I am here :)
#ยักษ์กินอ๊อดอ๊อดอ่ะดูแลง่าย เดาง่าย อยู่ด้วยแล้วสบายใจ มีเรื่องไม่สบายใจแค่เห็นหน้าเด็กคนนี้ทุกเรื่องที่เคยเครียดก็หายไปหมด เหนื่อยก็แค่มาหาอ๊อดกอดอ๊อดไว้ทุกอย่างจะดีขึ้น ทุกอย่างแค่กับอ๊อด
อ๊อดชอบกินผักอันนี้ไม่เคยเปลี่ยนตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้ไปกินข้าวด้วยกัน ทุกมื้อต้องมีผัก อย่างน้อยก็ต้องมีผักชีโรยอยู่บนจาน จะรู้เยอะขนาดนี้เทหะต้องใช้เวลาถึงหนึ่งปี แต่กับคนนี้ตั้งใจไว้แล้วว่าจะศึกษาไปตลอดทั้งชีวิต
ชีวิตในมหาวิทยาลัยจบลงแล้ว หลังจากนี้จะไม่มีรุ่นพี่วิดวะกับน้องเสดสาดแล้ว จะมีแค่พนักงานฝ่ายผลิตกับเด็กปีสองที่คอยดูแลกันและกัน ชีวิตอ๊อดไม่ได้เปลี่ยนไปมาก เจอพี่น้อยลง ได้คุยกันน้อยลง พี่มีเวลามาเจอน้อยลง เปลี่ยนไปไม่มากหรอก
แต่เหงามากเลย
เทหะเริ่มทำงานเงินเดือนมาตราฐานเด็กพึ่งจบ ได้ทำงานไว เพราะเกรดที่สะสมกับผลงานประสบการณ์งาน ได้ทำสิ่งที่ถนัดเลยไม่มีเรื่องที่ยากให้ต้องบ่น แต่ไม่ดีตรงที่ไม่มีอ๊อดให้เห็น ไม่ดีที่ต้องมานั่งคิดอ๊อดแต่ไปหาไม่ได้ ไม่ดี ไม่ชอบแบบนี้
"พักๆ ลุกไปแดกข้าวเร็วเทนห์"
ดันมาเจอรุ่นพี่ที่คณะเดียวกัน เทหะเลยไม่เกร็งมากเท่าไหร่ ที่นี้ดูแลดีไม่กดอะไรเด็กใหม่หรือเป็นเพราะหน้าเขาก็ได้เลยไม่มีใครกล้าทำอะไร
YOU ARE READING
พบกัน
FanfictionAu- 9ศาสตรา เรื่องราวการพบกันของพวกเขาในรั้วมหาลัย 💚🧡 อ๊อด (19) เทหะ (22) PG-15 "พี่เลิกแกล้งผมได้แล้ว!" "..." "พี่เทหะ หยุดสิ หยุดดดดด!" "..." "พี่จ๊ะ ไม่เอา ไม่แกล้งนะ" "ให้ตายสิอ๊อด.." 💜💙 พันธ์ (44) ทมิฬ (23) PG-15 "เอาแต่เล่นอยู่นั่นแหละคุณ...