¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Phan (n.) The person who made me feel things.
'รถอยู่ไหน เอ้าตื่นสิคุณ ตื่นมาชี้ก่อน'
'ให้ตายเถอะ หน้าไปโดนอะไรมา'
'เด็กสมัยนี้มันไม่ระวังตัวเองเลย'
พันธ์ไม่บ่นน่า เอาปากที่บ่นมาพูดชื่อผมดีกว่าทมิฬที่จู่ๆก็คิดเรื่องตอนเมาออกละเมอเป็นเรื่องราว
'ทะ..ทมิฬแบบนี้มันเกินไป'
ร่างคนแก่กว่าดูบางไปเลยตอนนี้ เจ้าของปากจัดคนนั้นอยู่บนตัวคนหนุ่มกว่าเม็ดเหงื่อผุดขึ้นตามตัวจากกิจกรรมที่ทมิฬมอบให้
'อดทนหน่อยนะครับ'
อีกฝ่ายหลับตาแน่น รับสัมผัสของเด็กหนุ่มทั้งด้านหน้าและด้านหลั..
'ไม่..ไหว..'
'คุณนอนนิ่งๆให้ผมรักคุณก็พอ'
ชิบหายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
คิดแบบนั้นทมิฬสะดุ้งเฮือกตื่นขึ้นมาทันที ภาพในหัวหายไปแล้วแต่สัมผัสยังคงมีอยู่หลักฐานก็คือทมิฬน้อยไม่ได้สงบลง สี่สิบสี่เลยนะ คนคนนั้นสี่สิบสี่นะ
กูเป็นอะไรวะเนี่ย
เป็นเช้าวันจันทร์ที่เหนื่อยที่สุดเทียบกับทั้งชีวิตที่เคยตื่นมาจริงๆว่าจะนอนต่อแล้วค่อยเข้าคาบเที่ยงแต่ถ้าภาพที่อยู่ในหัวนี่ไม่ออกไป ทั้งเช้าน้ำต้องหมดตัวแน่
"เหยดเข้ เพื่อนมิฬเข้าเรียน" สีหน้าบอกบุญไม่รับของร่างโปร่งทักเพื่อนอย่าเรียกว่าคาบเช้าเลย 10.30 สายแล้ว
ปัญหาต้องระบาย เก็บไว้ไม่ได้แล้วพลันมองหาเพื่อนรักที่เจ้าตัวคิดว่าคนนี้แหละคนที่ผ่านประสบการณ์ เทหะนี่แหละที่จะช่วยเหลือเขาได้
ESTÁS LEYENDO
พบกัน
FanficAu- 9ศาสตรา เรื่องราวการพบกันของพวกเขาในรั้วมหาลัย 💚🧡 อ๊อด (19) เทหะ (22) PG-15 "พี่เลิกแกล้งผมได้แล้ว!" "..." "พี่เทหะ หยุดสิ หยุดดดดด!" "..." "พี่จ๊ะ ไม่เอา ไม่แกล้งนะ" "ให้ตายสิอ๊อด.." 💜💙 พันธ์ (44) ทมิฬ (23) PG-15 "เอาแต่เล่นอยู่นั่นแหละคุณ...
