Kedi

Bölüm 7 | Sürpriz Misafir

Dediğim gibi sınavlar yeni bölümlerin gecikmesine sebep oluyor özür dilerim >.<

Gecikmenin sebebiyle bu bölümü elimden geldiğince uzun tutmaya çalıştım.

Diğer bölümün seri gelmesi vote ve yorumlara bağlı tabiiki.

İyi okumalar!

-

Olduğum yerde kalakalmıştım. Nasıl tepki vereceğimi, ne diyeceğimi bilemiyordum. Öylece baktım. Yüzünün her ayrıntısını ezberleyebilecek kadar seyrettim onu. Gözlerinde çaresizlik görüyordum, emin değilim. Ama mutlu değildi işte. Onu üzen birşeyler vardı.

"Asya.." dedi. Onu ilk gördüğüm günkü gibi saçlarını parmaklarının arasından geriye atmıştı.

"Bunca zaman sonra, ne işin var burada?"

Kelimeler ağzımdan iradesizce dökülüyordu.

Gözlerimin tekrar dolup yanmaya başladığını fark ettiğimde bir hışım bakışlarımı yüzünden ayırdım.Beklemediğim şekilde yüksek çıkan sesim Eren'in yanımıza gelmesine sebep olmuştu.

"Ne oluyor?" diye seslendi içeriden.

Arda ağzını açamadan Eren belirdi yanımda. Beni hafifçe geri çekerek kapının önünde dikilmiş, Arda'yı en az benim kadar dikkatle inceliyordu.

Arda'nın şaşkınlığı gözlerinden okunuyordu. Yanımda birini beklemiyordu anlaşılan. Ona yalnız yaşadığımı söylemiştim.

Eren'e doğru bir adım yaklaşarak konuştu.

"Sen kimsin?"

Cevap vermek için dudaklarımı aralamıştım ki Eren girdi söze.

"Seni ilgilendiriyor mu? Asıl senin ne işin var bu kızın evinde?"

"Eren.." dedim. "Müsade eder misin?"

Onunla konuşmayı istiyordum. Öğrenmek istediklerim, soracaklarım vardı.

"Biraz konuşabilir miyiz Asya? Bahçede bekliyor olacağım." diyerek merdivenlerden inmeye başladı.

Arda'nın kendisine cevap vermeden çekip gitmesi Eren'in homurdanmasına sebep olmuştu.

Onu umursayamayacak kadar meraklıydım aslında.

Arda neden gelmişti şimdi?

Ne söyleyecekti?

Peki ya ben..

Ne soracaktım ona?

Neden o gece sevgilinle değildin?

Peki neden yılbaşını başka arkadaşların değilde tanımadığın bir kızla, benimle geçirdin?

Neden o günden sonra ortadan kayboldun?

Ve o günün sonunda ne oldu?

Ben düşüncelerimin derinliğinde kaybolurken Eren'in sesiyle kendime geldim. Yine çenemden kavrayıp yüzümü yüzüne çevirmişti.

"Sakın. Söylediklerine. İnanma."

Her kelimesini vurgulayarak kurduğu cümlesi kızgınlık ve endişe saçıyordu. Beni korumak istemesi iyi birşeydi fakat bana karşı bu kadar güvensiz olması hoşuma gitmemişti.

"Bırak da buna ben karar vereyim." dedim ve botlarımı dolaptan çıkararak giymeye başladım.

Eren ellerini yumruk yapmış, bana tehtitkar bakışlar atıyordu.