The Black Rose

Chapter 5

Pinag-isipan ko kung papayag ba ako sa sinabi ni Morlen. Walang wala na ako, wala na akong pera, wala na akong pagkain, at wala na akong pamilya. Hindi ko kaya kung sa lansangan ako titira at magmamalimos. Hindi ako binuhay dito sa mundo para magmalimos, kundi mag-sikap. Dalawang orasna akong nababalisa dito sa waiting shed, hindi ko pinapansin ang mga pumapaligid sakin. Naalala ko na dala ko yung cellphone ko, at dati, may binigay si kuya na number dito sa phone ko if ever na kailangan ko nang tulong. Naghalungkat ako sa bag ko, nang mahawakan ko yung phone ko, nilabas ko na agad yun. Hinanap ko yung nilagay na number ni kuya dito. Tinawagan ko na agad 'yun.

[Hello.] Sabi sa kabilang linya.

“Umm, hello po, pero nilagay ni Kuya yung number mo dito ni kuya dati. Ang sabi niya po kasi tawagan ko daw po ang number na ito kapag kailangan ko nang tulong. Si Yhanarra po ito.” sabi ko dun sa kausap ko sa kabilang linya.

[So, you must be Branden and Randen's younger sister.] Sabi niya. Wala pa rin akong clue kung sino ba yung kausap ko eh. Mamaya leader siya nang sindikato.

“Ahh, opo.” sagot ko sakanya. Bigla na lang humalakhak ito ng malakas. Napakunot naman ang noo ko kahit na 'di niya ako nakikita.

[This is Morlen. Where are you now?] Nagulat naman ako ng sabihin nito na siya pala si Morlen. Kung seswertehin ka nga naman. Napangiti agad ako.

“Nandito po ako sa Cagayan De Oro.” sabi ko kay Morlen. Grabe, padilim na dito ang padilim tapos yung mga tao, umaalis na. Hays, maiiwan na lang ba ako dito? Sana tulungan ako neto ni Morlen..

[Medyo malayo, so tomorrow my guards will pick you up. Mag-stay ka na lang sa Danje Hotel. Ipapahatid kita sa isang kakilala ko dyan.] Sabi ni Morlen. Magpapasalamat pa sana ako kaso, binaba niya agad yung phone niya. Naghintay na lang ako dito sa waiting shed nang isang oras. Nakakatulog na nga ako eh. 'Di nagtagal may nakita akong isang limo na kulay puti. Napanganga na lang ako. Wow ah, so Ganito kayaman sina Morlen?

“So you Must be Ms. Yhanarra Vanessa Razon.”tanong sakin nung isang lalake na kababa lang galing sa limo.  Huwaw, lang ang masasabi ko. Naka-suit pa siya tapos gold yung mga alahas niya.

“Umm, opo.” sagot ko dun sa lalake. Ngumiti siya.. Okay, feeling ko ang awkward nang scene na 'to. Nakakahiya lang kase ako, parang 'di bagay na sumakay sa isang limo na malake. Tsaka ang dami pa lang tao na nakatingin samin, at take note ah, jaw drop sila eh.

“Pwede na po kayo sumakay sa Limo.” sabi nung lalake. Gumilid na lang ako tsaka binuksan yung pinto, pagbukas ko nang pinto. Napanganga ulit ako ng literal.

“Janaio?” sabi ko, kahit naka-ear muffs siya. Hmm, bakit ba siya nandito? Sana, di ko siya kasama dun sa sinabing hotel ni Marlon. Matapos niya kong sampalin, baka sabihin niya na concern siya eh, huwag masyadong assuming Yhanarra. Pero, ang pogi talaga niya, bakit ba ko nagkakaganito?

“Oh, andito ka na pala Yhanarra, seat beside me.” sabi ni Janaio. Ano ako, utusan niya? Ang galing, clap clap para kay Janaio. Tss, sumakay na lang ako at tumingin sa bintana. Ano kayang mangyayarin sakin dun? Sana bigyan na lang ako ng trabaho ni Morlen. Okay na yun sakin, sa hirap ba naman na dinanas nang mga tao ngayon, aasa pa ako.