Yemekhanede duvarın yanındaki kimsenin gelmediği yerime geçtim.Burdan Yoongi'yi rahatça izleyebiliyorum. Beni engellemesi beni hiç üzmemişti, ona söylediğim gibi onu çoğu kişiden daha iyi tanıyorum. Sıkılacağını ve engelleyeceğini zaten biliyordum.
Hatta hala onunla konuştuğuma inanamıyorum. Konuştuğumuz mesajların fotokopisini çektirip bir dosyaya koydum.
Yemekten sonra arkadaşlarıyla birlikte basketbol oynamamaya çıktı. Onun arkasından kitabımı alıp bende dışarı çıktım. Terden saçları alnına yapışmıştı. Öneri ve şikayet kutusuna okulda basketbol oynanmamasını yazacağım.
Sinirim bozulmaya başladı. Sahadaki basketbol topu tam alnıma çarpıp arka bahçeye gitti. Utançtan kafamı dizime gömdüm çünkü rezil oldum.Herkes hayatına devam etti hiçbir şey değişmedi . Kafamı utançla kaldırdım eşyalarımı masadan toplayıp. Kalktım arkamı dönüp sahaya baktığımda Yoongi'nin arkadaşı Tae bana bakıyordu. Kesin benimle dalga geçiyordur.
Arkamdan gelen ayak sesleri ile adımlarımı hızlandırdım. Birinin koluma dokunmasıyla kafamı yere indirdim ve yürümeye devam ettim. Kolumdan tutup beni durdurmasıyla yüzüne baktım. Her ne kadar dalga geçecek olsada bu kişinin Yoongi olmasını çok isterdim. Yakından nasıl göründüğünü çok merak ediyorum. Ama bu kişi Taehyung'di. Yavaşça kulaklığımdan bir tanesini kulağımdan çıkartıp saçlarımın üstünden süzülmesine izin verdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
