Aurelian [Dramione]

6. De Herinnering Achterna

Hermelien had de vloeistof nauwelijks aangeraakt of haar lichaam werd al in de herinnering in de Hersenpan getrokken. Haar voeten landden op de grond, en gelijk werd ze al vooruit getrokken doorheen de herinnering. Ze herkende haar omgeving onmiddellijk. Ze was op de tweede verdieping van het Ministerie van Toverkunst. De verdieping waarop haar kantoor, dat van Ron én dat van Harry zich bevonden. Even snel als hoe ze haar locatie had geïdentificeerd, herkende ze ook de persoon die ze moest volgen. Ze liep een eindje om op gelijke hoogte te komen, zodat ze niet steeds weer door de grenzen van de herinnering vooruit getrokken zou worden.

"Wat... wat doen we...?" Stotterde Draco toen ook hij toekwam en richting Hermelien stapte.

"We volgen mij, natuurlijk." Hermelien wees naar de vrouw die voor hen liep en beantwoordde z'n onafgewerkte vraag. Draco moest twee keer kijken toen hij van de vrouw naast hem naar de vrouw voor hem keek. Op hun kleding na waren ze een exacte kopie van elkaar. De vrouw voorop droeg een professionele outfit die erg leek op wat Hermelien de dag voorheen aanhad.

"Net als hoe we dachten," Ging Harry akkoord met Hemelien. "Wat betekent, dat het Hermeliens eigen herinneringen uit de toekomst zijn."

"Ja, maar wat moeten wen u eig-" Draco's vraag stopte daar toen ze een hoek omgingen en plots bleven staan.

"Malfidus?" Zei Herinnering Hermelien verbaasd. De toekomstige Malfidus bleef staan in z'n sporen en staarde naar de vrouw die z'n naam geroepen had. "K-kan ik je helpen met iets?" Vroeg ze onzeker terwijl ze voorzichtig naar hem toe stapte. Niemand zou haar haar voorzichtigheid kwalijk kunnen nemen, de man zag er namelijk erg verschrikt uit.

"Wat?" Vroeg Malfidus, nog steeds verbaas om haar daar te zien.

Ze keek hem achterdochtig aan en herhaalde, "Ik vroeg of je hulp nodig had bij iets. Ik ga er zo'n beetje van uit van wel, aangezien je zonet liep te ijsberen aan m'n kantoor."

Malfidus keek naar de deur alsof hij verbaasd was dat die zich daar bevond. Hij werp een snelle blik op haar en dan terug naar de deur terwijl hij nadacht. "Nee. Nee, ik heb niets nodig."

"Wacht!" Riep Hermelien en ze reikte haar hand naar hem uit toen hij zich omdraaide en de hal uit begon te lopen. Hij had nog maar een paar stappen kunnen zetten toen een andere deur openging. Draco stapte verrast achteruit toen hij plots oog in oog met Harry Potter stond.

"Malfidus?" Vroeg hij verbaasd.

Draco keerde zich van Harry om naar de vrouw die achter hem stond. Hij voelde zich opgesloten en dat zagen ze ook aan z'n gezicht.

"Heb je iets nodig, Malfidus?" Vroeg Harry nieuwsgierig.

De innerlijke strijd die in hem omging toonde zich op Malfidus' gezicht.

"Malfidus...?" Zei Hermelien voorzichtig. "Is er iets mis? Je weet dat we-"

Draco draaide zich snel weg van Hermelien, stond rechtop en staarde hard naar Harry. Het leek erop dat Hermeliens patroniserende toon hem had geholpen met z'n beslissing te maken.

Hij zou zo'n behandeling niet aanvaarden en dus keerde hij zich naar de man die er nooit aan zou denken om zo'n toon tegen hem te gebruiken.

"Ik moet met je praten," Zei hij vlakaf.

"We kunnen in mijn kantoor praten," Stelde Harry voor op een zakelijke toon. Hermelien stond onzeker in de gang tot Harry met zijn hoofd knikte als uitnodiging. Ze knikte en liep verder.

"Blijven volgen," Zei de bezoekende Harry terwijl hij achter de herinneringen aanliep. Hermelien en Draco volgden hem op de hielen, beiden een beetje onthutst dat ze zomaar door een gesloten deur hadden gelopen die een momentje ervoor nog open was.