Vampire love

Gezien?

POV Roos

Ik sta op om half 7 er is nog geen school, dus ik kan gaan hardlopen. Ik pak mijn sportpak en loop daarna naar de badkamer. Als ik klaar ben met mijn kleding aan doen begin ik met mijn make-up te doen, waar ik binnen 5 minuten mee klaar ben, met die make-up zie ik er niet zo bleek uit. Ik loop naar de keuken om een smoothie te maken. Ik zie Nathaniel van zijn kamer lopen. 'Goedemorgen.' Zeg ik tegen hem. Hij zegt niks en loopt naar de badkamer, ik hoor de stralen van de douche dus ik weet dat hij onder de douche gaat. Als ik klaar ben met een smoothie te maken pak ik mijn telefoon en mijn oordoppen. Ik zet het geluid op het hardst aan, pak mijn smoothie en sleutels en loop dan naar beneden. Ik zie dat het net 7 uur is dus ik loop naar buiten en besluit om te beginnen met een stuk te gaan hardlopen in het park.

POV Nathaniel

*flashback*

Gisteren Zag ik dat Rozemarijn haar hand voor haar mond en neus hield. Toen iedereen gisteren naar bed ging bleef ik nog even op en zag meteen Roos haar ogen open doen. Ik vroeg haar waarom ze dat deed, maar volgens mij loog ze, want niemand van ons rook wat. Na een tijdje hoorde ik de deur open gaan en vroeg me af waarom. Ik deed de deur open en zag dat Rozemarijn weg was. Ik besloot om haar te volgen. Ik liep achter haar aan naar buiten, ik zag haar nog net de hoek omgaan, ik rende haar snel achteraan. Ik zag dat ze het park in rende. Nou wat kan zij snel rennen. Ik zie dat ze naar een man toe rent en hem aanvalt. Ik weet niet wat ze deed, maar ik vond het raar dus ik rende weer snel naar onze kamer. *einde flashback* Ik heb niet kunnen slapen en als ik wat ik in de woonkamer hoor loop ik naar de woonkamer. Ik zie dat het Rozemarijn is dus ik besluit om net te doen alsof ik onder de douch ga en loop richting de badkamer. 'Goedemorgen.' Zegt Rozemarijn. Ik negeer haar en loop naar de badkamer, ik zet de douche aan. Als ik de deur weer dicht hoor gaan doe ik de douche weer uit en loop ik naar de woonkamer waar ik op de bank ga zitten.

POV Roos

Als ik terug ben van het hardlopen zie ik dat er al wat meer jongens wakker zijn. Ik zie dat Josh naar Simon kijkt, het gebeurt wel stiekem, maar mij valt het wel op, want ik kan beter zien dan de meeste mensen op deze wereld. 'Heyy jongens.' Zeg ik. Josh kijkt snel op. 'Heyy Roos, hoe vond je het hardlopen hier?' Vraagt Simon. 'Geweldig, het park is zo mo.... Zeg ik maar wordt onderbroken door Nathaniel. 'Kan ik je even op de gang spreken Roos?' Vraagt hij met de nadruk om mijn naam. Ik kijk hem raar aan, maar daarna knik ik. Ik loop Nathaniel achterna als we de deur uit zijn lopen we nog iets verder en staan dan stil. Ik wil iets vragen maar hij is me te snel af. Best wel ironisch als je er over nadenkt. 'Ik zag je gisteren!' Gooit hij het eruit, maar zijn hart klopt wel 100 keer sneller. 'Wanneer?' Vraag ik aan hem voor de zekerheid. 'Gister avond.' Zei hij met een trillende stem. kut, nu moet ik hier nu al weer weg, maar eerst nog even door praten met Nathaniel. 'Wat weet je?' Vraag ik. 'Ik weet dat je midden in de nacht naar het park toe ging en die man aanviel, ik weet niet wat of hoe je het deed, maar dat mag jij mij nu gaan vertellen.' Zegt hij vastberaden om er achter te komen, maar toch hoor ik een versnellende beademing. 'Ik mag je niks vertellen al zou ik dat willen.' Antwoord ik met de bedoeling dat hij ophoudt met vragen stellen. 'Waarom mag je niks zeggen?' Vraagt hij. 'Ook daar mag ik geen antwoord op geven, ik kan niks zeggen anders moet ik weer verhuizen en dat wil ik niet.' Antwoord ik met de hoop dat hij nu stopt met zijn vragen. 'Vertel het alleen aan mij of ik vertel het aan de hele school.' Zegt hij bedreigend, maar ik weet dat hij bang is door zijn ademhaling. 'Niemand zal je geloven.' Zeg ik arrogant terug. 'Ik heb een foto en een video waarop ze duidelijk kunnen zien dat jij het bent, denk je nog steeds dat ik bluf?' Zegt hij uitdagend en dit was wel gemeend. 'Oké ik zal het je vertellen, maar hoe kan ik erop vertrouwen dat je niks door vertelt?' Vraag ik gemeend. 'Je hebt niet heel veel keuze of wel?' Vraagt Nathaniel speels. 'Ik kan je ook alles laten vergeten, dus vergeet niet wie hier de touwtjes in de handen heeft.' Zeg ik. 'Ja dat heb ik, want al zou je het me laten vergeten ik heb nog steeds bewijs.' Zegt hij. Ik wil hem geen gelijk geven maar hij heeft gelijk. 'Fine. Wat moet ik zeggen of doen?' Vraag ik hem terwijl ik hem in de ogen aanstaar. Hij heeft een relaxed gezicht maar zijn hart gaat tekeer. 'Ik heb een paar vragen voor je die je eerst gaat beantwoorden en verder zien we wel, snap je het?' Vraagt hij op een arrogante manier. 'Ja ik begrijp het wel.' Zeg ik betweterig. 'Het was een retorische vraag idioot.' Zegt hij weer met een arrogant uitstraling. 'Nee zou het.' Zei ik sarcastisch. 'Beantwoordt de vragen nou maar gewoon. Wat ben jij?' Vraagt hij eindelijk. 'Ik ben een vampier.' Zeg ik relaxed. 'Denk je dat ik dom ben ofzo, nu de realistische versie van het verhaal.' Zegt hij met een boos gezicht. 'Als je me niet geloofd oké, maar het is de realistische kant van het verhaal.' Zeg ik boos terug. 'Bewijs het dan.' Zegt hij. 'Ik denk niet dat je daar zo blij mee zult zijn.' Zeg ik. Ik loop dichter naar Nathaniel toe, wanneer ik mijn hoektanden voel groeien ga ik naar zijn nek toe en bijt erin. Na een paar seconden trek ik terug. Voordat ik wat kan zeggen rent hij weg. 

Ik pak mijn mobiel en zie dat het al etenstijd is dus ik loop naar de kantine. Als ik naar binnen loop zie ik alle jongens naar me kijken. Ik pak een broodje gezond en een flesje water. Ik zie mijn vrienden zitten, maar Nathaniel zit er niet bij. Ik loop naar ze toe en ga zitten. 'Heyy waar hadden jij en Nathaniel het net over?' Vraagt Simon nieuwsgierig. 'Heyy oh niks bijzonders, ik ga hem even zoeken oké?' Zeg ik. Jonathan kijkt mij even aan maar kijkt dan weer weg. 'Is goed.' Zegt Simon. Ik loop eerst naar onze woonkamer maar daar is hij niet. Ik klop aan op zijn kamer deur, ik hoor niks, maar toch doe ik voor de zekerheid de deur open. Ik zie dat Nathaniel op het bed voor zich uit staart. Ik loop naar hem toe. 'Nathaniel?' Vraag ik onzeker. 'B-Blijf bij me w-weg.' Stottert hij. 'Ik zal je niks aan doen.' Zeg ik hem verzekerd. 'Hoe k-kan i-ik je v-vertrouwen?' Vraagt hij bang. 'Je zult me gewoon moeten vertrouwen, kun je dat?' Vraag ik hem onzeker. 'Weet ik niet, kan ik dat?' Vraagt hij mij dit keer wat minder bang. 'Je kan me wel vertrouwen.' Zeg ik hem. 'Oké....' Zegt hij nog niet heel zelfverzekerd. Hij staat op en we lopen samen naar de woonkamer en zien net de jongens naar binnen lopen. We gaan met zijn allen op de bank zitten. We besluiten om een film te gaan kijken. De jongens willen een horror film kijken, maar uiteindelijk laten ze mij de film uit kiezen. Ik kies een comedy uit. We hebben de hele tijd gelachen. Na de film besluit ik om te gaan "slapen" omdat morgen mijn eerst dag school is. Ik loop naar mijn kamer toe en ga op bed liggen.