Ne oldu o ses ne diye balkona fırlayan gözlerim ,
Kalbimin bir şey olmadı sadece biraz çarpıntım var demesiyle .
Sakinleşti !
Niye böyleydi cidden neden bu kadar huzursuz ve hızlıydı ki?
Boşver diyip bir fincan kahve yudumladım .
Şeker olmadan o damakta kalan acımsı tad eşliğinde .
Tekrar balkona attım kendimi bu sefer sakince ,
Gecenin sessizliği ve ayazında .
Kaldırıp başını aya bakınca dönen başım .
Ve tekrar ağrıyan kalbim !
Açık havayı bana dar ediyordu .
Neden diye kendime sorunca .
Benliğimde ki şahsiyet susturuyordu .
Sen kusursuzsun!
Ah !Neden böylesin diye sorarken .
Aynı soru mu ?diye alaylı bir gülüş işittim bu sefer de.
Sıktı bu iş beni .
Ne yolun güzergahı belli .
Ne de yoldaş !
Peki yürüdüğüme değer mi?
Kalbimin bu kadar atışına ;
Ayaklarımin yeter nidalarına,
Ve en kötüsü benliğimin alayına ,
Değecek mi?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HÜSN
PoetryHani gidenin arkasından su dökerler ya bende .Gözyaşımı döktüm yoluna tez gel diye.
