RUHUMUN KATİLİ

İTİRAF

Yoksa benim kankamın, mertin, sevgilisi, yani önceki sevgilisi Esin miydi ? Bunu öğrenmenin tek bir yolu vardı, Mert ve Yusuf'un yanına gittmekti. Adımlarımı büyük büyük atarak Mert ve Yusuf'un yanına gittim. Yusuf'a doğru dönüp

''N'oluyor burada! Bu bu ne bağrış çarış!
Yusuf'un  Mert'e bağırması birazcık da olsa zoruma gittmişti.  Yusuf tabi büyük ihtimalle Mert 'in benim en iyi arkadaşım ya da dostum olduğunu bilmoyordu. Mert
''Esma sen karışma canım''.dedi. Yusuf'un gözleri patlayacaktı. Sanki gerçekten sevgilisiymişim gibi.

''Ne? Ne canımı yaa? Siz siz...'' Mert Yusuf'un lafını ağzına tıkayıp
''Senin sandığın şey olmaz. Esma benim kardeşimden ötedir!''
Olanlar iyice kafamı karıştımıştı. Yusuf ne anladı ki? Sıkıntı ile ''ya sabır'' dedim. Ben olanlardan hiçbir şey anlamıyordum. Yusuf'a doğru dönüp
''Mert ...Mert Esin'in.....'' Yusuf sözümü kesip

''Evet ama sevgilisiy di desek  daha doğru olur''dedi.

Bunu söylerken gözlerinden ateş fırlatıyordu. Yusuf'u ilk defa bukadar sinirli görüyordum. Kafam çorba oldu! Yani Mert sarışın kızlamı aldatmıştı Esin'i. Allah'ım sen yardım et! Ben bide Mert'i sonunda bir kız buldu diye tebrik ettmiştim. Meğer onuda pek becerememiş! Düşüncelerimden sıyrılıp Esin'in odasına gittim. Kapıyı çaldım, ses gelmeyince içeri girdim.Esin yatağın yanındaki tekli  koltukta uyuya kalmıştı. Önce kıyamadım ama yapmam gerekiyordu. Esin'in yatağına zıplayıp Esin'e seslandim, uyanmadı. Elime geçen peluş pengueni   firlattım. Gözlerini araladı bende doğruldum. Nasıl söyleyecektim? O meraklı gözler tekrar bana döndü. Esin merakla

''Yenge n' oldu?''
Tekrar uzandım Esin de yanıma gelip o da uzandı. Kısa süreliğine seyrettiğimiz tavanın beyaz görüntüsü tek bir soru ile ucsuz karanlığa gömüldü.

''Yegeee.... N'oldu dedim!''
Kocaman meraklı gözlaer bana bakıyor ve sualine bir cevap bekliyordu.
''Mert...''

Bu cevapla o çakır gözlerin merakını giderememiştim. Devam ettim

''Burada.... Kızım anlasana Mert burada!''
O çakır meraklı gözlerden yağmur yağacak gibi oldu. Biraz sonra o yağmur bir gök gürültüsüyle yağmaya başladı. Zayıf bir buluttan düşen eşsiz damlalar gibi düşen damlalar kucağındaki yastıgı yağmura tutulmuş köpek yavrusu gibi ıslatmıştı.

Islak gözlerini bana çevirdi ve şöyle dedi

''Sen... Sen Mert'i nerden tanıyorsun?''
Ben rahatça
''Kanakam'' dedim  ama anlamadığım bu rahatlık nerden geliyordu.

''Ne nasıl kanakan!? Kankansa benden haberin olmalı demi! Beni aladatmasına nasıl, nasıl izin verirsin yaaa!?
Haklıydı kız ama benim hiçbir şeyden haberim yoktu ki.

''Şey.... Bana o seni... Seni aldatığı kızı gösterdi.''

''Nerde oooo!?''

''Mutfakta.''

Kucağında ki yastığı uyaya katdığı tekli koltuğa fırlattı ve merdivenlere doğru koştu. Bede peşinden ilerledim. Acaba bana kızmış mıydı? Ben bunları düşünürken mutfaktan sesler geldi. Ben düşüncelerimden sıyrılıp  mutfağa doğru hızlı adımlarla gittim.

Karşılaştığım mazara karşısında dondum. Yusuf kankamın , Mert'in, boğazına iki eliyle sıkı sıkı sarılmış, Esin orada öylece duruyor tepkiz. Ben koşarak Mert ve Yusuf'un yanina gidip hemen aralarina girdim ve

''Sen ne yapıyorsun  Yusuf!!!!!!!!!!!!!!!'' 
Çok sinirlenmiştim ne cüretle böyle yapıyordu?

''Esmaaa..... O , o benim kardeşimi üzdü!''

''Bak Esin'i üzmüş olabilir! Onu üzdüğü için ben de kızgınım ama, ama Olanla ölene çare yooook.

''Esmaa!''
''Ne yusuf ne. Senin böyle yapmaya hakkin yok tamam mı? O benim canım ! Sana artık gerçekten bir şey demiyorum. Tamam bağır çağır ama boğmak ne ya. Hele Esin sana ne demeli öylece izledinnnnn!''

Mert araya girdi

''Sakin olun gençlik.''
ALLAH'IM ya bu çocuk niye hayatı takmıyor, ben onun için  sevdiğim adamla pardon Yusuf'la kavga edeyim o..... Yusuf'la ikimiz aynı anada

''Sen karışma !''diye bağırdık

Mert gülümsedi. Yusuf Mert'in bu hallerine iyice sinirleniyordu. Esin ''oh canimadeğsin '' hallerindeydi. Offfffffffffffffff!

                                          ***
Birden kapıda Aleyna cadısı belirdi. Kızdan gıcık kapıyordum zaten, onu görunce gunum uğursuz geçiyor şimdi birdaha gördum gunumu düşünemiyorum. ''Uğursuuuuuz!''

Aleyna, Yusuf'un yanina yaklaştı ve iyice sokuldu sonra ellerini yumruk yapmış Yusuf'un ellerini ellerine kenetledi ve çekiştirmeye başladı. Bende sinirle yumruk yaparak bir iki adım arkalarindan ilerledim sonra Mert'e bir hışımla dönüp

'' yürü gidoyoruz ''dedim

Mert sessizce arkamdan ilerledi ve kapının önünde konuşan Yusuf ve Aleynaya omuz atarak çıktık. Yusuf analamıştı yine ona sinirlendiğimi ve bu halimi görünce hemen Aleynayi itekleyip arkamdan bağırmaya başladı. Yusuf'un bağırışlarına aldırış ettmeden Mert'le arabaya bindik ve oradan hızlıca ayrıldık. Bizim oradan ayrilmamızla Yusuf beni aradı. Ben telefonu açmamakta karalıydım da.......
Gönlüm el vermiyordu, yavaş yavaş elim telefonun ekranına gittmeye başladı. Dayanamayıp telefonu açtım.

''Ne var?''

''Esma niye gittin?'' 

''Sa-na-ne!''

''İyi. İyi Esma ya valla artık sana hiçbir şey demiyeceğim!''

''Diyemessin zaten!''
Yusuf biraz sustuktan sonra derin bir nefes alıp sözününe başladı.

Esmammm, Esmerim bak ben seni gerçekten......  Ben seni gerçekten SEVİYORUM.''

Ne? Nasıl olur bu ya? Resman sevgimiz karşılıklıymış! Trip mi atmalıyım yoksa ilan-ı aşk mı? Ufff! Mert'in gözüne baktım, Mert te bana''ne oldu''anlamında başını iki yana salladı. Yusuf tabi ben bunları yaşarken bana sesleniyordu. Resmen çıldırtmıştım. Telefonu ne yaptığımı şaşırmış şekilde yüzüne kapamıstim. Bunu bana ilk söyleyişi degildi ama bu beni daha da heycanlandırmıştı resmen bana ''SEVİYORUM'' dedi. Bence ilk  söylediğinde sinirli olduğum için öyle tepki vermiştim. Düşüncelerimden Mert 'in beni dürtmesiyle sıyrıldım ve Mert 'in konuşmasına izin vermeden

''Beni SEVİYOR ! Yusuf beni SEVİYOR!
Resmen küçük çocuklar gibi sevinmiştim!

Selamm arkadaşlar ben geldim! Bölüm nasıl olmuş? Bu Bölüm den sonra ya bir ya iki bölmümüz kaldı. Bb:-) :-) :-) :-) :-) :-)