attention.||merkunfiction2.

episode15

"Kocasıyım(!)"

Duymayı hiç beklemediği bir cümle yankılanmıştı Yusuf'un kulaklarında.

Orkun,cümlesinin yalan olduğunu bilse de gururla söylemişti. Yalan söylenmesini sevmese de içinde bulunduğu en güzel yalandı bu.

Meryem ise ne hissedeceğini şaşırmıştı. Orkun'un söyleyiş tarzına karşılık gülümsemek istese de Yusuf'un bulunduğu durum onu üzüyordu.

Yusuf henüz hazmedememişti. Gözleri yanmaya başlamış,kalbi ise binbir parçaya ayrılmıştı. Artık bir kalbinin olduğundan emin bile değildi. Bu Yusuf için cehennemden farksızdı.

"Bir saniye,ne? Meryem konuşabilir miyiz bi?"

Kekelememeye çalışsa da sesi titremişti. Bitik bir haldeydi ama belli etmemeye çalışıyordu.

Meryem ise konuşup anlaşmanın daha verimli olacağını düşünüyordu. Her ne kadar bir sonuca varmanın imkansız olduğunu bilse de..

"Tamam."

Bu sefer şaşıran taraf Orkun olmuştu. Tanımadığı bir adam Meryem'le bu şeklide konuşabiliyordu ve Meryem onunla konuşabileceğini söylüyordu? Olanlardan bi haber olsa da kıskanmıştı.

Yusuf bahçeye doğru ilerlediğinde Meryem'de peşinden gidecekti ki Orkun bileğinden tutup geri çevirdi.

"Kim o?"

Meryem sebepsizce Orkun'a karşı mahcup olmuştu. Ama şu an durup ona Yusuftan bahsedemezdi.

"Sen gir odaya ben birazdan gelicem."

Zorla da olsa gülümsemeye çalışarak bahçeye doğru çıktı. Derin bir nefes alıp Yusuf'un onu farketmesini sağladı.

Yusuf anlamıştı Meryemin geldiğini hızla arkasını dönerek konuşmaya başladı.

"Meryem ne oluyor?? Kim o adam; hani şu "kocasıyım",diyen?! Ne saçmalıyor?!"

Meryem bir çok kişi tarafından kırılmış olsa da kalp kırmayı sevmezdi. Bu yüzden Yusuf'un tepkisinden ziyade daha yumuşak bir ses tonuyla konuştu.

"Kimse saçmalamıyor Yusuf. Orkun benim kocam,evlendik biz ve gerçekten çok mutluyuz. Senden ricam sen de unu-"

Yusuf,Meryem'in söylediklerine daha fazla katlanamamış ve sözünü kesip bağırmaya başlamıştı.

"SENİ UNUTMAMI MI İSTİYORSUN,DOĞRU MU DUYDUM?! YA BEN SANA ÖMRÜMÜ ADADIM SEN GELMİŞ EVLİYİM BEN DİYORSUN. SİKERİM BÖYLE İŞİ! SEN MUTLU FALAN OLAMAZSIN ONUNLA.."

Yusuf,gözlerinden akan yaşa engel olamamıştı. Bağırmaktan yorulduğu ve Meryem'i kırmaktan korktuğu için bu sefer fısıldamıştı.

"Sen beni seviyordun Meryem,  ben hep seni bekledim güzelim. Gözüm sen yokken bile kimseyi görmedi. Biz seninle mutlu olucaktık.."

Yusuf'un ağlamasına dayanamayan Meryem'in de gözleri yaşla dolmuştu. Ağlayan birine karşı koyamıyor,kendi de ağlamaya başlıyordu. Sevmediği huylarından biri de buydu; duygusallığı.