Arkadaşlar hikayeye vote verip yorum yapın yeni bölüm daha çabuk gelir.Uzun bir aradan sonra tekrar yeni bölümle karşınızdayım.Bu bölüm bölüm müziği yok.Umarım beğenirsiniz bölümü.İyi okumalar.
-HATIRLATMA-
Onun kollarında huzurlu bir şekilde uyudum.Hiç bu kadar huzurlu olmamıştım.Sabah annemin başımda "Kristen uyan artık okula geç kalacaksın" demesiyle gözlerimi açtım.Hemen sağıma soluma baktım.Ne yani hepsi rüya mıydı...
6.BÖLÜM
Annem "Neyin var?Rengin soldu bir anda" dedi."B-bir şey yok.Sen çık ben giyinip geliyorum" dedim.Gülümseyerek odadan çıktı.Bunun rüya olduğuna inanamıyordum.Olamazdı.Çünkü aynı gerçek gibiydi.Dolabın arkasına baktım.Sanırım rüyanın etkisindeydim.O sinir ve hayal kırıklığıyla ağlamaya başladım.Hıçkıra hçkıra ağladım.Sanırım biraz yüksek sesle ağlamışım.Annem hızla kapıyı açtı.Yanıma koştu.Sarıldı."N'oldu Kristen?Neyin var tatlım?" "B-bir şeyim yok anne.Sadece karnım ağırıyor.Kendimi iyi hissetmiyorum.Bugün okula gitmesem olur mu?" "Tamam tatlım gitme.Ama bunun sadece bir karın ağrısından dolayı olduğunu sanmıyorum" "Anne yalnız kalsam olur mu?" dedim ve annem odadan düşünceli bir şekilde çıktı.
Yorganı kafama geçirdim.Yorganın altında ağlamaya başladım."Neden?Neden hep ben üzülüyorum ki?Neden hep ben üzülmek zorundayım?Neden hep benim başıma geliyor böyle şeyler?"O sırada telefonumun titrediğini fark ettim.Arayan Stevie idi.Göz yaşlarımı sildim ve telefonu açtım."Yarım saattir seni bekliyorum Kristen.Nerdesin?Çabuk gel.Yoksa geç kalacağız." dedi."Stevie ben bugün okula gelmeyeceğim." dedim."Peki neden?" dedi meraklı bir tavırla."Kendimi iyi hissetmiyorum" dedim."Peki.Ben okul çıkışında gelirim o zaman.Hadi görüşürüz" "Görüşürüz"
Bu hayal kırıklığını nasıl atlatacaktım ki ben?Bunun üstesinden nasıl gelecektim?Kafamı ellerimimn arasına koydum.Çaresizce,umutsuzca,hayal kırıklığıyla olanları düşünüyordum.O kadar gerçek gibiydi ki...
"Sakin ol Kristen.Ağlama.Ağlama." diyordum.Ağlamamak için yukarı bakıyordum.Ama gözlerimden yaşlar akıyordu.Odamın kapısı çalındı."Kristen içeri girebilir miyim?" "Anne yalnız kalmak istiyorum" dedim.Ve annem beni dinlemeyerek kapıyı açtı."Kristen bir derdin var.Neyin var tatlım?Bana anlatabilirsin.Biliyorsun.Ben senin annenim.Ve neler döndüğünü bilmek istiyorum hayatım." Kısık bir sesle "Aşk acısı." dedim.Ve gözümden yaş geldi."Oo tatlım seni anlayabiliyorum.Ama artık erkekler için üzülmemelisin bebeğim.Daha önce de aynı şeyi yaşamıştık.Ve ben seni üzgün görmek istemiyorum." Gözlerimi kapattım. "Hayır anne.Sen beni anlamıyorsun.Anlayamıyorsun.Aşk acısını ben isteyerek yaşamıyorum.Bende sıkıldım.Bende bıktım.Ama elimde değil anlıyor musun?Elimde değil.Lütfen şimdi odadan çık"
Annem üzgün bir şekilde odadan çıktı.Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.Ne olacağını bilmiyorum.Bilmiyorum.
Stevie'nin Gözünden:
"Kristen kesin o çocuk için gelmiyor.Canım arkadaşım benim.Bir türlü mutlu olamadı.Halbuki herkesten daha çok hak ediyor mutlu olmayı." dedim içimden.Yavaş bir şekilde yürüyerk okula gidiyordum.Saate baktım."Allah kahretsin geç kaldım." dedim.Ve yanımda bir araba durdu.Camı açtı."Stevie benimle gelmek ister misin okula?" "Joe senin burda ne işin var?" dedim ve tebessüm ettim."Bende okula gidiyorum" dedi ve gülümsedi."Ee binmeyecek misin?" dedi.Ve arabaya bindim."Siz her gün Kristen ile gelirdiniz.Kavga mı ettiniz yoksa?" dedi kaşlarını kaldırarak."Şey hayır.Kristen bugün okula gelmeyecek." dedim ve dudağımı yaladım."Neden?" "Kendini iyi hissetmiyormuş Joe."
Sessizlik oluştu.Sessizliği bozdum."Peki Carly nerede?" "Bilmem okuldadır herhalde." dedi." Nasıl yani?Sen Carly'nin sevgilisisin.Ve nerede olduğunu bilmiyor musun?" dedim."Evet sevgilisiyim ama bekçisi değilim." dedi ve göz kırptı.Kaşlarımı çattım.Bu işte bir tuhaflık var.Acaba sabah Carly Kristen'in yanına mı gitti?O yüzden mi kötü durumda Kristen?
Okula geldik.Arabadan indim.Joe'da arabadan indi.Okula doğru yürüyorduk.Ellerini cebine sokmuştu.Gerçekten çekici bir çocuk.Umarım Kristen ile birlikte olurlar."Ne düşünüyorsun?" dedi ve gülümsedi."Hiç.Sıradan şeyler." tam bir şey söyleyecekti ki Carly geldi."Joe neden bugün beni almaya gelmedin?Taksiyle geldim okula" "Kusura bakma.Geç uyanmışım da ondan." dedi."Neyse ben sizi yalnız bırakayım" dedim ve hızlı adımlarla okula gittim.Ders başlamıştı.Kapıyı çaldım"Girin" dedi ve içeri girdim."Kusura bakmayın geç kaldım."Otur yerine Stevie" dedi.Of şimdi ders hiç çekilmez.
Kristen'in Gözünden:
Kapım açıldı.Annem "Ben gidiyorum tatlım.Ama eğer gitme dersen izin alabilirim." dedi."Hayır anne buna gerek yok.İşine git" dedim ve yalancı bir gülücük attım.Annem gitti.Saçlarım dağınık,taranmamış bir şekildeydi.Üstümde Sünger Bob'lu pijamalarım vardı.Kapının kapanış sesini duydum.Ve sonunda evde yalnız kalmıştım.Odamdan çıktım.Merdivenleri indim.Annem not bırakmış"Bugün bir şey yemedin.Üstüne gitmemek için söylemedim.Hemen bir şeyler ye." Tebessüm ettim.Dolaptan sütü çıkardım.Mısır gevreğini çıkardım.Kaseye mısır gevreğini koydum ve üstüne sütü döktüm.Televizyonu açtım.Televizyon izlerken uyuyakalmışım.
Kapının sesiyle uyandım.Gözlerimi açtım.Kalkmaya halim yoktu.Ama kapı ısrarla çalıyordu.Ayılmak için gözlerimi kapatıp açıyordum.Yavaşça doğruldum.Kapıya doğru yürüdüm.Kapıyı yavaşça açtım.Ve karşımdaki kişiyi görünce bir kez daha şok oldum.
"J-Jack?!"
*Evet arkadaşlar umarım bölümü beğenmişsinizdir.Oy verip yorum yapmayı unutmayın.15 beğeni+15 yorum yeni bölüm gelir.Multimedyada Jack var.*
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BAD LIFE
Teen Fiction"Kötü bir hayata sahip olmak istemiyorum. Mutlu olmak istiyorum, İyi bir hayata sahip olmak istiyorum. Tüm kötü hayatların bir umuda ihtiyacı vardır, Bir umut ışığına. Benim umut ışığım da sen olur musun? ...."