What happened to us? (ShortStory)

Epilogue

Last chapter....

A lot of fights, argument, tears, pain and all.

Almost years, without him...

Almost years, without Jasper...

It feels like the world stinginess to me...

I was empty..

Hindi ko akalain na dadating pala yung araw na mabubuo ulit kaming dalawa..

Kasi akala ko wala na talaga. Akala ko nakalimutan ko na siya. Akala ko kaya ko ng wala siya. Akala ko kaya kong sumaya kahit wala siya... Pero

Akala ko lang pala lahat.

Kasi hindi ko kaya. Hindi ko kaya! Pero kahit gaano pala kalupit ang tadhana magagawan niyo ng paraan ng mahal mo...

Ang sandata para sa tadhana na palagi kayong ginugulo ay pagmamahal...

Minsan na kayong nasira, minsan na kayong pinaglaruan ng tadhana..

Pero ngayon, kalabanin niyo na. Wag niyo na hayaan na sirain ulit kayo nito..

Sabay kayong lumaban para sa relasyon niyo.

At eto nga. Nagkabalikan, kinasal, at nagkapamilya.

Ang sarap sa pakiramdam na may matatawag akong sariling pamilya, kasama siya. Kasama si Jasper.

Tatlong anghel na biniyaya sa amin..

Jaxier Sirius..

Jazpier Adrius..

Jasevier Lyrius..

Sobra pa sa saya yung nararamdaman ko na biyayaan ng tatlong lalaking anak..

"Mom! Your so slow po!" Maktol sakin ni Jasevier, yung bunso sa kanilang tatlo. Hinihintay nga pala nila ako dahil may family bonding kami sa museum park. "Just wait, inaayos ko pa tong pagkain natin!" Lumabi naman ang anak ko dahilan para pisilin ko ang matatambok nitong pisngi.

"Mommy, that's enough na po. Baka hindi lang po natin maubos yan." Sabi naman sakin ni Jazpier, yung gitna sakanilang tatlo. Inayos ko na lahat at lumabas na kami. "What now wife? Tara na ba?" Tumango naman ako kay Jas, at nagsimula na siyang mag drive.

Habang nasa biyahe ay dinig ko ang asaran nina Jasevier at Jazpier sa back seat. Kahit kailan ay ang hilig mag asaran ng dalawa na 'ito!

"Would you please shut your mouth!" Sigaw sakanila ni Jaxier kaya mabilis pa sa alas-kuwatro ng tumahimik sila. "Hey son, don't shout" bawal sakaniya ni Jas.

Si Jaxier lang talaga ang makakapag patahimik sa dalawa na 'ito! Sa sobrang seryoso ba naman ng mukha ng panganay ko, ewan ko lang kung hindi ka madala.

Nang makarating kami sa park ay nag unahan agad na bumaba sina Jazpier at Jasevier. "Take care, boys!" Sabi ko sakanila, pero hindi nila ako nadinig dahil patuloy lang sila sa paghahabulan na dalawa.

Naglatag lang kami ng mat sa ilalim ng puno para hindi masyadong mainit sa gawi namin. "Let me help you, wife" at agad ko sakaniyang binigay iyong mga basket na ilalagay ko sa mat.

Ilang taon na pero wala pa ding kupas ang kasweetan ni Jasper. Hindi pa din nawawala iyong mga kislap ng mata niya kapag nakikita niya ako.

Kung tutuusin ay para lang kaming unang kita na nagkainlove-an agad.

Bumalik naman ang dalawa na pawis na pawis. Pupunasan ko na sana yung mga mukha nila ng hawakan nila yung kamay ko. "Big boy na po ako, Mommy." Sabi sakin ni Jase at kinuha iyong towel. Ganun din si Jazpier.