attention.||merkunfiction2.

episode4

Ev çok büyük değildi.Ama kutu gibi de değildi.İlk gittiğimiz çökmüş ev gibi karanlık da değildi.Beyaz mobilyalarla dekore edilmişti.

"Adın ne?"

Şeyda'nın sorusu ile evi incelemeyi bırakıp Şeyda'ya cevap verdim.

"Meryem ben."

Beni kaçırmışlardı ama ismimi sormayı yeni akıl etmemişlerdi.

"Bizimle burada güvende olucaksın.En azından Cemil son nefesini verene kadar.Senin için zor anlıyorum ama duydun Cemil p*çini;hepimizi öldürür.Sakın şüphen olmasın bizden.Sana zarar vermek gibi bi niyetimiz de yok."

Konuşması güzeldi fakat onları yeni tanıyordum ve kaçırılmıştım.Onlar ise benim onlara hemen güvenmemi bekliyorlardı.

"Bak anlıyorum iyi insanlarsınız.Ama böyle olmaz bırakın lütfen beni.Annem çok merak etmiştir beni.Tek başına,yalnız kalamaz o,korkar."

Annem aklıma geldikçe deli gibi ağlamak istiyordum.Kim bilir ne kadar korkmuştur meleğim.

"Bak Meryem,çok saçma şey'ler yaşıyorsun biliyorum ama yapıcak başka bir şey yok.Şeyda sonuna kadar haklı.Hepimizi öldürür Cemil."

Ölmek umrumda değildi.Ben annemi görmek istiyordum.Ounla konuşmak,sesini duymak istiyordum.

Düşüncelerimi belli etmek istercesine kapıya yürüdüm hızlıca.

"Ben annemin sevgisi olmadan bir hiç'im.Ölmek falan umrumda değil.Gidiyorum ben!"

Kapı kulpunu yavaşca aşağı çekip, elimde tuttuğum deri ceketimi üzerime geçiriyordum ta ki koluma yapışan el sayesinde hızla dönene kadar.

Tahmin ettiğiniz üzere Orkundu.Hızla dönmemin etkisi biraz başımı dönüşmüştü.2saniye sonra bu dönüşün etkisinin geçeceğini düşünürken ani bir hıza Orkun'un kolumdaki eli hızlıca elime kaydı ve parmaklarımla parmaklarını birleştirdi.

Ellerimizin birbirine değmiş olmasını kavrayamadan hızla sürüklendim.Orkun elimden çekiştirerek yukarı çıkardı.Buna benim 'bırak,gerizekalı,aptal' gibi olan sözlerim eşlik etmişti.

Orkun'un arkasında çekiştirilirken birden bir odaya girdik.Orkun beni hızlıca bir duvara itti.Bu canımın yanmasına sebep olmuştu.Sırtım soğuk duvarla birleşince irkilmiştim.Orkun ise üzerime yürümeye başlamıştı.

"N-napıyosun,manyakm-mısın?!"

Sona doğru sesimi yükseltmeye çalışmıştım.Ne kadar mümkün olmuştu?Orası tartışılır.

Orkun tam dibime gelince durdu.Sağ elini hızlıca dibinde olduğum duvara geçirdi.Yumruğu kafamın hemen bitişiğinde durduğundan dolayı çok korkmuştum.

"BELKİ UMURSAMIYOSUN ÖLÜMÜNÜ AMA SADECE SEN ÖLMİCEKSİN!BEN DE KORKMUYORUM ÖLMEKTEN!"

Bağırışı kulağımda yankılandıkça daha fazla korkuyordum.Ölücektim sanırım.