La vie

•05•

◘Για να μπει επομενο πρεπει να φτασουμε 20+ ψηφους και 15+ σχολια.ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ και ΨΗΦΙΣΤΕ.Ειχε φτασει το προηγουμενο κεφαλαιο 21 ψηφους και τωρα θα ειε 24 αλλα με τη συντηρηση του wattpad αφαιρεσαι ψηφους. Λολ.

Το βλέμμα του με κάνει να χαμογελάσω κρυφά,όπως το περίμενα δεν έχει τι να απαντήσει.Εδώ και λίγα λεπτά απλά με κοιτάζει σταδιακά και είμαι σίγουρη οτι προσπαθεί να βρεί μια διακιολογία για να πεί αλλά ξέρω οτι δεν θα βρεί τίποτα.

''Λοιπόν Harry θα μου πείς τι ήθελες στη δουλειά μου και ειδικά στο γραφείο μου;'' Τον ρωτάω ξανά και ξεροβήχει,καλά να πάθεις.

''Να εγώ εμ ήρθα να,ήρθα για να μιλήσουμε για τη μικρή'' Τελικά καταφέρνει να βάλει σε μια σειρά κάποιες λέξεις και τρίβει νευρικά το πίσω μέρος του λαιμού του.

''Και έπρεπε να έρθεις εδώ; Τι θέλεις να πούμε για τη μικρή;''

''Εμ άστο τώρα,θα το συζητήσουμε άλλη φορά αυτό καλύτερα να φύγω γιατί εχω πρόβα'' Ίσως να του φέρθηκα λίγο απότομα.

''Εντάξει Harry,ευχαριστώ για την βοήθεια,θα σε δώ σήμερα που θα πάμε σινεμά;'' Πές όχι.

''Φυσικά,δεν θα χάσω εγώ ταινία της Marvel'' Λέει πάλι χαλαρά και κατσουφιάζω,πως μπορεί και χαλαρώνει τόσο εύκολα;

''Τα λέμε εκεί,καλή δουλειά'' Λέει και πηγαίνει προς την πόρτα.

''Καλή πρόβα'' Λέω κι εγω με τη σειρά μου κι αφού μου χαρίσει ένα βλέμμα φεύγει απο το γραφείο μου.

Ξεφυσάω και κάθομαι καλύτερα στη καρέκλα μου.Ίσως του φέρθηκα λίγο απότομα με την επιμονή μου να μάθω τι ήθελε εδώ αλλά δεν άντεξα,είχα απορίες.Βέβαια δεν νομίζω να τον πείραξε,δεν τον επηρεάζει ούτε η καταστροφή του κόσμου.Η ώρα έχει περάσει αρκετά και εγώ την ξόδεψα σε χαζομάρες ενώ πρέπει να πάω σε μια ώρα το νέο μου άρθρο στον διευθυντή μου οπότε αρπάζω γρήγορα το λάπτοπ και συνεχίζω η δουλειά μου.

[...]

Αρπάζω τη τσάντα μου βιαστικά μαζί με τις φωτοτυπίες απο το άρθρο μου και βγαίνω γρήγορα απο το γραφείο.Πρόλαβα να τελειώσω στο τσακ και τώρα πρέπει να φτάσω στο γραφέιο του διευθυντή πριν φύγει απο την εταιρία και επιστρέψει αύριο.Τα τακούνια μου πραγματικά με πεθαίνουν αλλά τα αγνοώ καθώς περπατάω γρήγορα στους διαδρόμους του κτιρίου.Μόλις φτάσω έξω απο το γραφείο του και χτυπήσω τη πόρτα ανακουφίζομαι που ακούω τη φωνή του και μπαίνω μέσα.

Το γραφείο του δεν έχει καμία σχέση με το δικό μου.Είναι τεράστιο και στα χρώματα του πάγου ενώ το μεγάλο παράθυρο που αφήνει τη πόλη να φαίνεται πραγματικά σε ταξιδεύει,θα μπορούσα να κάθομαι εδώ και να γράφω για μέρες.Προχωράω προς το γραφείο του και του δίνω τα χαρτιά.