Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
"Cmentarz gdzieś w podziemnym oraz ciemnym grobie"
(Oczami Pietra)
Opowiem wam o przedziwnym jak dla mnie zdarzeniu jakie przeżyłem. Otóż po mojej śmierci w Sokovi przeniosłem się jakby do innego równoległego świata, którego nie mogłem na chwilę obecną niestety jeszcze dostrzec. Gdyż, siedziałem sobie w zamkniętej ciemnej trumnie! Dobrze że, powietrze jeszcze nie zdążyło mi stąd uciec! Po niemałej że, tak powiem chwili zacząłem niespodziewanie się w środku trumny cały szamotać! Kopałem ile sił miałem w ciele, ale na daremno bo wieko ani nie drgnęło! Więc postanowiłem że, raz porządnie krzyknę i to był z mojej strony najlepszy pomysł!
"Na zewnątrz ciemnego oraz strasznego cmentarzyska"
(Oczami Kate)
Nie mogłam się pogodzić z tak prędką wręcz śmiercią mego chłopaka! On od zawsze uwielbiał uczestniczyć w nielegalnych wyścigach na motorze, zorganizowanych przez Jego nieszczęsnych kumpli!...Szkoda tylko że, tego feralnego dnia mnie nie posłuchał i po raz kolejny się udał w to umówione wcześniej z nim miejsce ze swoim jakby nie patrzeć sprzętem!..Jakbym go w tedy jakoś zatrzymała, to możliwe że, teraz by żył!..."Och Adam jak Mogłeś mnie zostawić? Kto się teraz mną i Naszym dzieckiem tutaj zajmie? Byłam z Tobą w ciąży i właśnie wtedy miałam Ci to wyznać!....Teraz już Cię tutaj niestety nie ma!"*wybucha nie pohamowanym płaczem i przyklęka przy świeżym co wykopanym nagrobku*brakuje mi Cię! Daj mi jakiś znak! *wybucha szlochem i przytula nagle do siebie niedalekie leżące przy krzyżu zdjęcie mężczyzny, które następnie bierze do ręki* Adam? *odsuwa załamana na moment zdjęcie ukochanego od swojego ciała* Czy też to słyszysz?*przez chwilę się przysłuchuje wydobywającego się echu* Adam! Adam! Adam! Słyszę Cię! *mówi załamana i zaczyna po chwili kopać w świeżej co powstałej mogile*
"Trumna znajdująca się pod ziemią"
(Oczami Pietra)
Czuję że, moje krzyki na coś się zdały, bo po chwili spostrzegam jak wieko od trumny zaraz się uchyla i ukazuje mi się zupełnie obca jak dla mnie dziewczyna. Która po chwili podaje mi swą rękę i cała że, tak powiem szczęśliwa z mego powodu, z tego ponurego, a zarazem niewygodnego miejsca po chwili wyciąga i zaczyna tulić do swej piersi!
"Na zewnątrz ciemnego, ponurego cmentarzyska"
(Oczami Kate)
Byłam wielce szczęśliwa że, ujrzałam żywego przed sobą Adama!...Jak komuś bym to powiedziała, to zapewne uznałby mnie za wariatkę i czym prędzej wysłałby mnie na przymusowe badania psychiatryczne!...Jak go po chwili ujrzałam, to cały czas powtarzałam : "Kate ty naprawdę jesteś szurnięta! Po co rozkopywałaś mogiłę i otwierałaś trumnę? Czego się tak naprawdę spodziewałaś?" Ale zaraz odgoniłam pochmurne myśli i zaczęłam jak mantrę dosyć głośno powtarzać, a zarazem także płakać: "Adam! Ty żyjesz! Naprawdę żyjesz!"
