Bir Şiirin Bir Şairi Olur

ZEYNEP

Zeynep bir evin tek çocuğuydu. Senelerce çocukları olsun diye dua eden bir çiftin kızıymış.Küçük sessiz sakin bir kasabada yaşıyorlarmış.Eskiden kalabalık bir kasaba imiş orası ama daha sonra insanlar şehirlere göç etmeye başlayınca sessiz sakin bir kasaba oluvermiş bir anda. İnsanlar oraya yaz tatilinden yaz tatiline yada kafa dinlemeye gidiyorlarmış. Turistik bir kasaba olduğu için ziyaretçisi çokmuş. Zeynep'in annesi ve babası ise küçük bir pansiyonları varmış. Kendi hallerinde yaşayıp gidiyorlarmış. Bu mutluluklarının üzerine birde çocuk eklemek istiyorlarmış ama uzun bir süre çocukları olmamış.Tam ümidi kestikleri anda bir mucize gerçekleşi  vermiş.. Bir çocukları olmuş. Kocaman iri gözleriyle etrafa bakınan, çok güzel bir kız çocuğu. Tam ümidi kestikten sonra mı olur bütün mucizeler bilmem. Ama hiç beklemediğin mutluluklar her zaman bir anda kapını çalıp ben buradayım diyebiliyor. Bize de lazım sanırım öyle güzel mucizeler. Çift çocuklarını çok severmiş. Onlar için çok büyük bir mucizeydi çünkü. Hele babası o kadar üzerine titrerdi ki Zeyneb'in. Ona zarar gelsin istemezdi.Öyle böyle derken gözlerinin içine baktıkları küçük zeynep artık kocaman bir kız olmuştu. Babasının isteği üzerine öğretmenlik okumuştu zeynep ve bunun yanı sırada resim yapmayı çok seviyordu. Babası öğretmenlik istediğinden dolayı bu konu onun için sadece bir hobi olarak kalmıştı. Kendini mutsuz hissettiği zamanlarda resim yapardı. Resimler insanların ruh halini yansıtır derler. Bazı insanlar yazarak, bazı insanlar ise resmederek yansıtır ruh halini. Zeynep için ise ruh halini yansıtma biçimi resmetmekti. Okul bittikten sonra yaşadığı hayat kargaşasını atlatmak için resme veriyordu kendini. Başka bir şey rahatlatmıyordu onu. Stresli bir dönemdeydi .Tercih sonuçlarını bekliyordu o sıralar . Atanmak istiyordu. Senelerce emek verdiğiniz bir şeyin karşılığını almak ayrı bir mutluluk verirdi sanırım. Hem babası onu öğretmen olarak görmeyi çok istiyordu. En çok da bunun için istiyordu atanmayı. Ve umutla beklediği haberi almıştı . Atanmıştı zeynep. Doğu bölgesine atanmıştı. Belki zor zamanlar geçirecekti ama değerdi. Oradaki öğrenciler için değerdi. Zeynep büyük bir hevesle ve bir o kadar da tereddütle atandığı yere doğru yola çıkmıştı. Zeynep için her şey anlamını yitirecek ve yeni bir dünya açılacaktı. Bildiği bütün kavramların anlamı bir anda değişecek. Yepyeni bir anlayış saracaktı her yerini .Belki senelerce durmadan aynı kitabı okuyacak ama hep farklı pencereden bakı verecekti. Hayatta böyle bir şey değil miydi ki zaten. İnsan hayatın kargaşası içinde kaybolur yada kaybolduğunu sanır.Hayata hep baştan başlar yenilmem  dediğin yerde yine yenilirsin.Hata yapmam der yaparsın. Aslında hep aynı kitabı okuyoruz durmadan. Ama herkes farklı yorumluyor. Kimileri doğruyu buluyor kimileri bulduğunu sanıyor. Kim bilir , belki bu zamana kadar yanlış yaşamışızdır hayatı.