|| Bir gün,||
"Bağlasana, hadisene."
Sabırsız hâli ellerini kuş gibi çırpışından anlaşılan çocuk, -Yeol-, annesinin oya kutusundan aşırdığı mavi ipliği bağlaması için ayak bileğini öne doğru uzatmıştı.
Jongin, nihayetinde pes etmiş, yanaklarına koca bir nefes doldurarak dizinin üzerine çökmüş ve ipliği Yeol'ün bileğinde turlamaya başlamıştı. Kendine has bir pesimistliğe sahipti o yaşlarda. Onu anlatmak için en uygun kelime, çocuk olurdu. Yeterince dikkatli tutmazsan, yeterince sağlam bir ip kullanmazsan uçurtmanın ellerinden kayıp gidebileceği ve belki de hiç geri gelmeyeceğini bilecek kadar da büyümüş de küçülmüştü yanık tenli çocuk.
"Ama ya ip koparsa? Ya seni tutamazsam da çok uzağa uçarsan?"
Yeol'ün küçük bir an kaşları çatılmış, ardından -elbette ki üzerine çok kafa yorulmamış ama Jongin'i tatmin edecek cevabı- dudaklarının arasından düşürüvermişti.
"O zaman daha çok bağlarsın."
Nihayetinde Jongin ipi dolamayı bitirmiş, Yeol'ün arkasındaki yerini alarak ucunu parmağına doladığı -yine de eliyle de sarıldığı- ipi germişti güzelce. Yanağında az sonra açacak bahar çiçeklerinin şimdi tohumunu bırakıyordu heyecanla, bilinçsiz.
Yeol kollarını ve badem tanesi gözlerini kocaman açtı, ardından dikkatlice dizlerini kırdı ve kendini yukarı doğru iterek - belki bir saniyeliğine- uçurtma gibi yükseldiğini hissetti. Ayakları yeniden yeri bulduğunda, ağustos böceklerini bile yerlerinden zıplatacak gülüşmeler, kahkalar ve kıkırdamalar eşliğinde koşmaya başladılar.
Chanyeol, uçurtmaydı. Jongin'in ilk uçurtması. Havada bir saniye bile kalamayan, lâkin diğer tüm süslü, gıcır gıcır ve püsküllü -püsküller amma havalıydı- uçurtmalara bin basardı.
Uçurtmanın kanatlarına binmiş, kendi uçuyor gibiydi şimdi.
{
Uçurtmam,
Güzel uçurtmam
Yükseklere bakmak,
Rüzgar ile raks nasıl bir şey?
Uçurtmam,
Güzel uçurtmam,
Sağa sola yalpalanmayı hırçınlığı bırak da,
Özgürlüğün ve uçabilmenin tadına var.
Kendini rüzgarlardan daha güçlü hissetme,
Beni küçük, çocuk görme
İplerin benim elimde,
Uçurduğum zaman, rüzgara karşı koyabilirsin
Uçurduğum zaman,
Özgür olabilirsin.
Unutma ki,
birlikte güçlü, birlikte özgürüz.
}
Yazarnot: Hepiniz kocaman hoş geldiniz. Üzerine uzun vakitler düşünmediğim, âniden gözlerimde tüten bu manzarayı, bir çocuğun ayağına ip bağlayıp diğerinin uçurtması oluşunu, sizlerle paylaşmak istedim. Belki birkaç okuyan olur ve hislerine dokunur parmak uçlarım, uçurtmaya değen rüzgar diyerekten. Hikaye belirli bir devamlılık sağlayarak ilerlemeyecek. Tamamen Jongin ve Chanyeol ikilisinin aklıma esen anılarını, belirli yaş kesitlerini paylaşacağım.
Umarım onları sever ve benimsersiniz. Sevgilerle,
Monopaine.
