Gizem

6.Bölüm ''Zaman''

Zaman her şeyin çözümüdür. Ben de zamanın bana çözüm getirmesini bekliyorum. Okuldaki devamsızlığım  6 gün oldu. Babam taburcu oldu. Annem kafamın etini yemeye devam ediyor. Aslında şuan en çok merak ettiğim şey pencereden düşüp giden mektup. Mektubun içinde neler yazıyor,neler dönüyordu. Aradan bir kaç gün geçmişti. Ama mektubun hale ordamı durduğunu merak ediyordum. Annemle babam görmeden sessizce kapıyı açıp mektubu aramaya başladım. Çok gereksiz ama işte merak... Çalıların altana kaçmış beyaz bir kağıt. Mektup niyetine elime aldım. Adım yazıyordu. ''Feyza Kalkan''. Kağıt birbirine yapışmıştı. Eğer hızlıca açarsam yırtılabilir diye düşünmeye başladım. Kağıdıda alıp eve gittim. Annem kapıda babam ise koltukta uzanmış bir şekilde  beni bekliyordu. Annem ''Elindeki ne?'' diye kağıda uzandı. ''Hiç işte öyle yerde buldum merak ettim.'' Annem kağıdı hızlıca elimden aldı. Kağıt yapışık diye zor açılıyordu. Ama annem kolayca açtı. Mektuptaki yazan şeyleri görünce annemin ağzı açık kaldı. Mektubu yırtıp attı. Ne olduğunu bile anlamadım. Annemin yüksek sesiyel odana çık lafını duyduktan sonra tüylerim hürpere hürpere yukarı çıktım. Saatin daha 7.30 olduğunu fark ettim en azından 2. derse yetişrim diye düşündüm formalarımı giydim. Anneme çıkıyorum ben dedikten sonra hızla kapıyı çarpıp okula yöneldim. Ha yalnız annemler babaanneme gidecek. Babam taburcu olduktan sonra babaanneme gideceklerdi. Ama işleri çıktı diye yarın gidecekler. Bende babamın arkadaşında kalcam. Kim olduğunu gerçekten merak ediyorum. Okula geldiğimde ders çoktan başlamıştı. Zaten ilk dersimiz İngilizce idi. Pek İngilizceyi takmamda. Kantine gideyim derken okyul müdür yardımcısı ''Barış'' Hoca ile karşılaştım. Yine bin ton bişeyler söyledi. Niye devamsızlık yapmışım filanda fisan. Neyse hiç takmadım. Zaten zilde çaldı. Sınıfa doğru yürümeye  başladım. Poyraz kafasını sıraya dayamış masayı ıpıslak yapmıştı. Su dökülmüş desem yani suda değildi. Az bir ıslaklık vardı. Hafifçe dokundum yüzünü kaldırdığında gözlerinin kan çanağı olduğunu gördüm. Ne olduğunu sordum. Evlerine biri ne geliyormuşta babası biraz anneannenlerde kal diye bir şeyler sayıklamış. Ayrıca İngilizceden 10 almış. Sınıfta kalabilirim diyede ağlamış. O anda karşımda başka bir Poyraz vardı. Ona karşı bir sıcaklığım olmuştu. Kolumu yavaşça ona doğru uzattım. Ve hafifçe ona sarıldım. Birden sıcak tenini vücudumda hissettim. Kolunu bana yavaşça yakınlaştırdı. ''Bu akşam birşeyler yapalım mı ? Hem kafam dağılır.'' Bu akşam olmazdı. Annemler yarın gidecekti. Ben ise onalara bavul için yardım etçektim. Poyraz'a yavaş bir şekilde ''Yarın annemler gidiyor. Bavullarının hazırlanması için yardım etçektimde.''

''Sen bilirsin''

''Özür dilerim''

''Yok ya önemli değil''

Bütün dersler bitti. Okulun zili çaldı. En sevdiğim seslerden biri. Poyraz hızlı adımlarla sınıftan çıktı. Onu yakalıyım derken yere kapaklanarak düştüm. Arkasına döndüğünde benim dizlerimin kan içinde olduğunu gördü. Hızla bana doğru koşup yerden kaldırdı. Okulun ordaki eczanede pansuman yaptılar 

''İyi misin ?''

''İyiyim ya bir şey olmaz.'' 

Kolumdan yavaşça tutup beni koltuktan kaldırdı. Yavaşça eve doğru yürümeye başladık. Sokakta gülerek konuştuk filan. Kapının oraya geldiğimizde hoşçakal dedik. Yanağına küçük bir öpücük kondurup eve girdim. Annem beni görünce şaşırdı.

''Nasılsın kızım ne oldu?'' telaşlı bir şekilde sordu.

''Yok annem ya korkma düştüm bir şeyim yok.''

''Ya yarın o zaman gitmeyelim biz.''

''Yok anne bir şey olmazda ben senden bir şey isteyeceğim. Şey bu akşam arkadaşlarla dışarı çıkabilir miyim ?''

''Kızım sen ne haldesin dışarsını düşünüyorsun.''

''Yok ya anne bir şeyim yok vallah bak.''

''Tamam ama çok geç kalmak yok.''

Yukarıya doğru yavaş yavaş çıktım. Kot şortumu püsküllü t-shirtimi giyip gözlerime biraz rimel çekip hazırdım. Ayakkabılarım converse mi vans mı ? olsun diye düşünürken vans giyeyim dedim. Ayağıma  vanslarımı giyip anneme hoşçakal deyip kapıdan çıktım. Yanlız bir sorun vardı. Poyraza söylememiştim. Poyrazı aradım ne olduğunu anlattım. Ama gelemeyeceğini söyledi. Eve doğru giderken kendimi derin bir uykuya daldım gibi oldu. Gözlerim yavaşça kapandı,kapandı. Gözlerimi açtığımda burasının bizim ev olmadığını farkettim. Ve beklemeye başladım...