The bully with the sixteen scars

Hoofdstuk 37

Ik ben ziek🤮 Hierboven mijn favoriete liedje van zijn nieuwe album. Eerst vond ik hem het minst leuk maar nu juist het leukst en mooist. (Shawn Mendes) andere zijn: queen. Particulair taste, mutual en fallin all in you.

Qotd: Wat zijn jullie favoriete liedjes van het nieuwe album?

En Omg jongens weten jullie waar ik in maart heen ga!!!! Naar Shawn Mendes in de ziggo Dome!! Ik ben zo blij dat ik kaartjes heb. Ik sta in vak E dus dat is ook nog een best ver vooraan. Ik ga daar samen met mijn vriendin heen: Merle. En ja ik wilde het gewoon even zeggen. <3

Qotd: Zijn er nog meer gelukkige? ;)

—————————————————

'Ik heb geen begrip voor zo'n schijnheilig meisje,' schreeuwt hij naar me. 'Ik moest altijd maar voor jou zorgen, omdat jij je zo aanstelde. Ik had ook pijn oké, jij was niet de enige. En je zat altijd maar te janken over hoe erg het was. En al die angstaanvallen! Het enige wat je wilde was aandacht en-,' ik kap hem af.

'Kaj, begrijp het dan.... Ik zag haar doodgaan! Ik zat naast haar in de auto. Ze is godverdomme in mijn armen gestorven!' Ik laat mezelf op mijn knieën vallen en begin luid te snikken.

'Oow, Abby dat wist ik helemaal niet,' zegt Kaj, terwijl hij naast me gaat zitten. 'Waarom heb je dat nooit verteld.'
————————————————————

Ik antwoord niet, maar kijk hem slechts versteend aan. Wat een leugenaar! Pap heeft het hem in geuren en kleuren verteld, hoezo kan hij het dan niet weten?! Tenzij.... maar waarom zou pap dat verzwijgen?!

'H-heeft pap je dat niet verteld?' fluister ik zacht. Kaj kijkt me vragend aan.

'Wat zou hij me moeten hebben verteld?' fluistert hij evenzacht terug, terwijl hij een arm om me heen slaat. Ik verberg mijn hoofd in Kajs borstkas en hap naar adem.

Tranen komen steeds sneller naar beneden. 'H-hij h-heeft he-het je ni-iet verteld o-of we-wel soms,' snik ik.

Ik kijk langzaam omhoog recht in zijn grijsblauwe ogen. Ze staren me niet begrijpend aan. 'Wat is het Abby?' vraagt hij beduusd.

Waarom?! Waarom heeft pap het nooit verteld?! Waarom  zou papa dat doen?! Ik snap het niet! Volgens mij snap ik niks meer.  Volgens mij is de wereld gewoon helemaal gek geworden. Alles waarvan ik  dacht dat ik het zeker wist, blijkt nep te zijn.

Ik  dacht dat ik Zach voor altijd zou haten en nu......                                                                                                    Ik dacht dat Jayden een enorme eikel was, maar dat bleek niet waar te zijn.                                      Ik dacht dat het allemaal Kajs schuld was, maar dat blijkt dus niet zo te zijn. Het was gewoon omdat hij niet de hele waarheid wist. Daarom dacht hij dat ik me aanstelde. Hij is natuurlijk wel zelf weggegaan maar ik weet zeker dat als hij precies had geweten hoe mama doet was gegaan.....

Met mijn hand veeg ik een pluk haar, dat voor zijn linkeroog valt, weg.

'Abby, wat is het?'

'De echte reden waarom ik angstaanvallen heb......'

Pov. Zach

Ongerust..... Dat kan je wel zeggen, ja!
Waar blijft Abby?! Wat als er iets is gebeurd?! Iets ergs?!

Mijn zenuwen vreten me van binnen op. Ze is nu al een uur weg! En ik......Ik ben alleen maar aan het ijsberen. Een deel van mij zegt dat ik me geen zorgen moet maken, maar dat deel is niks vergeleken met het deel dat zegt dat Kaj haar misschien wel iets aan heeft gedaan.

Ja, wat als Kaj haar heeft verwond. Ik zie hem daar wel voor aan.

Kom op man stel je niet zo aan het is haar broer.

Ja dus!

Dat doe je niet. Zou jij je zusje iets aan hebben gedaan?

Nee, maar wie zegt dat hij ook zo is. Wat nou als hij gewoon een harteloze freak is?

Dat is hij niet!

Echt wel!

Oké ik ben er klaar mee. Ik ga naar haar toe en wel nu! Ik pak de sleutels van onze kamer en als een malle loop ik de kamer uit.

Pov. Kaj

Abby heeft me net alles verteld. Ik kan het niet geloven. Waarom zou hij dat verzwijgen? Ik heb ook recht op de waarheid! Ik kijk naar Abby's lieve gezichtje, terwijl ze ligt te slapen op mijn schouder. Waarom heb ik haar ooit verlaten?

Omdat ik dacht dat ze zich aanstelde en alleen maar aandacht wilde.

Ik weet het. Ik was een ongelofelijke klootzak. Als ik dit had geweten dan had ik het misschien meer begrepen. Ik kan me niet voorstellen waar ze doorheen moet zijn gegaan. Alles zonder mij......

Er ontsnapt een traan uit mijn ooghoek. Kom op Kaj! Wees een man en ga niet een potje zitten huilen.

Hoe hard ik het ook probeer in te houden er ontsnapt toch nog een andere traan uit mijn ooghoek. Gevolgd door nog een, en nog een, en nog een.

'Het is niet erg om te huilen,' hoor ik ineens een zware stem zeggen. 'Het maakt je menselijk.'

Verbaasd kijk ik op. Voor me staat de o, zo geweldige Zach. Als het niet voor Abby was had ik hem nu allang in elkaar geslagen. Het was wel mijn zusje die hij pestte! Niemand pest mijn zusje! Of nou ja niemand zou haar hebben gepest, als ik haar niet alleen had gelaten.

De volgende traan ontsnapt uit mijn ooghoek. Rot ogen!

Pov. Zach (ik weet het heel veel pov.'s in dit hoofdstuk)

Ik weet niet waarom ik daar zo kalm sta. Misschien om het feit dat ik nu weet dat Abby veilig is. Of misschien is het om het feit dat hij daar zo gebroken zit. Misschien doet het me aan mezelf denken, of misschien heb ik gewoon een groot hart onder dat stenen omhulsel.

'Ik huil niet,' snauwt hij, waarna er nog een traan uit zijn ooghoek ontsnapt. 'Ah, ik zie het,' zeg ik, terwijl ik met mijn ogen rol.

'Wat kom je hier überhaupt doen?' vraagt hij fel.

'Abby bleef zolang weg, ik wilde zeker weten dat er niets ergs was gebeurd en aangezien je de deur gewoon open had laten staan, ben ik maar naar binnen gesneakt.'

Kaj legt Abby zacht naast zich neer en staat dan op. 'Had ik niet gezegd dat jij uit de buurt van mijn zusje moest blijven,' zegt hij dreigend.

'Ja en je had me ook bijna gewurgd waar Abby niet zo blij mee was, dus ik stel voor dat jij me niet mee bedreigd, tenzij je wil dat Abby je gaat nog meer gaat haten,' zeg ik nonchalant.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Haha geen cliffhanger. Lief van mij hè😂