The bully with the sixteen scars

Hoofdstuk 24

Zach glimlacht en trekt me in een knuffel, waarna hij me een kus op mijn voorhoofd geeft.

Zo klein, zo teder, zo liefdevol, dat je bijna zou denken dat hij echt voor mij bedoeld was. Maar dat was natuurlijk niet zo. Hij is voor die Laura uit zijn droom.

De tinteling van zijn lippen lijkt door heel mijn lichaam te gaan, ook al was het maar zo kort.

Van deze Zach hou ik. Of nou ja ik hou niet van hem, maar hij is gewoon veel.... kwetsbaarder, echter. De laatste tijd is hij aardig. Doet hij normaal.

Ik kruip naast Zach in bed en hij slaat beschermend zijn armen om me heen.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ik word wakker van het vervelende gepiep van mijn wekker, maar wanneer ik hem uit wil zetten, merk ik pas dat ik word vastgehouden door Zach's armen. De eerste vraag die in me op komt , is waarom ik in vredesnaam bij Zach in bed lig.

Dan doemen de gedachtes van gisteren op en een kleine glimlach verspreidt zich over mijn gezicht. Oké , ik weet dat hij nog half sliep, alhoewel dat de eerste keer niet zo was, toch was het schattig. Ik heb sowieso nog nooit meegemaakt dat een jongen een nachtmerrie had. Wat ik me wel afvraag is wie die Laura is. Dat moet ik dan straks maar vragen, maar eerst die verrekte wekker uit krijgen.

Laten we zeggen dat Zach sterke armen heeft en ook nogal doof is. Ik snap niet dat hij nog niet wakker is geworden van die wekker, of van mijn geduw. Door die wekker ben ik nu niet meer moe en dat gepiep in mijn oren is gewoon uitermate irritant. Dan moet het maar op een andere manier. 'WAKKER WORDEN, DOMOOR, ' schreeuw ik hard in zijn oor.

Zach schrikt wakker en verslapt zijn houding, waarna ik mijn kans pak en uit zijn armen klim. Ik ren naar de wekker en zet eindelijk dat onding uit. Hoe kan ik hem nou aan laten staan in het weekend! Uugh, het is pas negen uur.

Ik draai me om en kijk naar Zach die in zijn ogen wrijft. 'Jeetje, Abby waar was dat nou weer voor nodig?', vraagt hij geïrriteerd. 'Ja, jij wilde me niet loslaten en die wekker zat alleen maar irritant te piepen,' antwoord ik.

Zach knikt begrijpend en waarschijnlijk nog half slaapdronken en loopt daarna naar de badkamer. Hij komt terug in sportkleren, die hem trouwens heel goed staan. Plots blijft hij staan en denkt hij verward na.

'Maar waarom lag je überhaupt bij mij in bed?' vraagt hij verward. 'Wacht eens even. Had je een nachtmerrie en dacht je toen ik ga heel even bij sterke Zachie slapen.' Ik rol met mijn ogen. 'Nee, ik had geen nachtmerrie, maar jij wel,' zeg ik zuchtend. 'Het was eigenlijk best wel schattig. Midden in de nacht werd ik wakker van geschreeuw, dus heb ik je wakker gemaakt en er weer voor gezorgd dat je ging slapen. Daarna werd je nog een keer wakker, maar je was nog half aan het slapen en vroeg of ik bij je wilde slapen.'

Zach zijn blik verstard. 'Nee, Zach ik zal niks doorvertellen oké, maar ik wil eigenlijk wel weten wie Laura is. Je bleef haar naam maar roepen en dacht zelfs dat ik Laura was,' zeg ik, waarna Zach's ogen de mijne vinden. Het lijkt alsof er een bom van emoties in zijn ogen ontploft.

'Niemand,' zegt hij dan uiteindelijk bot. 'Zach,' zeg ik een tikkeltje streng,' je weet bijna alles van mij. En nu zit je midden in de nacht een random naam te schreeuwen en wil je me niet eens vertellen wie het was.'

'Ik zeg toch dat het niemand is, gewoon een fictief persoon,' mompelt Zach gefrustreerd. 'Ja, natuurlijk is het niemand. Ik zie heus wel dat het geen fictief persoon is,' zeg ik een beetje bozig.

'Godsamme, Abby ik zeg toch dat het niemand is,' roept Zach boos. 'Ja en je liegt,' schreeuw ik terug. 'ABBY , HOU GEWOON JE BEK,' roept hij gefrustreerd.

'NEE, ZACH. NIET TOTDAT JE MIJ VERTELD WIE HET WAS.' Waarom moet hij altijd zo moeilijk doen? Wat weet ik nu eigenlijk van hem. Ja, zijn moeder is dood. En oow ja, zijn oom is die eikel van een directeur. Maar voor de rest.

Ik vind dat ik recht heb op de waarheid. Ik zag aan de blik in zijn ogen dat hij loog toen hij het zei. Ik kan niet geloven dat ik midden in de nacht uit mijn bed ben gekomen om hem rustig te maken, terwijl hij nu niet eens wilt zeggen wie die Laura is. Ik word echt helemaal gek van hem.

'MIJN DODE ZUSJE, NOU GOED. JA, LAURA IS MIJN DODE ZUSJE EN ALS JE JE AFVRAAGT OF ER NOG ANDERE DODE FAMILIELEDEN ZIJN. NEE, SORRY DIT WAS HET,' schreeuwt hij woedend, maar met toch een sprankje verdriet. Daarna grijpt hij zijn jas en stormt hij onze kamer uit. Mij verbouwereerd achterlatend.

Die had ik niet zien aankomen..............

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Heey, kiddo's. Ik ben echt super blij 3k, OMg, Omg. En gewoon #44 in romantiek. WTF. Ik heb zo'n gevoel dat de docenten klaar zijn met al hun stomme toetsen dus kan ik weer wat meer posten.

En nu heb ik een beetje gehaast geschreven dus feel free om te zeggen waar fouten staan.