ჩემი პირადი მცველი? (დროებით შეწყვეტილია)

(1)

ფრენისგან დაღლილი აეროპორტში მივჩანჩალებ.ბარგი უკვე აღებული მაქვს, შესაბამისად გეზი გასასვლელისკენ ავიღე. ერთი სული მაქვს როდის მივალ სახლში და დავიძინებ.
- ბატონო ქაი! - მესმის ხმა უკნიდან, მეც იქითკენ ვტრიალდები და გოგონას ვხედავ, არც ისე დაბალს, მაგრამ ჩემთან შედარებით დაბალია, უნიფორმაში. მკერდთან გარკვევით აწერია " ბარგის შემოწმების აგენტი"
- დიახ? - მეც პასუხს აღარ ვაყოვნებ და დაინტერესებული ვაჩერდები, ვაკვირდები და ვხვდები როგორ იკვნიტავს ტუჩს, ხელებს ერთმანეთს უჭერს, ფეხს კი გაუჩერებლად აქანავებს
რაღაცაზე ნერვიულობს - ჩემთვის გავიფიქრე.
- თქვენ ბარგთან დაკავშირებით რაღაც შეცდომაა, თუშეიძლება წამომყევით - მითხრა და გამიღიმა, დაეჭვებით გავხედე და უსიტყვოდ გავყევი, შესამოწმებელ ოთახს გავცდით მაგრამ ხმა არამომიღია, ცოტა არიყოს შემეშინდა. გოგონამ ხელი ყურისკენ წაიღო, ნათლად დავინახე მის ყურში შავი მოწყობილობა. მკვდარი ხარ ქაი!
- ჩემთან არის! ვერთმფრენი ადგილზეა? კი . ტანსაცმელი ოთახშია? კარგი. დიახ სერ. - ამსიტყვების შემდეგ უმოქმედოთ აღარ გავჩერებულვარ, გოგონა  მკლავით დავიჭირე, ყურიდან მოწყობილობა გამოვგლიჯე, უნდა მეკითხა ვინ ჯანდაბა იყო მაგრამ, ერთი მარტივი მოძრაობით ხელი ამომიბრუნდა და კედელს ამაკრო
- ნუ ჯიუტობ! თორე ბორკილებს გაგიკეთებ!
- შენ გოგო იცი ვინვარ?
- კი. კიმ ჯონგინი, იგივე ქაი, 1994 წლის 14 იანვარს დაიბადე, სიმაღლე 182სმ, წონა 65 კგ, ზოდიაქო თხისრქა, კიდევ გავაგრძელო? არაჰო? ჰოდა წამომყევი! - ესმითხრა სრულიად უემოციოდ და სადღაც წამათრია სრული ამსიტყვის მნიშვნელობით, დიდი დერეფანის მაგვარი რაღაც გავიარეთ, ბოლოში ოთახი იყო, კარი გააღო, როდესაც დარწმუნდა რომ არავინ გამოგვყოლია კარი კარგად ჩაკეტა, ძალიან ჩქარობდა, მე პირღია მივრჩერებოდი, მაისური გაიხადა , შემდეგ კაბაც მიაყოლა,
- ეხლა არმითხრა რომ შიშველ გოგოს პირველად ხედავ - მითხრა დამცინავი ტონით და იქვე დამალული ჩანთიდან ტყავის მოკლე კაბა შავი მაისური და ტყავის ქურთუკი ამოიღო, მე არაფერი მიპასუხია. რათქმაუნდა ბევრი გოგო მყავდა, მაგრამ ეხლა შოკში ვიყავი.. წარმოიდგინეთ აეროპორტის თანამშრომელი მოდის რომ ბარგი შეგიმოწმოს, რამდენიმე წუთის შემდეგ სადღაც მიგათრევს, შენ შესახებ ყველაფერს გეუბნება და მერე შიშვლდება.

როცა საგულდაგულოდ გამოეწყო, თმები მაღლა კუდივით აიწია, ჩანთიდან ორი პატარა თოფი და ერთი დანა ამოიღო, ამ ყველაფერს მისი ადგილი მიუჩინა და ტელეფონზე დარეკა
- მზად ვართ! - ეს თქვა თუარა ტელეფონი ძირს დააგდო , ამას შედეგიც მოყვა და ის ნაწილებად დაიფშვნა.
- ჰოარ შეგეშინ... - წინადადება ვერ დაამთავრა, რადგან გარეთ სროლა ატყდა, გოგონა ჩემთან გამოიქცაა და კუთხეში მიმიმწყვდია, მე ჯერკიდევ შოკში ვიყავი, დაახლოებით 3 წამში ჭერი ჩამოინგრა და იქედან თოკი
დაეშვა
- მიდი აძვერი- მითხრა და თოკისკენ გაიწია, მეც აღარ დავაყოვნე და თოკზე ავძვერი, ზემოთ ავედი , სახურავზე ვერტმფრენი იყო, ორი შეიარაღებული პირი დამეხმარა ამოსვლაში
- მოიცადეთ ქვემოთ გოგოა- ვუთხარი მათ და შევეცადე ქვემოთ ჩამეხედა
- ნუღელავთ ბატონო ქაი, მეი თავის თავს მიხედავს- მითხრა ერთერთმა პირბადიანმა და ვერტმფრენისკენ მიბიძგა, როდესაც მას მივუახლოვდი დავინახე მენეჯერი, მის გვერდით კი ვიღაც კაცი იჯდა, მან ხელი გამომიწოდა და მეც შიგნით შევედი
- ჰომ გითხარი ბიჭებთან ერთად წამოსულიყავი ლოსანჯელესიდან? - მიწას მოვწყდით თუარა მაშინვე ყვირილი დაიწყო დონგჰამ
- ბატონო დონგ..მესმის მაგრამ..
- რა მაგრამ? კინაღამ მოგკლეს!
- და ვინარიან საერთოდ ? რატო დამზდევენ? ან ვისუნდა ჩემი მოკვლა? - მეც არჩამოვრჩი და ყვირილი დავიწყე
- ბატონო დონგჰა გეყოთ.. სჯობს "ემდიში" მივიდეთ და იქ განვიხილოთ ყველაფერი.. - ჩაერთო საუბარში უცხო კაციც, დონგჰაც გაჩუმდა, მეკიდე ვფიქრობდი ვის უნდოდა ჩემი სიკვდილი.