Forth P.O.V
ႏွာေခါင္းထဲ၀င္လာတဲ့ေဆးနံ႕သင္းသင္းေၾကာင့္အိပ္တ၀င္ႏိုးတ၀က္ျဖစ္ေနရာကႏိုးလာခဲ့တယ္။တိုင္းရင္းေဆးကတကယ္အစြမ္းထက္တယ္ဆိုတာယုံၾကည္သြားမိတယ္။
မေန႕ကသတိရရခ်င္းတကိုယ္လုံးနာက်င္ေနတာခံစားေနရတာမေန႕ေဆး၂ခြက္သာေသာက္ရေသးတယ္။ ခုမနက္ႏိုး လာေတာ့တကိုယ္လုံးနာတာမရွိသေလာက္ေအာင္သက္သာသြားတယ္။
ေဆးကပဲစြမ္းတာလား။ကုေပးတဲ့ေဆးဆရာေလးကပဲေတာ္လို႔လား။
အခ်ိန္ကခုမွမနက္ေ၀လီေ၀လင္းပဲရွိအုံးမယ္ထင္တယ္။ေဆးဆရာေလးဘယ္အခ်ိန္ထဲကေတာင္ထၿပီးလုပ္ေနတာလဲမသိဘူး။
တဖက္ခန္းကေနသူလွဳပ္ရွားေနတဲ့အသံေတြကိုနားစြင့္ရင္းမ်က္စိမွိတ္ကာေနေနမိတယ္။ေရာင္နီလာလို႕လင္းၾကက္တြန္သံၾကားရပီ။
သိပ္မၾကာခင္ေကာင္းကင္တခုလုံးလင္းထင္းလာေတာ့မည္ေလ။အလင္းေရာင္ကိုပြင့္ေနတဲ့ျပတင္းကေနၾကည့္ေနမိတုန္းသူ႕အသံၾကားလိုက္ရတယ္ "ခင္ဗ်ားႏိုးေနၿပီလား"တဲ့။
သူ႕ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ သာမန္ရုိးရာလည္ဂတုံးခ်ည္အက်ီ လက္ရွည္အျဖဴေလးနဲ႕ေအာက္ကဒူးဖုံးရုံရုိးရာေဘာင္းဘီအ၀ါရင့္ေရာင္ေလး၀တ္ထားတယ္။ဘာပကာသနမွမပါပဲရုိးရုိးေလး၀တ္ထားတဲ့သူကအလင္းေရာင္ေတြထြက္ေနသလိုပဲ။
ဒီလိုေတာေတာင္ေတြၾကားေနတဲ့သူဆိုတာလက္ေတြ႕မို႕ယုံမိတာ။ျဖဴႏုႏုအသားအရည္နဲ႕ရဲေနတဲ့ႏွဳတ္ခမ္းေလး၊ကၽြန္ေတာ့ကိုစမ္းသပ္တုန္းကထိေတြ႕တဲ့သူ႕ရဲ႕လက္ႏုႏုေလးေတြကေျခေမြးမီးမေလာင္လက္ေမြးမီးမေလာင္နဲ႕ဥထားတဲ့မင္းသားေလးလိုပဲ။
ေတာထဲေတာင္ထဲမွာေဆးျမစ္ေဆးရြက္ေတြကိုခူးဆြတ္ၿပီးလူနာေတြအတြက္ေဆးၾကိဳေပးေနတဲ့ေဆးဆရာေလးဆိုတာလက္ေတြ႕မို႕လို႕သာပင္။ခုလဲဇိမ္မခံႏိုင္ရွာပဲမနက္ေစာေစာကထဲကထၿပီးေဆးၾကိဳေနရျပန္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကိုႏိုးတာမၾကာေသးေၾကာင္းေျပာလိုက္ေတာ့သူက"မ်က္ႏွာသစ္ခ်င္မွာေပါ့"တဲ့။ဘလိုေျပာလိုက္ပါလိမ့္ဆရာရယ္။သစ္ခ်င္တာေပါ့။မေန႕ကထဲကသစ္ခ်င္ေနတာရယ္၊ဆရာ့ကိုအားနာလို႕သာ။
