Maybe💚🧡

903 19 5
                                    

"Don't you think, maybe we met for the reason"

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

"Don't you think, maybe we met for the reason"

"วันศุกร์นี้แล้วเหรอ" จู่ๆวาดก็บ่นขึ้นมา ทำให้สมาชิกอีกสองคนในกลุ่มหันมาสนใจเรื่องนี้ด้วย

อ๊อดกับวาดเป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยมัธยมตามติดกันจนถึงมหาวิทยาลัยส่วนสมาชิกใหม่ในกลุ่มเป็นสาวลูกครึ่งจีนไทย เสี่ยวหลาน เธอเป็นคนบู๊ เท่ น่ารัก วาดบอกครบเครื่องดีจริงที่ได้มาอยู่กลุ่มเดียวกัน

"ศุกร์นี้เฟรชชี่เกมหนิ" เสี่ยวหลานพูดเสริมวาด
"มันคืองานอะไรเหรอจ๊ะ"

เสียเวลาเกือบครึ่งชั่วโมงเพื่อจะทำให้เจ้าของร่างสมส่วนผิวสีแทนเข้าใจว่าเฟรชชี่เกมก็คืองานแข่งขันกีฬาระดับชั้นปีที่ปี1ทั้งหมดต้องส่งตัวแทนไปแข่ง พอเข้าใจทั้งนั้นแหละ ตาวาวด้วยความตื่นเต้นทันที

"เราอยากแข่ง!"
"กูรอขอบสนามนะ กูแพ้แดดอ่ะ"

                    เสี่ยวหลานไม่พูดอะไรแต่เห็นพิมพ์ยิกว่า วอลเลย์บอล แบดมินตัน วิ่ง4*100 ขอลงด้วยหมดเลยนะ อ๊อดขอลงวิ่งเพราะสมัยอยู่พังงามีงานพาทไทม์เล็กๆจับจักจั่นขาย อ๊อดวิ่งจับตั้งแต่เด็กได้ตัวละ 1 บาททำให้เขาชินกับการวิ่งเลยมั่นใจพอตัวว่าสามารถเอาชนะคณะอื่นได้

"บ่ายครึ่งเรียน'ไรแล้วนะ หลาน"
"Econ ตึก 4 ห้อง4109 ไปเลยปะบ่ายยี่สิบละ"

              ตึกเศรษฐศาสตร์อยู่ห่างจากที่ทั้งสามคนอยู่ประมาณ 800เมตร แต่ใน800เมตรจะเจอคณะบัญชร และคณะวิศวกรรมศาสตร์ แน่ล่ะอ๊อดไม่อยากผ่านตึกที่สองแม้แต่นิดเดียว ถึงจะผ่านมาอาทิตย์กว่าแต่สัมผัสวันนั้นไม่เคยจางลงเลยสักนิดผ่านมา19ปีอ๊อดไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้ด้วยซ้ำ

พบกันWhere stories live. Discover now