~Yanlış kişi ~

~1~

Gece saat kaç bilmiyorum yada ne zaman normal bir ilişkim olur onu da bilmiyorum. "bu kaçınçı aldatılışın aptal" diye geçirdim içimden. Aldatılacağımı bile bile seviyordum. Aslında sevmiyordum sadece evde kalmaktan korkuyordum. Okulumun bitmesine 2 sene vardı ve benim o iki senenin sonunda evlenmem şarttı. İlk aldatılışımı ilkokulda yaşamıştım bu kadar talihsiz bir kızdım. Sevdiğim çocuğu başkasıyla birlikte kantinde tost yerken görmüştüm. Sonrada ayrılmıştık. Güldüm keni kendime bayağı bayağı kahkaha attım.Ne kadar saftım o zamanlar. Keşke öyle kalabilseydim. Korktuğum başıma geliyordu galiba.En sonund delirmiştim. Kendi kendime gülüyordum "Rüya kes şu saçmalıkları" diyen iç sesime bir el hareketi çektikten sonra -hoşt git burdan- diyip kovaladım. Biraz daha düşünürsem iyice  delirir kafama huniyi takardım kesin. Tam da bu sırada kapı çaldı. Başka zaman olsa koşarak kapıyı açardım ama bu gün koşacak halim yoktu. Ayağa kalktım kapıya doğru yürürken tüm koridor boyunca ayağımdaki ayıcıklı terliklerimin sesi duyuluyordu. Kapı yaklaşınca
-Kim o ??
-Benim
Kurtarıcım geldi sandım resmen. Kapıyı açar açmaz sarıldım. Ama bir terslik vardı ağlayan kişinin ben olması gerekiyordu.
-Hira?
-Rüya?
Seside iyi değildi. Zaten ağlıyordu ve biz kapıda birbirimize avel avel bakıyorduk. Ne değişik insanlarız.
-Geç içeri orda anlatıcaksın ne olduğunu.
-İçeri geçerim ama anlatmam
-hııı
Kapıyı kapadım ve salona geçip oturduk. hıı diyerek onu geçiştirdiğim farkındaydı. Benim adım da Rüya ise ben minik kuşumu neyin üzdüğünü bulurdum. Minik kuş ne be. Biz birbirimize iltifat etmeyiz. Söverek severiz birbirimizi.
-Anlat hadi
-Sormayacaktın hani
-Ben öyle birşey demedim
-Hyr dedin
-"hıı" dedim bu sormayacağım anlamına gelmiyor
- Söylemiyorum
Salak işte söylese ne olucaktı sanki. Meraktan çatlardım ben.
-Biz arkadaş değil miyiz? Söyle işte
-Sus Rüya!
Demek söylememekte ısrarlıydı. Aklıma gelen fikirle sinsice gülümsedim.
-Neden öyle bakıyorsun?
Elime geçen ilk yastığı alıp ona doğru birkaç adım attım.
-Söyle yoksa çok kötü olur
Tehtitimi pek ciddiye almamış gibi duruyordu. Oda yanındaki yastığı eline alınca neden korkmadığını anladım. ayağa kalkıp karşımda yastıkl duruncakorkma sırası bendeydi. Benden daha güçlüydü, daha da akıllıydı malesef. Her bakımdan yenilecektim. Bende yapılabileceğim en iyi şeyi yapmaya karar verdim. Çığlık atarak arkama bile bakmadan diğer odaya doğru koşmak. Ben yatak odama doğru koştukça oda arkamdan beni yakalamak için koşuyordu. Ama yine unuttuğum bir şey vardı. O yine benden üstündü , daha hızlıydı. Beni yakalaması an meselesiydi. Odaya ulaşıp kendimi yatağa attığımda Hirada avını yakalamışcasına üstüme atladı. Ben yastıkla vurur sanerken o kafama bastırıyordu. Beni öldürmekte kararlıydi yani. Çırpınışlarım bir işe yaramıyordu. Sadist gibi gülüyordu birde ,duyabiliyordum. Çırpınırken yaptığım bir hamle sayesinde ayağımla onu itip yataktan aşağı atmıştım. Bu sefer gülme sırası bendeydi. Bende gülmüyordum ama anırıyordum resmen.Hiradan ses gelmeyince ölmüş olabileceğinden şüphelendim ve kalkıp bakmaya karar verdim. Yatağın ucuna kadar sürünerek gittim ve aşağı baktığımda iki tane kol beni aşağı çekti. Yanlış tarafa çekmiş olucak ki Hiranın  üstüne düştüm yine de onun canı acımış oldu. İkimizde yerde şizofren şizofren gülüyorduk ve Hira sonunda mantıklı bir şey söyledi
-Uyuyalım
Bende transa geçmiş gibi hemen gülmeyi kestim ayağa kalkıp yatağa girdim.
-Rüya bunu dememi bekliyordun herhalde
doğru söyliyordu bunu bekliyordum. Çok yorulmuştum bu gün Hiraya bile anlatamamıştım bana büyük bir yük olmuştu.Hira da nihayet ışığı kapatıp yanıma yatmıştı. Çok yakın arkadaş olmamıza rağmen birbirimize anlatmadığımız şeyler oluyordu bazen onu dertlerimle boğmak istemiyorum. Muhtamelen o da öyle düşünüyordur. Saçma düşüncelerim eşliğinde uykuya dalmıştım...

İlk bölümü yazdımmmm
Güzel yarumlarını bekliyorum
Öpüldünüz😘