Geslagen

Part 26

Een helse pijn schiet door mijn rug. Ik knipper een paar keer met mijn ogen zodat ze wennen aan het donker. Ik probeer kracht op mijn benen te zetten om zo op te staan. Het lukt niet.

Ik ben in een niet al te grote ruimte. De muren zijn vies vervaagd grijs en de vloer is van een stof die er waarschijnlijk al honderde jaren ligt. In het midden van de kamer staat een oude bank met hier en daar wat scheuren.

Ik wil om hulp schreeuwen maar er komt geen geluid uit mijn mond. Ik probeer nog een keer op te staan om vervolgens naar de bank te lopen.

Met pijn en moeite kom ik aan bij de bank en begin ik pas te beseffen wat er gebeurd is.

Stefan hij heeft mij gewoon verraden. Ik moest op hem worden zodat ik makkelijk te pakken was. Maar door wie?

De tranen schieten in mijn ogen. Ik ben ontvoerd door mijn eigen vader?!

Een felle lichtstraal komt door de deuropening naar binnen. Ik schrik wakker en kijk wie het is. Het is... pa...pa...

Verschrikt ga ik rechtop zitten en kijk hem aan. Hij ziet er vreselijk uit. Hij is dik geworden, heeft vies vet haar, zijn kleren zijn vast al maanden niet gewassen en zijn ogen stralen verdrietig uit. Wat verdrietig?

"Pap"

Is het enige wat ik met mijn schorre stem kan uitbrengen. Het verdrietig in zijn ogen lijkt totaal verdwenen te zijn en vervangen door een boze blik. Stampvoetend komt hij op mij af en geeft mij een klap in mijn gezicht. Met mijn hand voel ik of mijn wang bloed. Gelukkig, niet.

Na die klap was mijn vader weggegaan en heb ik mij lopen vermaken met krassen tellen op het behang. Ook heb ik weer proberen op te staan. Dat lukte.

Ik besef nu pas dat ik ook wel wat slaap kan gebruiken. Ik zoek een comfortabele houding op de bank en val in slaap.

Zo nu en dan als ik half wakker was hoorde allemaal geluiden achter de muren. Je hoorde mannen ruzie maken of juist heel erg lachen. Ook een keer beweerde ik Stefan's stem te horen.

Ik word wakker van een deur die hard dicht klapt. Ik sta op en zie dat ze een dienblad met eten erop hebben neergezet. Als eerst pak ik het vochtige washandje en ga langs mijn gezicht en alle wonden. Daarna drink ik de flauwe koffie op en het droge broodje.

Het dienblad schuift heel makkelijk over het vloerkleed. Steeds neem ik een aanloop en spring ik erop en zo glij ik dan de halve kamer door. Het is vermakelijk en zo vergeet ik de tijd een beetje.