La vie

•10•

■Για να μπεί επόμενο πρέπει να φτασουμε40+ ψηφους και 35+ σχολια.Για παμεε.

Καθώς περιμένουμε να σηκώσει τα σεντόνια απο τα δύο σώματα που βρίσκονται στο δωμάτιο συνεζίζω να ελπίζω οτι κάτι έχει γίνει λάθος και οτι απλά εδώ βρίσκονται κάποια άλλα άτομα.Καθώς σηκώνει το πρώτο σεντόνι όλες οι ελπίδες μου χάνονται καθώς βλέπω το σώμα της καλύτερης μου φίλης χτυπημένο και ακούνητο.

Προσπαθώ να πάρω το βλέμμα μου απο εκεί αλλά δεν τα καταφέρνω,είναι σαν το μυαλό μου να θέλει να με βασανίσει και να με κάνει να πονέσω.Δεν δίνω σημασία στον Harry ούτε στις αντιδράσεις του,δεν ακούω καν τις φωνές που ακούγονται στο δωμάτιο,βλέπω μόνο τη φίλη μου νεκρή.

''Ξέρω οτι είναι δύσκολο αλλά πρέπει να αναγνωρίσετε αυτό το άτομο για να προχωρήσουμε και στο δεύτερο'' Ο αστυνόμος μιλάει μάλλον αρκετή ώρα κι εγώ τον αγννοώ,δεν θέλω να αναγνωρήσω κανέναν,θέλω απλώς να αλλάξουν όλα.

Θέλω να γυρίσει ο χρόνος πίσω και να γλιτώσουν,να περιμένω κατσουφιασμένη ένα τηλέφωνο απο τη φίλη μου για να με ρωτήσει για τη σχέση μου με τον Harry,να μαλώσουμε και μετά απο μια ώρα να τα βρούμε.Θέλω να ακούσω ξανά τον John να τραγουδά στη μικρή του κόρη και να γελάμε με το πόσο ερωτευμένος είναι μαζί της.

Θέλω όλα να γίνουν όπως πρίν.

''Αυτή,αυτή είναι''Λέω αόριστα κι αφού κουνήσει το κεφάλι του και ρωτήσει και τον Harry προχωράμε στο άλλο σώμα.

Το σεντόνι σηκώνεται για ακόμα μια φορά αλλά το θέαμα δεν είναι ίδιο με πρίν.Πριν πόνεσα πολύ που είδα τη καλύτερη μου φίλη έτσι αλλά τώρα δεν πονάω μόνο αλλά θέλω να ξεράσω.Με το ζόρι διακρύνω οτι αυτός είναι ο John,το σώμα και το πρόσωπο του έχουν καεί σχεδόν ολόκληρα και πριν καν μιλήσει ο αστυνομικός εγώ βγαίνω απο την αίθουσα.

Προσπαθώ να βρώ μια τουαλέτα πριν ξεράσω στους διαδρόμους της αστυνομίας.Μόλις βρώ τρέχω γρήγορα μέσα και βγάζω ό,τι είχα φάει.Δεν νομίζω ποτέ να έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο στη ζωή μου.Δεν νομίζω ποτέ να ξεπεράσω όσα έζησα αυτά τα λίγα λεπτά μέσα σε εκείνη την αίθουσα.Βγαίνω απο τη τουαλέτα και πλένω το πρόσωπο και τα χέρια μου,αναπνέω βαθιά και βγαίνω ξανά έξω.

Πριν φτάσω στην εφιαλτική εκείνη αίθουσα βρίσκω τον Harry και τον αστυνομικό λίγα μέτρα μακριά μου να μιλάνε,χαίρομαι που δεν χρειάζεται να μπώ ξανά σε εκείνο το μέρος και πλησιάζω προς το μέρος τους. Ακούω τον Harry να δίνει τα στοιχεία τους και κάθομαι σιωπηλή δίπλα του.Δεν είναι σωστό που τον αφήνω να τα κανονίζει τα περισσότερα αυτός αλλά αυτή τη στιγμή δεν μπορώ καν να ελέγξω τον εαυτό μου.