Vampire love

2 jongens 1 meisjes

POV Roos

'Jonathan?' Vraag ik verbaast. 'Oh sorry, ik zal wel gaan.' Zegt Jonathan snel en rent weg. Ik wil achter hem aanlopen, maar Nathaniel houdt me tegen. 'Laat hem nu maar even.' Zegt hij. 'Nathaniel laat me los!' Zeg ik licht geïrriteerd. Hij zucht, maar laat me dan los. Ik ren snel naar de trap toe. Als ik al een tijdje naar beneden ben gelopen kom ik Jonathan tegen. 'Jonathan.' Zeg ik. 'Oh Roos, sorry voor net, ik hoop dat ik niet voor jullie heb verpest.' Zegt hij zenuwachtig. 'Wat is er en waarom rende je weg?' Vraag ik bezorgd. 'Er is niks en ik wou niks verpesten.' Zegt hij snel. Zijn ademhaling gaat omhoog, hierdoor weet ik dat hij liegt. Ik luister naar zijn gedachten en inderdaad denkt hij wat anders dan hij zegt. 'Ik kan toch niet zeggen dat ik haar leuk vindt en dat ik daarom weggelopen ben. Zij heeft nu duidelijk wat met Nathaniel. 'Denkt hij. 'Jonathan.... vind je mij leuk? En liep je daarom weg?' Vraag ik. 'Uh... nee n-natuurlijk niet....' Zegt hij stotterend. Ik weet dat hij liegt doordat hij stottert, naar beneden kijkt en zijn hartslag omhoog gaat. 'Je liegt.' Zeg ik teleurstellend. Hij grijpt me vast trekt me naar hem toe. Onze lippen belanden op elkaar, hij beweegt op mijn lippen, maar ik sta stil met ogen open van verbazing. Na een tijdje duw ik hem weg. Ik ren terug naar mijn kamer en gooi de deur meteen dicht als ik binnen ben. Ik ga op mijn bed liggen en denk na over Nathaniel en Jonathan. Moet ik Nathaniel vertellen dat Jonathan mij heeft gezoend of krijgt Jonathan daar problemen mee. Ik vind Nathaniel leuk....toch? Ik denk er zoveel over na dat ik niet door heb dat het al ochtend is. 

Ik ga vandaag gewoon iedereen proberen te vermijden. Ik doe mijn ochtendritueel zoals normaal alleen probeer ik nu iedereen te vermijden, dus ik loop zo snel mogelijk van kamer naar kamer. Als ik klaar ben loop ik zo snel mogelijk door de woonkamer naar de uitgang. 'Roos?!' Zegt Nathaniel. Ik doe of ik hem niet en hoor en loop snel de deur uit. Ik ren naar de lift toe en druk snel op de knop voor de begane grond. Als ik op de begane grond aankom loop ik naar de kantine. Ik pak wat te eten en ga aan een klein tafeltje helemaal aan de andere kant van de kantine zitten. Dat is de tafel waar niemand op let en het wordt ook nooit gebruikt omdat er geruchten over rondgaan dat er ooit een jongen dood op is gevonden. Ik geloof niet in geruchten, ik geloof alleen maar in feiten. Dat klinkt nogal raar want op zich ben ik ook een gerucht. Iets wat nog niet als feit is geconcludeerd. Al weet ik dat vampieren bestaan weten anderen dat nog niet. Als ik mijn eten op heb loop ik alvast naar ht lokaal waar ik mijn eerste les heb. Mijn leraar zit al binnen, dus ik loop naar binnen en pak mijn boeken voor mij. 'Nou Roos laat mij je huiswerk maar is zien.' Zegt mijn Duits leraar, al heeft hij zijn naam al een paar keer gezegd, kan ik mij zijn naam nog steeds niet herinneren. Ik laat hem mijn huiswerk zien. Na een tijdje loopt hij goedkeurend terug naar zijn bureau. 

~ Tring Tring ~ 

Ik heb nu pauze en ik weet dus ook dat de jongens eerst naar de kamer gaat en dan naar de kantine, dus ik ga met de lift naar de bovenste verdieping en dan moet ik nog één trap oplopen om bij het dak aan te komen. Ik ga aan de rand van het dak staan en kijk naar het uitzicht. De zon is verdwenen achter de wolken. De lucht lijkt altijd mijn gevoelens te weerspiegelen. 'Ben je van plan om te gaan springen?' Hoor ik iemand achter me zeggen, als ik me omdraai zie ik Tom staan. 'Zou ik dan doodgaan?' Vraag ik. 'Waarschijnlijk wel, maar waarom zou je dat willen?' Vraagt hij. 'Omdat ik al lang genoeg heb geleefd en ik heb nu een lastiger leven dan dat ik ooit heb gehad.' Zeg ik. 'Lang genoeg? Je bent pas 18 je leven begint net. Waarom is je leven nu lastiger dan ooit dan?' Vraagt hij. Natuurlijk weet hij niet dat ik nu al zo vaak 18 ben geworden. 'Nathaniel en ik hebben gezoend en op dat moment vond ik dat ook niet erg, maar een paar minuten daarna zoende Jonathan mij en dat vond ik op dat moment niet bepaald prettig dus ik duwde hem van me af. Nu ben ik heel erg in de war. Wie vind ik nu leuk? Snap je?' Vraag ik. 'Nou één ding is zeker, dat is een heel verhaal.' Zegt hij lachend. Ik begin er ook een klein beetje om te lachen. 'Je moet erachter komen wie je leuk vindt. Het is niet goed om hen beide aan het lijntje te houden of om ze te negeren.' Zegt Tom. 'Waarom kan ik niet gewoon de makkelijke weg kiezen?' Vraag ik eigenlijk aan mezelf maar blijkbaar zei ik het hardop. 'En dat is?' Vraagt Tom. 'Doodgaan duhh.' Zeg ik. We beginnen allebei te lachen. Ik kan alleen niet zo makkelijk dood. 'Je moet ten minste proberen met de problemen omgaan zoals iedereen dat doet.' Zegt Tom. 'Ja je hebt gelijk.' Zeg ik. Ik ga op de rand van het dak zitten en staar naar de zon die achter die achter de wolken vandaan komt. Als ik naar achteren kijk zie ik dat Tom weg is. Ik blijf hier zitten totdat ik wat achter me hoor. Ik sta op en draai me om. Het zijn Jonathan en Nathaniel. 'Tom zei dat je ons wou spreken.' Zegt Nathaniel. 'Tom....' Fluister ik. 'Zei je wat?' Vraagt Jonathan. 'Nee ik zei niks, maar ik denk dat ik de situatie eerst moet uitleggen.' Zeg ik twijfelend. 'Roos is er wat?' Vraagt Nathaniel, hij wil naar me toelopen maar ik steek mijn hand op, met het teken dat hij daar moet blijven staan.

'Zoals jullie allebei weten hebben ik en Nathaniel gezoend, nadat ik achter Jonathan aan ben gelopen heeft Jonathan mij gezoend.....' Zeg ik, maar voordat ik mijn zin kon afmaken begon Nathaniel te praten. 'Wat heb jij gedaan?' Vraagt Nathaniel boos. 'Nathaniel, luister. Ik vond het op dat moment niet fijn dat je me zoende Jonathan, daarom duwde ik je ook weg en rende ik weg. Ik had op mijn kamer tijd om na te denken en mijn conclusie is dat ik op dit moment in de war ben en dat ik niet weet wie ik leuk vindt. Op dit moment wil ik zelfs naar beneden vallen, maar het gaat niet heel veel helpen.' Zeg ik. 'Het gaat ook niet bepaald werken op de manier dat je wilt.' Zegt Nathaniel. 'Precies en daarom sta ik hier nog, maar ik vraag om wat afstand van beide terwijl ik uitzoek wie ik leuk vindt. Oké?' Vraag ik. Beide jongens knikken en lopen dan weg. Ik blijf tot zonsondergang na de zon staren. Als de zon onder is gegaan, til ik de bank naar buiten en ga ik op de bank naar de sterren liggen kijken.