—————————————————
Een iets korter deeltje! Maar geniet ervan! X F.