İnziva || Bruce Banner // kısa hikaye.

Bölüm 4.

. final .

"Doktor, doktor!"

Bruce, sarsılmayla uyandı. Üzerine örtülmüş ceketi aldı ve giydi. Ayağa kalkıp önündeki adamı takip etti. Revire benzeyen ama şartları revirden daha düşük olan odaya ulaştı. Yerde yatan yeni hastalar vardı. Yaklaşık üç aydır bu durumla uğraşıyordu, tekrar kaçamamıştı ve ilginçtir ki yakalanmamıştı da.

Gözlüğünü takıp yerde acıyla kıvranan çocuklardan birinin yanına çömeldi. Maskesini takmış, hastayı incelemeye başlamıştı. Aynı durumdu, alnına bir bez koydu ve oluşturduğu, geçici de olsa çözümdü, karışım dolu tüpü çıkarıp iğne yardımıyla çocuğa enjekte etti. Aynı şeyi diğer çocuğa ve yaşlı adama da yapmıştı. Köşeye çekildi ve karışımın kanlarına karışıp etki etmesini beklemeye başladı.

O sırada küçük bir kız çocuğu koşarak  hastane dedikleri yere girdi. Merdivenleri aynı hızda tırmandı ve feryat edercesine bağırmaya başladı. Kendi dilinde, doktordan yardım istiyordu. Bruce kıza dönerek çömeldi. "Sakin ol, tamam." hastaları gösterdi. "Dediğin kişi onlar gibi mi?"

Kızın büyük güzel gözleri yakarışla bakıyorlardı. "Lüften." Elinde tuttuğu, muhtemelen içi para dolu olan, bezi uzatmaya devam ediyordu.

Bruce ayaklandı ve tekrar koşmaya başlayan kızın peşinden gitti.

Uzun bir yolculuk yapmışlardı. Uzun ve tehlikeli, her yerde askerler vardı ve sürekli durup gizlenmeleri lazımdı. Ama sonunda ev denilebilecek bir yapıya ulaşmışlardı. İçeri girdiler, Bruce sonunda hastayı göreceğini düşünüyordu fakat kız evin arkasındaki camdan atlayıp gitmişti.

Onun gittiğini gören Bruce durdu. "Ön ödemeyi almalıydın Banner." arkasını döndü.

"Stresten kaçması gereken biri için cehennem gibi bir yer seçmişsin." kızıl kadın üzerindeki şalı tek eliyle tutarak saklandığı yerden çıktı. Elini sandalyeye koydu ve adama bakmaya başladı.

Yakalanmıştı, yakalanmaması işten bile değildi zaten. "İşin sırrı stresten kaçmak değil," sözü kesilmişti.

"Nedir o, yoga mı?" ne yani komik mi şimdi bu?

Başını eğdi Bruce. "Beni şehrin dışına getirdin, zekice." başını kaldırdı ve adımlamaya başladı. "Etrafımızın çevrili olduğunu varsayıyorum."

"Sadece sen ve ben."