Geslagen

Part 10

Het gaat echt super goed met mijn boek. Ik wil jullie allemaal super erg bedanken! :)

Ik kneep zachtjes in de hand van Dylan. De trein was telaat, al een kwartier. Misschien hadden we niet weg moeten gaan. Dylans moeder en vader waren er wel oke mee. Het was het beste voor mij en ze vonden het fijn dan ik iemand mee kon nemen. Maar David was woest. Vooral toen ik zei dat zijn broer mee ging. Ik snapte er totaal niks van. Ik zei dat ik dacht dat dit het beste was. David wou altijd al zijn havo diploma halen. Dylan intreseerde school niks dus hij vond het prima.

'Kunnen we niet beter naar het buitenland gaan.' Vroeg ik.

'Ben je gek. Hier vind hij je nooit.'

'Dat hoop ik dan maar.'

In de verte zag ik de trein aankomen. Toen we eindelijk zaten besefte ik pas hoe vervelend mijn leven is. Mijn vader wil mij dood. Mijn moeder is dood. Ik pakte mijn telefoon en keek door mijn fotos. Toen ik een foto zag van mij en mijn broertje moest ik huilen. Ik miste hem zo erg. Ik probeerde mijn verdriet niet te laten zien. Dan kom ik zo aanstellerig over.

'Is het wel veilig in die beurt.'

'Ja hoor. Mijn vriend zegt van wel. Maar we kunnen er maar een week blijven, daarna komt de eigenaar terug en moeten we weg.'

'Oke.'

'Het komt wel goed.'

'Dat betwijfel ik.'

Dylan sloeg een arm om mij heen en gaf me een kus op mijn hoofd. Eindelijk kwamen we aan in het dropje. Het was niet heel groot. We moesten door het dropsplein en dan via een paar straatjes en dan waren we er. Het dropsplein was gezellig. Hand in hand liepen we door het dorp.