Kan davasıyla evlenmek zorunda olduğu kişi evlendikten hemen sonra ülkeyi terk eder. 1 yıldır kocasını görmeyen Nisan, bir anda ortaya çıkan kocasıyla baş edebilecek mi?
Ailemin yıllar yıllar önce Devranlar ile kan davası yüzünden ben, hiç görmediğim birisiyle evlenmek zorunda kalmıştım. Bir Devran soyadını taşıyarak bir sürü şeyden mahrum bırakılıyordum. Ailemle sık sık görüşemiyor, sık sık dışarı çıkamıyordum ve en kötüsü de herkes tarafından kocam başımda olmadığı için azar işitiyordum. Evet kocam başımda değil. Sevda annemin anlattığına göre benimle evlenmek istemediği için başka bir ülkeye gitmişti. Ama ben de onunla isteyerek evlenmemiştim ki. Bu Konak'ta bana tek iyi davranan kişi kocam olacak kişinin annesi Sevda anne idi. Konaktakiler bana laf attığında hep o beni korurdu. Bana iyi davranırdı. Gelini olduğum için gururlandığını söylerdi. Sadece onun yanında kendimi buraya ait gibi hissederdim. Kocam başımda durmadığı için, herkes beni beğenmeyip kaçtığını söylerken Sevda anne hep onlara lafını yedirirdi. Kocam olacak kişinin elbet bir gün geleceğini biliyorum. Ama bana kocalık yapar mı, bilemem. Belki üzerime kuma bile getirir. Tamam beni sevmemesini sorun etmem ama üzerime kuma gelirse daha fazla ne kadar dayanırım bilemem.
Sevda annenin bana seslenmesiyle o tarafa döndüm.
"Nisan?"
"Buyur Sevda anne?"
"Gel hele yaprak saralım akşama."
Gülümsedim. En sevdiğim yemekti yaprak sarması. Sevda annenin söylediğine göre kocam da çok seviyormuş yaprak sarmasını. Arada ondan bahsettiği zamanlarda lafı geçerdi öyle. Sevda annenin gözündeki mutluluğu görünce ben de meraklıymış gibi onu dinlerdim. Oğluna ayrı bir düşkünlüğü vardı Sevda annenin.
Mutfağa girdiğimde Sevda anne masaya tüm malzemeleri dizmiş ve yaprakları sarmaya başlamıştı. Ben de sandalyeye oturup ona katıldım. Birlikte yaprak sarıyor, aynı zamanda da sohbet ediyorduk.
"Bugün aşiretin en büyüğünün oğlu evlenecektir. Haberin vardır değil mi Nisan kızım?"
"Haberim var Sevda anne."
"Ne giyeceksin bugün de bakayım bana."
Gülümsemesiyle ben de gülümsedim.
"Aldım işte bir şeyler anne."
"Azıcık süslen de elalem gelin görsün hele."
Söylediklerine birlikte kahkaha attık.
"Siz nasıl isterseniz."
***
Akşam düğün için hazırlandığımda son kez aynada kendime baktım. Sevda annenin de istediği gibi biraz özen göstermiştim makyajıma.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aşağıya indiğimde Sevda anne ve Mehmet baba beni bekliyorlardı. Kocamın başka kardeşi olmadığı için evdeki tek genç kişi bendim. Diğer Konak sakinleri; kocamın halası, dedesi, çalışanlar ve kocamın babaannesinden ibaretti. En çok benimle uğraşan genelde halası oluyordu. Onlar erkenden gittikleri için ben Sevda annelerle gidecektim. Buna içten içe sevinmiştim. Şu anda Meral halanın alttan alttan laf sokmalarına katlanabileceğimi sanmıyordum.
Düğün alanına geldiğimizde arabadan inip biz de diğer insanların arasına katıldık. Sevda anne beni zorla oynamaya çıkardığında biraz da olsa onlara katılmaya çalıştım. Üzerimdeki yoğun bakışları hissedince o tarafa döndüm. Kim olduğunu bilmediğim bir adam bana sert ve sinirli bakışlarla bakıyordu. İtiraf etmek gerekirse korkmuştum. Bana dik dik bakması beni rahatsız ettiği için oynamayı bırakıp Sevda anneye döndüm. Ona oturacağımı söyleyince o da benim ile birlikte Ahmet babanın oturduğu yere gelmeye başladı. Oturacağımız sırada az önce bana bakan adamı fark ettiler. Adam hâlâ bana bakmaya devam ederken bakışlarım Sevda anneye döndü. Şaşkınlıkla o kişiye bakıyordu. Ağlamaya başladığında iyice telaşlanmaya başlamıştım. Ahmet amca Sevda Hanım'ın bu halini görünce onun baktığı yöne baktı. Şaşkınlıkla gözlerini açıp "Ateş!" dedi.
Ne?!
Bu adam benim kocam mı?
-
Selam! Uzun bir aradan sonra tekrar kitabımı yayınlıyorum. Mantık hataları, yazım yanlışları derken tüm bölümleri düzenlemeye aldım ve tekrar buradayım. En kısa sürede tüm bölümleri yayımlayıp yeni kurgularda görüşmek üzere. Sizleri kocaman kocaman öpüyorum❤️❤️❤️
