26 Şubat 20**

63 5 14
                                    

   Merhaba aşkım! Nasılsın? Sana ve kendime söz verdiğim gibi takdir belgesi aldım çok şükür.
  Ama bir bilsen neler oluyor hayatımda.Şu an ki yaşamım 6 yaşında kurduğum o masum hayallerden o kadar farklı ki. Arkadaşlarım,insanlar ölüyor,günlük intihar ediyor.Mesela Erdem ben ona hiçbir şey yapamadım,o gün morali bozuk olduğunda görüp nasılsın diye soramadım! Yanında olamadım! O kendini vurdu ve ve benim elimden hiçbir şey gelmedi.Kalpsizim artık! Üzgünüm ama madem dışın kara kaplı sana kara kederli kelimeler yazmalıyım.İnsanları üzüyorum.Eser'i mesela. 440 kilometre öteden mahvettim onu (olmazsa olmaz) bunu sadece ben anlayacağım.
  Saçlarımı boyattım,kestirdim,lens aldım.Ben o toz pembe hayallerden giderek uzaklaşıyorum! Ben o masum koca gözlü çocuğu öldürüyorum! Ben,ben olmaktan çıkıyorum!
  Niye aklımda günlük intihar var? İnsan hayatı o kadar ucuz olmuşki artık birkaç hap veya bir ip veya tek bir kurşun bitiriyor işi.Onlar yaptıysa ben niye yapamayayım diyorum. Yoruldum! Şu an beni ayakta tutan minik kardeşim galiba. Yaman falan yardımcı olmuyor,olamıyor.Duygularımı hissedemiyorum..
  Yoruldum artık hiçbir şey içimden gelmiyor,ders çalışmıyorum.İnsanların hislerini takmıyorum,öfke sorunlarım var,kilo alıyorum:/. BIKTIM! Şu an bunları sadece sana anlatmaya karar verdim ama maalesef şimdi yapmam gereken bir matematik ödevi var.Muhtemelen yarıda bırakacağım.
   Bir dahaki bunalımda görüşmek üzere!...
Ha bu arada TM'yi seçtim.

BİZ OLAMADIKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin