RUHUMUN KATİLİ

KENDİNİ NE SANIYOR?

Ellerimi hemen ellerinden çektim. Kendini ne sanıyordu ki? Ben ona yardım ediyordum sadece, gerçekten sevgilisi falan değildim. Saçmalıyordu artık telofonda hadi Esin okuyor diye canımlı yazıştık... Ama ileri gitti artık.

''Sen ne yapıyorsun yusuf!'' Çok fazla mı tepki vermiştım acaba? Ama eğer elini bırakmasaydım daha ileri gidecekti. Nebiliyim ya kafam karıştı... Yusuf ani çıkışıma sesiz kaldı. Ben ise Gözlerimden ateş fırlatıyordum resmen. Yusuf yavaşça

''Özür dilerim Esma. Ama elini tutmamda ne var?'' diye yavaşça fısıldadı.

''Bak Yusuf ben senin gerçek değil , sözde sevgilinim. Sadece arkadaşça yardım ediyorum.''

''Tamam özür dilerim bir daha senin istemediğin bir şeyi yapmam.''

Artık bu konuşma çok uzamıştı. Ve benimde işlerim de vardı zaten.

''Hadi yusuf benim artık gittmem lazım. ''Deyip aklımdan bir türlü çıkmayan ablamı ve babın cenaze işlerini halletmek için gidecektim. Kendi derdimle unutmuştum her şeyi, dertten sayılırsa dertlerim. Yusuf ''nereye'' dedi. Ben de ona hesap verircesine yapacağım işleri anlattım. Yusufta

''Ben götürüyüm seni tek başına gittme , beraber halledelim.'' dedi çekinerek; ne tepki vereceğimini kestiremeden ve çekinerek. Bense bu nazik davranışı kabul ettim. Sabah saat 10.00'da onların evinden çıkıp nüfusa doğru yol aldık. Babamın ölümünü bildirdikten sonra. Ablamı nekadar görmek istemesemde ablamı aldıktan sonra hastaneye gittik. İçeri girip mork kapısının önüne gittik. Ben üşümeye başlamıştım. Ya babam , babam o soğuk yerde öylece yatıyordu.

Yusuf'' elinden tutmamı ister misin?''dedi. Ben istemsizce'' olur aşkım , ben korkuyorum.'' dedim. Yusuf şaşkınlıkla bana bakıyordu, ablamın ise mimikleri değişti.

Ablam demişken ablamla muhattap olmayacaktım.
Ama aşıl olay ise Yusuf 'a elimi tutuğu içi kızıp daha sonra elini tutmamdı. Kendimi bir türlü çözemiyordum.

Acaba kalbimdeki boş yeri mi dolduruyordum. Yoksa yusuftan hoşlanıyor muydum? Yok canım daha neler saçmalama Esma! Off kalbim ,beynimle çelişiyordu artık.

Saçmalama Esma! O senin arkadaşın. Sadece saçma bir şekilde yardım ediyorsun ona. Esma kendine gel! Tam bir kas/adam olabilir, yakışıklı olabilir ya da nebiliyim karizma olabilir ama ne olyrsa olsun o senin arkadaşın Esma.

Kendine gel; kendine gel! Saçmalama. Ben bunlarla boğuşurken ablam morga doğru ilerliyordu, soğuk kanlılıkla.

Selam arkadaşlar ben geldim. Bu bolmümü nasıl buldunuz? Vote ve yorumlarınızı bekliyorum. <3<3 Birdaki bölümde görüşmek dileğiyle.<3<3