I want you - Viktor Fischer

11

Er is inmiddels alweer 3 maand overheen gegaan, ik spreek Viktor niet meer en als Ella met Nicolai is ben ik er niet bij. Viktor had me proberen te bellen en te appen maar ik reageerde op niks, hij is me zelfs komen opzoeken maar ik deed de deur niet eens open.

Vandaag ga ik weer en dagje werken, ik werk achter de kassa in een supermarkt, veel verdiend het niet, maar het is heel leuk en leid goed af. "Goeiemorgen Mell!" Riep mijn collega vrolijk "Goeiemorgen Stacy!" Ik loop naar de kantine en begroet derest van mijn collega's "Mell, wat las ik nou allemaal? Jij en Viktor Fischer?" Vroeg mijn leidinggevende Josh, Josh kan je altijd alles zeggen, hij is meer je vriend dan je leidingevende "Ugh, begin er niet over" zucht ik, Josh begint te lachen "Is het zo erg?" "Hij is gewoon de standaard voetballer, doet alsof hij je leuk vind, gaat naar zijn ex zulke dingen" zei ik en ondertussen kleedde ik me om in mijn werkkleding "Is dat gebeurd dan?" Ik knik "Wat een loser" "Jup, maarja wat doe je er aan he?" Hij zegt niks en kijkt me aan "Ik ga maar eens" zei ik en ga naar het kantoor en pak mijn kassalade, op naar een dagje werken.

Na 8 uurtjes gewerkt te hebben zit mijn dag er weer op, ik leg mijn lade terug op kantoor en wil terug naar kantoor lopen. "Mell?" Ik draai me om en kijk recht in zijn heldere blauwgroene ogen. "Wat doe je hier?" Vroeg ik chagrijnig. " ik wil praten" zei hij vastberaden "Ik heb je niks te zeggen" zei ik droog en liep weg. "Mell wacht" zei hij en liep me achteraan "Ga weg Viktor!" Hij pakte me bij mijn arm en draaide me naar hem toe "Laat me praten" ik rukte mijn arm uit zijn hand en liep verder "Valt hij je lastig Mell?" Vroeg Josh de kwam aanlopen. "Is dat je nieuwe vriend ofzo?" Vroeg Viktor en keek Josh vies aan. "Vriend? Nou nou voetballertje, ik ben haar leidinggevende" zei Josh lachend. Viktor werd boos "Noem me geen voetballertje, ik wil met Mell praten" "Mell wil jij dat?" Vroeg Josh "Nee" zei ik en liep naar de kantine, ik kleedde me zo snel mogelijk om en liep via de achterdeur naar buiten. "Mell laat het me alsjeblieft uitleggen!!" Riep Viktor en kwam achter me aan lopen. "Viktor ga alsjeblieft weg!" Riep ik en liep sneller door hij rende achter aan en natuurlijk was hij sneller en stond al gauw voor mij. "Wat wil je nou?" Riep ik geirriteerd "Jou" riep hij heel hard. "GA NAAR SARA TOE!" Schreeuwde ik uit en liep weg "IK WIL HAAR NIET IK WIL JOU!" Schreeuwde hij, ondertussen keek iedereen ons aan. "Vik, kom we gaan naar mijn huis, dit is niks zo" hij kalmeerde en knikte, we stapten in zijn auto en reden naar mijn huis.

Eenmaal bij mij thuis aangekomen gingen we gelijk op de bank zitten, gelukkig dat niemand thuis was. Ik ging naar de keuken en schonk was ijsthee voor mezelf in. "Wil je wat drinken?" Riep ik "Water!" Hoorde ik vanuit de woonkamer en schonk water in een glas, ik kwam terug en zette allebei de glazen op tafel. "Mel, je hoeft niks te zeggen, maar laat mij alsjeblieft uitpraten, oke?" Ik knikte. Viktor zuchtte en begon te praten "Sara wou het goedmaken, ze zei dat ze het erg vond en dat ze daarom wou praten, ze probeerde me te zoenen maar ik vertelde over jou, ze deed alsof het haar niks kon schelen en deed alsof ze blij voor me was. Ze stelde voor om nog een drankje te doen, ik dacht dat dat geen kwaad kon, we spraken af in mijn huis en ze nam een fles wijn mee, ze had iets in mijn drankje gedaan zodat ik sneller dronken zou worden, toen heeft ze misbruik van de situatie gemaakt en ja, toen kwam jij binnen, ik heb haar daarna uit mijn huis gestuurd en heb haar sindsdien niet meer gesproken" zegt hij. "Ze probeerde mij voor haar terug te winnen en toen jij binennkwam vond ze het alleen maar nog beter. Ik hou van jou Mell, alleen van jou" eindigt hij zijn verhaal. "Ze deed wat?" Ik schrok ervan. Hoe ziek ben je om dat bij je ex te doen? "Ze is gestoord Mell" legde hij uit. "Het spijt me" zei ik uiteindelijk "Je hoeft geen sorry te zeggen Mellie, ik moet sorry zeggen" zei hij en pakte mijn hand "Omdat je ex gestoord is?" Lachde ik, hij begon ook te lachen "Je weet wel waarom" ik knik. Hij pakt me bij mijn kin vast en kijkt me recht in mijn ogen aan. "Vergeef me?" Fluisterde hij zacht en drukte langzaam een kus op mijn lippen. Ik kusde hem terug en keek hem aan. "Natuurlijk" hij glimlachde en zoende me weer.