De eeuwige koningin

vreemde gebeurtenissen

3 weken later

Lies was aan het stressen, afgelopen weken had ze de tijd van haar leven gehad. Jonathan was een broer voor haar geworden en werd steeds aardiger. Samen met Dina deed ze de zotste dingen. Het was Lies ondertussen duidelijk geworden dat Dina nooit iets met korte mouwen droeg en korte broeken werden ook gemeden. Het jongste meisje lag meestal op bed terwijl de oudere twee nog op waren maar dat stoorde Lies totaal niet. Als ze willen dat ik opblijf dan hebben ze pech dacht ze standvastig. Er was echter wel één keer iets raars gebeurt met Jonathan. Ze lag op haar bed op de zolder een filmpje te kijken toen Jonathan binnen kwam. Lies keek op en knikte om aan te geven dat ze luisterde. Hij keek even naar haar en vroeg toen ‘Mag ik vanavond niet bij jou komen slapen?’. Lies keek raar op, wat is dat nou voor vraag, dacht ze bij zichzelf. Ze zei het echter niet hardop en deed alsof ze nadacht en zei uiteindelijk ‘Ik ga wel zo al slapen.’ ‘Oh, dat maakt niet uit hoor, kan ik nog mijn serie afkijken.’ Lies fronste haar wenkbrauwen en haalde haar schouders op.’ Nou mij goed hoor als je dat graag wil, maar aan mij ga je niet veel hebben.’ Het volgende moment stond Dina furieus binnen. Lies keek vragend en onbegrijpelijk terwijl Jonathan met zijn ogen rolde en met een lage basstem dreunde ‘ Goed, goed dat ben je vanavond weer aan de beurt.’ Nu schrok Dina heftig aan haar gezichtsuitdrukking te zien, maar ze herpakte zich en sloeg met een klap de deur dicht. Lies keek nu Jonathan aan die zijn schouders ophaalde en mompelde dat hij niet meer kwam logeren. 

Lies moest terug denken aan die keer dat Jonathan zich had omgedraaid terwijl zij zich aan het omkleden was. Dat was ook iets raars geweest, net als toen wist ze niet zeker of ze het leuk vond maar het was wel iets om op te scheppen tegen Doortje als Jonathan bleef logeren op haar kamer.

Terwijl Lies aan deze rare gebeurtenissen terugdacht keek ze weifelend of haar mobieltje. Het was ondertussen drie weken geleden dat ze iets van haar ouders had gehoord. Afgelopen dagen was ze zelf steeds somberder geworden. Het was niet dat Lies zelf niks liet weten integendeel haar moeder stuurde stomweg gewoon niet terug. Het meisje smeet haar gsm in de hoek van haar zolderkamer. Ze was er vandaag nog niet uit geweest en tante Silke, Dina en Jonathan hadden al bezorgd gevraagd wat er aan de hand was. Lies wilde er niet over praatte, ze voelde zich in de steek gelaten. Het was ondertussen half zes en dus tijd om avond te eten. Tante Silke vond het genoeg geweest ‘Kom kind, het komt wel goed maar je moet nu echt eten.’ Hierop had ze de kamer verlaten en was het Lies haar beurt om de moed te verzamelen om toch maar uit haar kamertje te komen, ondertussen kreeg ze toch wel honger. Ze dacht terug aan hoe ze snel vertrokken waren en hoe ze werd gedumpt bij een wild vreemd gezin die heel aardig bleken te zijn. Met stijven benen van heel de dag in bed te liggen kwam het meisje naar beneden. ‘Ik wist wel dat je niet zou vastgroeien aan je bed’ riep Dina vrolijk uit maar Lies zag dat haar ogen niet blij stonden. Ze gingen met vijf aan de eettafel zitten en tante Silke schepte gebakken aardappeltjes, sperziebonen en nog een of ander sausje om. Lies keek naar haar bord en ondanks de honger wist ze dat ze geen hap door haar keel ging krijgen. Met veel pijn en moeite kreeg ze haar avond eten binnen. Dina en tante Silke keken om de beurt bezorgd naar Lies. Ineens riep ze uit ‘Waar zijn mijn ouders, waarom laten ze niks weten, waarom vertellen jullie mij niks, ze laten mij gewoon in de steek.’ Dina keek naar haar bord en Jonathan stond van tafel op met de woorden ‘Ben naar boven.’ Terwijl Tante Silke en Oom Gregor elkaar aankeken. Er werd een keel geschraapt en tante Silke antwoorde stilletjes op de vragen van Lies maar toch was het niet wat het meisje wilde horen. ‘We weten niet waar je ouders zijn en ook niet waarom ze niet antwoorden, ik denk niet dat het de bedoeling was van hun om jou dat gevoel te geven, dat ze je in de steek laten.’ . Lies keek furieus op en schreeuwde terwijl de tranen over haar wangen liepen ‘Het is ze anders wel gelukt om mij dat gevoel te geven.’ Het leek even of ze nog iets wou zeggen maar stond op en rende de trap op. Ze viel op haar bed en bleef daar liggen, misschien wel voor drie uur. Na een tijdje kwam Dina binnen en zei ‘Je moet het ze niet kwalijk nemen, het komt goed, echt waar.’ Lies negeerde haar compleet en dus ging het meisje dat haar onder de hoede nam maar weer naar beneden. Wat kan ze soms toch irritant zijn om zich altijd maar met mij te bemoeien. dacht Lies bitter. 

Lies deed haar ogen open, blijkbaar had ze geslapen. Ze keek op het klokje op haar nachtkastje en zag dat het twee uur ’s nachts was. Ze voelde dat haar ogen gezwollen waren van het huilen. Lies stond langzaam op en sloop zachtjes naar beneden. Op de eerste verdieping aangekomen zocht ze naar de badkamer om naar het toilet te kunnen gaan. Ineens hoorde ze links van haar een geluid. Het was de kamer van Jonathan waar ze nu bij stond. Lies kwam nog dichter naar de deur en probeerde alles nog beter te horen. Er kwam gekreun achter de deur vandaan, het was een zacht geluid waarvan Lies wist dat het waarschijnlijk niet van pijn. Het meisje bleef luisteren en hoorde toen duidelijk de stem van Dina die zachtjes huilde. Lies schrok ervan, ze had Dina nog nooit horen huilen integendeel Dina was altijd heel sterk gebleven met alle dieptepuntjes. Was Jonathan haar aan het troosten? Het kon haar op dat moment niet veel schelen want ze was moe en moest naar het toilet maar toch bleef ze aan de deur staan luisteren. Lies betrapte zichzelf op het feit dat ze aan het afluisteren was en dat dit niet hoorden. Als er iets met Dina was dan zou ze het vast wel vertellen en anders niet, wat maakt het verder ook uit. Ze sloopt verder naar de badkamer en ze kon eindelijk naar het toilet. 

De volgende ochtend was Lies uitgeslapen en liet het feit dat haar ouders haar lieten stikken even liggen. Ze rende de trap af naar de keuken. Het was uiterst aan tafel, zo stil dat Lies haar goeie humeur in een klap verdwenen was. Ze keek onderzoekend naar Dina, het was duidelijk dat ze een slechte nachtrust had gehad. Tante Silke kwam binnen en merkte de gespannen sfeer ook ineens op en vroeg aan Dina ‘Wat is er kind? Heb je zenuwen voor het ziekenhuis?’ Lies keek moeder en dochter vreemd aan. Tante Silke zuchtte een beetje en vertelde dat haar dochter suikerziekte had en dus af en toe naar het ziekenhuis moest. Jonathan kon het blijkbaar niet meer aanzien dat zijn zusje aan het stressen was om naar het ziekenhuis te gaan en liep van tafel af zonder iets te zeggen. Lies keek de twee nog steeds vreemd aan, als je vaker naar het ziekenhuis moest voor dezelfde reden dan zou je dat na vijftien jaar toch niet meer zo stresserend vinden dat ze er zo bij liep en zelfs heeft gehuild. Lies keek naar het meisje dat een zus was geworden medelevend aan. ‘Heb je graag dat ik mee ga naar het ziekenhuis?’. Stiekem hoopte ze van niet want ziekenhuizen ware maar saai, toch had ze het aangeboden, gewoon uit beleefdheid. Nog voor dat Dina had kunnen antwoorden deed haar moeder dat ‘Dat is echt heel vriendelijk van je maar het gaat heel saai zijn omdat je de hele tijd moet wachten.’ Dina knikte en daarmee was de conversatie afgelopen. Oom Gregor was blijkbaar al heel vroeg vertrokken naar zijn werk en dat betekende dat Lies alleen thuis ging zijn die dag omdat Jonathan besloten had na een zeer kwade blik van zijn zus om bij vrienden rond te hangen. Dina en haar moeder zwaaide nog even vanuit de auto en vertrokken naar het ziekenhuis. Tante Silke was voordat ze vertrokken nog even samen met Lies eten gaan klaarzetten voor het geval ze later dan het middageten gingen thuis zijn. 

POV Lies

Ik was nu dus alleen thuis in een huis dat eigenlijk niet mijn huis was, als ik er langer over begon na te denken was het toch wel iets heel vreemd. Ik had geen idee wat ik alleen zou kunnen doen dus besloot maar om een filmpje te kijken maar dan wel buiten want het was echt goed weer. Lies rende de trap op, greep haar spiksplinternieuwe laptop en liep voorzichtig terug de trap af. Het was toch een beetje eng want ik wilde hem niet laten vallen maar zag het ook niet zitten om zelf te vallen. Eenmaal geïnstalleerd in de tuin voor het zwembad met een hapje een drankje en een lekkere hangstoel besloot ik Ice Age te zien ook al had ik die film wel duizend keer gezien. Ik zat net toen ik bedacht dat mijn laptop zoiets nodig had als stroom anders zou het niet lang werken. Ik gromde even want ik ergerde me eraan dat ik hem niet had opgeladen anders moest ik nu niet helemaal terug naar boven. Eenmaal terug beneden kwam er een tweede ophoudpunt bij. Er waren buiten geen stopcontacten. Met een diepe zucht liep ik richting de achterdeur, er was echter nog een tweede achterdeur die mij al wel was opgevallen maar nog niet echt. Ik morde aan de deur en wonder boven wonder zat hij los. Langzaam deed ik de deur open en gaf een gil, ik liep langzaam naar de foto’s voor mijn neus toe en alles werd zwart voor mijn ogen.