La vie

•36•

Δεν καταλαβαίνω τι γίνεται γύρω μου. Το σώμα μου πονάει τόσο πολύ και κάθε φορά που προσπαθώ να φωνάξω δεν προλαβαίνω με χτυπάει ξανά. Δεν μπορώ να κουνηθώ ή να μιλήσω, είμαι απλά πεσμένη στο έδαφος και δέχομαι τα χτυπήματα.

"Είσαι ηλίθια, ηλίθια" Ακούω να λέει ξανά και ξανά και καταλαβαίνω οτι είμαι ο James, το φοβόμουν αυτό γαμωτο.

Προσπαθώ να ξεφύγω από κάτω του αλλα είναι αδύνατον, δεν μπορώ να κουνήσω τίποτα πέρα από το κεφάλι μου. Ζαλίζομαι πολύ και κλαίω δυνατά. Ελπίζω κάποιος να περάσει και να τον σταματήσει γιατί αν συνεχίσει θα πεθάνω, είμαι σίγουρη γι'αυτό.

"Γαμώτο εγώ ήθελα μια δεύτερη ευκαιρία κι εσύ με διώχνεις ξανά και ξανά "Μου φωνάζει ξανά και με χτυπάει.

"Σταμάτα James" Του λέω κλαίγοντας αλλα δεν με ακούει, συνεχίζει να με χτυπάει και πλέον δεν μπορώ να κάνω κάτι αλλο,νιώθω ότι χάνω την επαφή με το περιβάλλον και δεν το θέλω αυτό, δεν πρέπει όμως είναι πια αδύνατον.

[...]

Την ώρα που ανοίγω τα μάτια μου καταλαβαίνω οτι δεν είμαι σπίτι. Είναι σίγουρα βράδυ και υπάρχει ελάχιστο φως στο δωμάτιο όμως καταφέρνω να καταλάβω οτι βρίσκομαι στο νοσοκομείο, δηλαδή είμαι ζωντανή;

Προσπαθώ να κουνηθώ αλλα μου είναι αδύνατον. Πρέπει να μάθω τι έγινε και πως έφτασα μέχρι εδώ. Νόμιζα οτι θα πέθαινα απο τα χέρια του James όμως είμαι εδώ ζωντανή. Δεν το πιστεύω οτι έκανε κάτι τόσο τρελό, οχι οτι δεν το είχε ξανακάνει αλλα αυτό ήταν εκτος ορίων.

Περιμένω μήπως κάποιος μπεί στο δωμάτιο μου για να τον ρωτήσω όσα θέλω. Δυστυχώς δεν μπορώ να φτάσω το κουμπί που βρίσκεται πολύ κοντά μου για να καλέσω κάποιον κι έτσι απλα περιμένω να περάσει κάποιος γιατρός ή νοσοκόμα.

Είμαι αρκετά ώρα ξύπνια οταν ανοίγει η πόρτα κι ενας άντρας μπαίνει μεσα. Ανάβει το φως και ξεφυσάω χαρούμενη οταν καταλαβαίνω οτι δεν ήρθε να μου κάνει κακο. Είναι ενας γιατρός μάλλον που μόλις δεί οτι είμαι ξύπνια με πλησιάζει.

"Γειά σας, είμαι ο γιατρός που σας επιβλέπει κατα τη διάρκεια της νοσηλείας σας." Μου χαμογελάει και κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου.

"Μπορείτε να μου πείτε τι γίνετε; Ποιος με έφερε εδώ; Πως είμαι; " Τον ρωτάω και κουνάει καταφατικά το κεφάλι του χαμογελώντας μου. Τουλάχιστον είναι ευγενικός.

"Βρεθήκατε εδώ πριν τέσσερις μέρες. Ενας κύριος καθώς περνούσε από το σημείο όπου βρισκόσασταν, σταμάτησε τον δράστη και σας έφερε εδώ" Μου εξηγεί και κουνάω μπερδεμένη το κεφάλι μου.