Yazıyorum yine
Kimseye değil kendime
Onu bunu değil beni
Biliyorum zor olan bu
Kendimi dinliyorum
Sürekli aynı ezgi çalıyor
Bakıyorum bazen
Kafayı yedirtir hatta deli eder bu ses
Dönüp dönüp başa sarıyor
Takılıyor plak sen olan yerde
Vuruyorum sen sen diyor hala
Kulaklarımı tıkıyorum
Ses daha çok artıyor
Sus diyorum radyoya
Bu sefer ben dışında radyo da var
Kafayı yemek üzereyken iyi yetiştin diyorum
Neden peki bunca vakit
Kendimle savaştığım şey
Olmayacak ben dışında kimse
Olursa yenilirsin
Kendime yenildiğim vakitler vakitten olmayacakken
Şimdi ki zamanı da kaybedemezdim
Benden bıkmışcasına radyoya sitemim devam ediyordu
Kim olduğu farketmez konuşmak iyi gelmişti
Kimse benim gibi olmaz ben vururum
Onlar yaralar
Bu sefer değişen benle
Bir ölü bir yaralı
Artık suçlu olmak istemiyorum
Cinayet bu delili olmayan
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HÜSN
PoetryHani gidenin arkasından su dökerler ya bende .Gözyaşımı döktüm yoluna tez gel diye.