La vie

•49•

Ξέρετε, 65 ψήφους και 50 σχόλια.

Εξι μήνες αργότερα.

Ψάχνω ρούχα σένα μαγαζί παρέα με την μικρή μου και την Ari. Εχουμε γυρίσει εδώ και μέρες όλα σχεδόν τα καταστήματα της περιοχής για να βρώ κάτι που μου αρέσει αλλα μέχρι τώρα δεν έχω δεί φως.

Το Σαββατο, σε τρείς μέρες δηλαδή, το περιοδικό έχει μια μεγάλη δεξίωση, τη πιο σημαντική απο την μέρα λειτουργίας του κι έτσι πρέπει να είμαι ντυμένη με το καλύτερο ρούχο. Η Ari προσφέρθηκε να με βοηθήσει αλλα μάλλον έχει χάσει κι εκείνη τις ελπίδες της.

"Αυτό δοκίμασε, άντε" Μου το πετάει αγανακτισμένη και γελάω καθώς πηγαίνω στο δοκιμαστήριο. Καταλαβαίνω την αγανάκτηση της γιατί τόσες μέρες την έχω πάει παντού και δεν μου άρεσε σχεδόν τίποτα.

Οταν φορέσω το φόρεμα και κοιτάξω την αντανάκλαση μου στον καθρέφτη ξεφυσάω ανακουφισμένη, επιτέλους βρήκα κάτι που μου αρέσει και μάλλον το μαρτύριο τελειώνει εδώ.

"Μου αρέσει" Λεω χαμογελαστή στη φίλη μου κι εκείνη χτυπάει τα χέρια της χαρούμενη.

"Επιτέλους, αν αργούσαμε ακόμα λίγο η μικρή θα πήγαινε σχολείο " Λέει και δείχνει τη Maya που τώρα τρέχει για να πιάσει κάτι κόκκινα παπούτσια.

Τρέχω πίσω της και την αρπάζω τελευταία στιγμή, πριν πάρει απο τη κούκλα τα παπούτσια και καταστρέψει όλο το μαγαζί, όπως λίγες μέρες πριν σ'ένα αλλο κατάστημα.

Εδώ και σχεδόν δύο μήνες που άρχισε να περπατάει δεν μπορώ να την αφήσω μόνη της για λίγο ούτε στο σπίτι. Ρίχνει πράγματα, τα τραβάει και πηγαίνει στα πιο απίθανα μέρη για να κρυφτεί, όπως το καλάθι των άπλυτων ρούχων στο μπάνιο, την έψαχνα μια ώρα εκείνη τη μέρα.

"Πρέπει να φύγουμε πριν μας διώξουν " Αστειεύομαι και η Ari γνέφει, κρατάει εκείνη στην αγκαλιά της τη μικρή, όσο αντέξει, κι εγώ τρέχω να αλλάξω.

Βγαίνω απο το μαγαζί χαρούμενη που επιτέλους βρήκα τι θα βάλω και κατευθυνόμαστε σ'ένα εστιατόριο όπου μας περιμένουν τα παιδιά, δεν ξέρω καν ποιοι θα είναι αλλά θα μάθω σε λίγο.

Ευτυχώς δεν είναι μακριά το μέρος όπου έχουμε δώσει ραντεβού και σε λίγα λεπτά μπαίνουμε μέσα και βλέπουμε τον Liam να μας χαιρετάει απο μακριά, πηγαίνουμε προς τη κατεύθυνση τους. Μαζί του είναι ο Niall και ο Harry, φυσικά.

"Επιτέλους τελείωσε το μαρτύριο" Λέει η Ari και πέφτει στη καρέκλα της με φορά ενώ εγώ βολεύω τη Maya στο παιδικό καρεκλάκι κι έπειτα κάθομαι δίπλα στον Harry,στη θέση που μου κράτησε.