De eeuwige koningin

Laatste schooldag

Het was een regenachtige zomerdag besloot Lies plechtig toen ze door het keukenraampje keek. Dit is dan je laatste schooldag lieverd riep mama ‘vrolijk’ vanuit de woonkamer. Dat was zo, dit was de allerlaatste dag op de lagere school. Na de vakantie zou ze naar de grote middelbare school gaan en zou ze terug de jongste zijn in plaats van de oudste zoals ze nu al een jaar gewend was. Ze rende opgewekt naar haar vader en gaf hem vol vreugde een dikke pakkerd en riep over haar schouder dit is de laatste keer hoor papa. Het meisje zwaaide voor een laatste keer opgewekt naar haar moeder, vergat bijna haar boekentas voor ze op haar splinternieuwe fiets sprong (die fiets had ze voor haar goeie rapport gekregen) en naar Doortje spurten. Dat was lies’ allerbeste vriendin. Ze kende elkaar al vanaf de kleuterschool en waren meteen ‘best friends forever’. Doortje stond al klaar met de fiets in de hand om elk moment een race te beginnen naar school. Kom je nog riep ze, ik heb minstens een uur op je zitten wachten! Dat zei Doortje altijd vooral als ze erg zenuwachtig was. Samen fietste ze even later weg langs de mineraallaan om naar het oude schooltje te gaan. Maar nog niet eens halverwege kwamen ze een veel te opgewekte Silvy tegen. Het dikke meisje had stroblond haar in een dikke vlecht en rende meteen naar hen toe. Oh nee mompelde Doortje gesmoord, moet je haar weer tegen het lijf lopen. Silvy was een buitenbeentje dat vooral gepest werd door de aller-populairste en hun aanhangers. Ze moest nog maar 2 meter waggelen en keek zoals altijd glazig door een grote uilenbril, met de glazen van minstens een meter dik, naar de twee toe. Haar grote platvoeten konden het zware lichaam nauwelijks houden maar het meisje slaagde er toch altijd in om zich te kunnen voortbewegen. Lies staarde haar ontzet aan en fluisterde overdreven hard in het oor naast haar ‘Hoe kan ze in hemelsnaam zo snel waggelen.’. Waarop de ander giechelde, ‘Tja dat is een goeie vraag’. Maar hardop zeiden ze in koor ’hallo’.  Silvey mompelde onzeker een hoi terug en vroeg nerveus of ze mee mocht rijden. ‘Euhm…’ mompelde Doortje  ‘nou liever n… ’. Ze kapte haar zin af omdat Lies iets in haar linkeroor fluisterde’ Waarom ook niet het is de laatste dag en het is nog geen 100 meter fietsten’. ‘Ja, maar dan loopt ze ons de hele dag achterna’. ’Ja oké je mag meefietsen’ riep Lies nu hard ‘Maar we doen wel een wedstrijdje.’ ‘Start’ schreeuwde Doortje op haar alle hardst. Ze spurtte met z’n alle zo hard als ze konden weg. Silvey raakte snel achter ondanks dat zij geen fiets aan de hand moest vasthouden. Hijgend kwamen eerst Doortje en vervolgens Lies aan en heel wat minuten later ‘De uil’ zoals ze wel eens genoemd werd. ‘Konden jullie niet wat langzamer, ik vind het oneerlijk en jullie zijn onaardig tegen mij zoals altijd’ Dit zij ze zo snotterend dat de tranen bijna over der wangen stroomde en haar bleken gezicht rood zou maken. ‘naja sorry dan’ mompelde de twee andere meisje maar Silvey verstond het niet want ze was al weggelopen. Nog geen twee seconden later stonden niet alleen twee leerkrachten maar ook wel een stuk of tien knipogende leerlingen rond hen. Ze keken niet naar het gezicht van Juf Geis of zoals ze meestal genoemd werd ‘juf Geit’. ‘Wat hoor ik nu?’ dat was het eerste wat de schelle stem van de leerkracht zei terwijl haar knokige botten en haar lange haakneus op de twee neerkeken. Het lange vette haar dat normaal gezien langs haar gezicht hing, stond nu bijna helemaal recht omdat ze getracht had er een staart van te maken. Doortje die altijd het brutaalste was op zulke momenten zei nuchter’ Ik weet niet wat u gehoord heb juf.’ ‘Ik heb gehoord lelijke wijsneus dat jullie het niet konden laten en het blijkbaar nog grappig vonden ook dat jullie juffrouw Elstdong hebben uitgelachen en getreiterd. Wat is hierop jullie antwoord?’ Nu was het Lies die verbaasd opkeek en mompelde ‘Dat hebben we niet gedaan, we haar uitgenodigd om een wedstrijdje te doen en naja wij hadden gewonnen.’ Dat laatste kwam er bijna fluisterend uit. Juf Beth lachte toegefelijk. Ze had lang licht blond haar met krulletjes en een zachte stem.’ Hoor eens even.’ Kwam juf Geis er tussendoor ‘Ze horen straf te krijgen.’ .’Laat maar juffrouw, het is de laatste schooldag’ Dus liepen de meeste gretige leerlingen weg samen met de twee leerkrachten. ‘Haha juf Beth lost het altijd voor ons op.’ grinnikte Doortje.